«سخنى با آشنا »
آنکه گوش جان به نواى دلنشین کلام وحى داده، و آیه شریفه: «یا أیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما اُنْزِلَ إلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ»(1) در أعماق جانش ریشه دوانیده است.
آنکه محو خطبه غرّاء نبوى بر فراز منبر در غدیر خم گردیده و آواى جذّاب این فراز را همیشه با خود زمزمه دارد: «من کنت مولاه فهذا علیّ مولاه».
آنکه قلب و جانش مالا مال و سرشار از مهر و محبّت علوى است
(*) مائده(5): 67.
(5)
آنکه ارادتش به بانوى دو سرا رفته رفته مىرود تا او را فرداى قیامت فاطمى قلمداد کند.
آنکه انتظار ظهور مصلحى مىبرد که در سایه حکومت عدل او جهان مدینه فاضله گردد، و در ظلّ صمصام انتقام جویش دادخواهى براى أجداد طاهرینش صورت پذیرد، و قاتلین جدّ مظلومش را سیاست نماید .
آرى سخن با تو که عازم زیارت عتبات عالیات مىباشى، و سالها این آرزو را در دل نهفته داشتى، و اینک توفیق یافتى و در مسیر زیارت کربلاء معلّى هستى، لحظه لحظه این سفر روحانى را قدر بدان، و مبادا به فکر سیاحت و خوش گذرانى، و ... باشى چه آنکه سرزمین کربلا آمیخته به غم و بلا است .
قدرى تأمّل در شخصیّت والاى سالار شهیدان و سرور آزادگان نما.
(6)
آرى حضرت حسین علیه السلام از همه تعلّقات، شؤونات، امکانات و... گذشت، و همه را فداى دوست و خواست او نمود، و اگر طبق روایات چنین است که بزرگترین درجه نیکى، شهادت در راه خدا است(1) سیّد الشّهداء علیه السلام نه خود فقط شهید راه حق، بلکه همه عزیزانش را فدا نمود، و بدینوسیله إحیاگر شریعت جدّ بزرگوارش گردید، و تا امروز به برکت آن حضرت و مجالس منعقده به یاد ایشان دین باقى و شریعت پابرجا است.
و از آنجا که: «هَلْ جَزاءُ الإحْسانِ إلاَّ الإحْسانِ»(2) خداوند متعال عنایات خاصّه اى به آنحضرت نموده، و از آنجمله فضیلتهاى بیکرانى براى زوّار قبر آن
(1) کافى 5: 53 / 2، تهذیب 6: 121 / 209، خصال: 9 / 31، وسائل 15: 17 / 21.
(2) سوره الرّحمن(55): 60.
(7)
حضرت منظور داشته است، و مبادا کسى استبعاد نماید، چه آنکه به فرموده حضرت ولىّ عصر إمام زمان حجّة بن الحسن العسکرى «عجّل اللّه تعالى فرجه الشّریف» به سیّد بحر العلوم در یکى از تشرّفات: «حضرت سیّد الشّهداء علیه السلام هر چه از مال و منال و أهل و عیال و پسر و برادر و دختر و خواهر و سر و پیکر داشت همه را در راه خدا داد، پس اگر خداوند به زائرین و گریه کنندگان، آنهمه أجر و ثواب را بدهد نباید تعجّب نمود، چه آنکه خدا خدائیش را نمىتواند به آن حضرت بدهد پس هر کارى که مىتواند انجام مىدهد»(1).
ولى در هر حال زائر باید به نکاتى چند توجّه داشته باشد:
1ـ شرط پذیرش هر عملى قصد و نیّت آن عمل،
(1) عبقرىّ الحسان 1: 119.
حدیث 1
امام رضا (ع): هر خاکی همچون مردار، خون و ذبح شدة بی‌نام خدا حرام است، مگر خاک قبر حسین(ع) که درمان هر درد است. 
۱. شناخت خداوند و عبادت او
