اُدْعونى اَسْتَجِبْ لَکُمْ؛
خداشناس ترین مردم، پر درخواست ترین آنان از خداست .

دو نفر که هر دو یکسان عمل کرده اند، وارد بهشت مى شوند، امّا یکى از آن دو، دیگرى را برتر از خود مى بیند. مى گوید: پروردگارا! چرا او را برترى دادى، در حالى که عمل هر دوى ما یکسان بوده است؟ خداوند ـ تبارک و تعالى ـ مى فرماید: او از من درخواست مى کرد و تو درخواست نمى کردى.

خداوند تبارک و تعالى به داوود علیه السلام وحى فرمود: اى داوود! در روزهاى خوشى ات مرا یاد کن، تا در روزهاى رنج و ناخوشى ات، تو را پاسخ گویم.

هر گاه یکى از شما خواست که آنچه را از پروردگارش درخواست مى کند، به او بدهد، باید از همه مردم چشم امید برکَند و به غیر خدا هرگز امیدى نداشته باشد. پس هرگاه این از قلب او بر خدا عیان شد، هر چه را از وى بخواهد، به او مى دهد.

من گفتم: بار خدایا! مرا محتاج احدى از خَلقت مگردان. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمودند: اى على چنین نگو ؛ زیرا هیچ کس نیست، مگر آنکه به مردم نیازمند است. گفتم: پس چه بگویم، اى پیامبر خدا؟ فرمودند بگو: بار خدایا! مرا نیازمند بَدانِ خلقت قرار مده. گفتم: اى پیامبر خدا، بَدان خلق خدا کیانند؟ فرمودند: کسانى که هر گاه چیزى بدَهند، منّت گذارند و هر گاه ندهند، بد گویند.

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله، در سایه حَطیم در مکّه نشسته بودند که شخصى آمد و گفت: اى پیامبر خدا! اموال فلانى در ساحل دریا، دچار حادثه شد و از بین رفت. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمودند: هیچ مالى در خشکى و دریا تلف نشد، مگر به سبب ندادن زکات. پس، اموال خود را با دادن زکات، حفظ نمایید و بیمارانتان را با صدقه دادن درمان و مصیبتهاى بلا را با دعا کردن از خود رفع کنید، که دعا براى آنچه نازل شده و نازل نشده، سودمند است: آنچه نازل شده، برطرف مى کند و از آنچه نازل نشده، جلوگیرى مى نماید.

هیچ نعمت و شادابى زندگى اى نابود نشد، مگر به سبب گناهانى که صاحبانش مرتکب شدند. خداوند هرگز به بندگان ستم نمى کند. اگر با دعا و ناله به استقبال بلا مى رفتند، آن نعمتها و خوشى ها نابود نمى شدند، اگر زمانى که عذاب برایشان فرود آمد و نعمتهایشان را گرفت، با نیّت پاک به خداوند عزّوجلّ پناه مى بردند و سستى و زیاده روى (و ستم بر خویشتن) نمى کردند، بىگمان خداوند، نابسامانى آنان را به سامان مى آورد و خوبىها را به ایشان باز مى گرداند.

در روایت آمده که موسى علیه السلام براى بنى اسرائیل که گرفتار قحطى شده بودند، درخواست باران کرد، اما خداوند متعال به او وحى فرمود که: «با وجود شخص سخن چینى که در میان شما هست و به سخن چینى اش ادامه مى دهد، دعاى تو و دعاى همراهانت را اجابت نمى کنم».

اى سماعه! هر گاه به درگاه خداوند عزّوجلّ حاجتى داشتى، بگو: بار خدایا! به حقّ محمّد و على، از تو درخواست مى کنم، زیرا آن دو را نزد تو مقام و منزلتى بزرگ است .پس به حقّ آن مقام و آن منزلت، از تو درخواست مى کنم که بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرستى و فلان و بهمان حاجتم را برآورى، زیرا در روز قیامت، هیچ فرشته مقرّب و پیامبرِ مُرسل و مؤمن مخلصى نباشد، مگر اینکه به آن دو نیازمند باشد.

گریه چشمها و ترس دلها، از رحمت خداوند بلند نام است. بنابر این، هر گاه اینها را در خود یافتید، دعا کردن را غنیمت شمارید. اگر در میان یک امّت، یک بنده هم گریه کند، خداوند متعال به خاطر گریه آن بنده، بر آن امّت رحم مى کند .

گناهانى که دعا را رد مى کنند، عبارت اند از: بدى نیّت، بد ذاتى، دو رویى با برادران، باور نداشتن اجابت دعا، به تأخیر انداختن نمازهاى واجب تا هنگامى که وقتشان بگذرد، و تقرّب نجستن به خداوند عزّوجلّ با نیکى کردن و صدقه دادن، و بد زبانى و ناسزا گفتن.

دعاى پنهانى، هفتاد برابر دعاى آشکار، ارزش دارد. خداوند متعال زکریا علیه السلام را چنین ستایش کرده است: «آنگاه که پنهانى با پروردگارش سخن گفت».
هر گاه یکى از شما دعا کرد، براى همه دعا کند ؛ زیرا این، دعا را به اجابت نزدیکتر مى کند.

اى فاطمه! هر کس، از مرد و زن نمازش را سبک بشمارد، خداوند او را به پانزده چیز مبتلا مى کند: شش تاى آنها در سراى دنیاست ... و آن شش چیزى که در سراى دنیا به او مى رسد، این است که: ... و پنجم دعایش به سوى آسمان نمى رود، و ششم، او سهمى از دعاى نیکان ندارد .

اى مردم! خداوند عزّوجلّ مى فرماید: امر به معروف و نهى از منکر کنید، پیش از آنکه مرا بخوانید و پاسختان ندهم، یا از من بخواهید و عطایتان نکنم، یا از من یارى طلبید و یارىتان نرسانم.

بار خدایا! سه چیز باعث مى شود که من از تو درخواست نکنم و تنها یک چیز مرا بر آن مى دارد. آنچه مرا باز مى دارد، یکى آن است که تو مرا فرمان دادى و من در انجام آن سستى کردم، دیگر آنکه مرا از کارى نهى فرمودى، امّا من به انجام دادن آن شتافتم، سوم آنکه مرا نعمت ارزانى داشتى، ولى من در شکرگزارى آن، کوتاهى کردم. امّا آنچه مرا به درخواست کردن از تو مى کشانَد، تفضّل تو بر کسى است که به درگاهت روى کند و با خوشگمانى به سوى تو آید، که همه احسانهایت، تفضّل است و همه نعمتهایت، نخستین است.

برآورده شدن حاجتها در اختیار خداست و اسباب آن، بعد از خداوند، بندگان هستند که به دست آنها اجرا مى شود. پس هر حاجتى را که خداوند برآوَرْد، سپاس گزارانه از خداوند بپذیرید و آنچه برآورده نساخت، آن را نیز با رضایت و تسلیم و صبر، از او بپذیرید، زیرا بسا این براى شما بهتر است، چرا که خداوند، به صلاحِ کار شما داناتر است و شما نمى دانید.

یکى از اقوام گذشته به پیامبرشان گفتند: دعا کن پروردگارت مرگ را از ما بردارد. او دعا کرد و خداوند، مرگ را از آنها برداشت. جمعیت آنان زیاد شد، چندان که منزلهایشان دیگر گنجایش آنها را نداشت و جمعیت چنان زیاد شد که هر مردى ناچار بود خرج پدر و جدّ و مادر و جدّ جدّش را بدهد و به نظافت و امور دیگر آنها رسیدگى کند و بدین ترتیب از طلب معاش باز ماندند .بار دیگر آمدند و درخواست کردند که: دعا کن پروردگارت ما را به همان حال که بودیم باز گرداند. پیامبرشان به درگاه پروردگارشان دعا کرد و آنها را به حال اوّلشان باز گرداند.

خداوند مى فرماید: « ... اگر دلهاى بندگانم، همه یکجا در دلِ خوشبخت ترین بنده ام جمع شوند این، به مقدارِ بالِ پشه اى بر سلطنت من نمى افزاید و اگر به هر بنده اى آنچه بخواهد، عطا کنم، این نباشد، مگر همانندِ سوزنى که بنده اى از بندگانم بردارد و در دریایى فرو بَرَد ؛ زیرا عطاى من به گفتارى است و وعده ام نیز به گفتارى. به هر چیز مى گویم: هست شو، پس هست مى شود.

خداوند تبارک و تعالى چهار چیز را در دلِ چهار چیز مخفى نموده است: خشنودى اش را در طاعتش مخفى نموده، پس مبادا که چیزى از طاعت او را کوچک بشمارید، زیرا ممکن است خشنودى او در همان باشد و تو نمىدانى. ناخشنودى اش رادر معصیتش مخفى کرده. پس مبادا که چیزى از معصیت او را کوچک بشمارید، زیرا ممکن است ناخشنودى او در همان باشد و تو نمىدانى .اجابتش را در دعاى از خود مخفى ساخته. پس چه بسا که اجابت او در همان باشد وتو نمىدانى و ولىّ اش را در میان بندگانش مخفى نموده است. پس مبادا هیچ بنده اى از بندگان خدا را کوچک بشمارید ؛ زیرا اى بسا، همو ولىّ او باشد و تو نمىدانى.

هیچ یک از شما نباید آرزوى مرگ کند ؛ زیرا اگر نیکوکار است، شاید که با ماندن،بیشتر نیکى کند و اگر بدکار است، شاید که با ماندن، از بدى دست بشوید.

خداوند متعال، هر شبِ جمعه، از آغاز شب تا پایان آن، از فراز عرش خویش ندا مى دهد: «آیا بنده مؤمنى نیست که تا پیش از سپیده دَم، مرا براى آخرت و دنیایش بخواند و من، پاسخش دهم؟ آیا بنده مؤمنى نیست که تا پیش از سپیده دَم از گناهانش به درگاه من، توبه کند و من هم به سوى او باز گردم و توبه اش را بپذیرم آیا بنده مؤمنى نیست که من روزى اش را بر او تنگ کرده باشم و او تا پیش از سپیده دَم، افزایش در روزى اش را از من بخواهد و من بر روزى او بیفزایم و به آن گشایش دهم؟ آیا بنده مؤمنِ زندانى و غمزده اى نیست که از من بخواهد از زندان آزاد و رهایش کنم؟ آیا بنده مؤمنِ ستم دیده اى نیست که تا پیش از سپیده دَم از من بخواهد که دادش را بستانم و من انتقام او را بگیرم و داد وى بستانم؟» و تا سپیده دَم، به این ندا ادامه مىدهد.

روز جمعه، سرور روزهاست. در این روز خداوند، خوبىها را چند برابر مى کند و بدىها و گناهان را پاک مى کند و درجات را افزایش مى دهد و دعاها را مستجاب مى نماید و رنج و اندوهها را برطرف مى سازد و حاجتهاى بزرگ را برآورده مى کند،روز افزونى و فراوانى است. در این روز، خداوند بسیارى را از آتش مى رهانَد و آزاد مى کند. اَحَدى از مردم در این روز دعا نکند، به شرط آنکه حق و حرمتآن را بشناسد، مگر آنکه بر عهده خداوند عزّوجلّ است که او را از رها و آزادشدگان از آتش، قرار دهد.

خداوند عزّوجلّ از میان بندگان مؤمنش، بنده اى را که بسیار دعا کند، دوست مى دارد. پس، همواره در سحرگاهان تا طلوع خورشید دعا کنید ؛ زیرا این وقتى است که در آن، درهاى آسمان باز مى شود، و روزى ها تقسیم مى گردد و حاجتهاى بزرگ برآورده مى شود.

هر کس براى زیارت قبر حسین علیه السلام خارج شود، هنگامى که از خانه اش بیرون شد، براى هر قدمى یک گناهش آمرزیده مى شود و پیوسته با هر قدمى که برمى دارد، پاکتر مى شود تا به آن جا برسد و چون به آرامگاه رسید، خداوند، به صورت درگوشى به او مى گوید: بنده من! از من بخواه تا عطایت کنم، مرا بخوان تا اجابتت نمایم، از من بطلب تا به تو بدهم، حاجتت را از من بخواه تا برآوَرم. و امام صادق علیه السلام فرمود: بر خداست که آنچه را وعده داده است، عطا کند.

رسول خدا صلى الله علیه و آله، به عیادت مردى از مسلمانان رفتند که مانند جوجه ضعیف شده بود. به او فرمودند: آیا قبلاً دعایى مى کرده اى یا از خدا چیزى مى خواسته اى؟. عرض کرد: آرى. مى گفتم: بار خدایا! هر کیفرى که در آخرت مى خواهى به من برسانى، در همین دنیا برسان. پیامبر خدا فرمودند: سبحان اللّه! تو طاقت آن را ندارى. چرا نگفتى: بار خدایا! در دنیا و آخرت، به مانیکى عطا فرما و از عذاب آتش، نگاهمان بدار؟. آن مرد، این دعا را خواند و خداوند، شفایش بخشید.

امیر مؤمنان علیه السلام، شنید که مردى مىگوید: بار خدایا! از فتنه به تو پناه مىبرم. به او فرمودند: مىبینم که از مال و فرزندت به خدا پناه مىبرى. خداوند متعال مىفرماید: «جز این نیست که دارایىها و فرزندانتان فتنه اند» بلکه بگو: بار خدایا! از فتنه هاى گمراه کننده، به تو پناه مىبرم.

براستى که انسان دعا مىکند و خداوند عزّوجّل به دو فرشته مىفرماید: من دعاى او را مستجاب کردم، اما حاجتش را نگهدارید، زیرا دوست دارم صداى او را بشنوم ودیگرى دعا مىکند و خداوند تبارک و تعالى مىفرماید: زود خواسته اش را برآورید، که من خوش ندارم صداى او را بشنوم.

شنیدند که شخصى براى دوستش، چنین دعا مى کند الهى غم نبینى و گرفتار نشوى! امام علیه السلام فرمودند: تو در واقع براى مرگش دعا کردى ؛ زیرا هر کس در دنیا زندگى مىکند، ناچار، غم و گرفتارى مى بیند.

خداوند متعال به داوود علیه السلام وحى فرمود که: به قوم خود برسان که هیچ بنده اى از ایشان نیست که به فرمانبردارى از خودم فرمانش دهم و او فرمان برد، جز آنکه بر مناست که او را بر اطاعتم کمک کنم. پس اگر از من بخواهد، عطایش مىکنم، اگر مرا بخواند، پاسخش مىدهم، اگر به من پناهنده شود، پناهش مىدهم، اگر از من کفایت طلبد، کفایتش مىکنم، اگر به من توکّل کند، او را حفظ مىکنم و اگر همه آفریدگانم علیه او نقشه کشند، من به سود او نقشه مىکشم.

هرگاه فردى از شما خواست دعایش مستجاب شود، درآمدش را حلال گرداند و از زیر بار حقوق مردم بیرون برود. دعاى بنده اى که در شکمش حرام باشد، یا حق یکى از خلق خدا به گردنش باشد، به درگاه خداوند بالا نمىرود.

گناهانى که باعث از دست دادن نعمتها مى شوند، ستم کردن ... است و گناهانى که دعا را رد مى کنند و فضا را تیره و تار مى گردانند، نافرمانى از پدر و مادر و آزردن آنهاست.

شنیده ام که بنى اسرائیل به مدّت هفت سال دچار قحطى شدند ... پس خداوند عزّوجلّ به پیامبرانشان وحى فرمود که: اگر پیاده به سوى من بیایید، آنچنان که زانوهایتان ساییده شود، و چندان دست به سوى آسمان دراز کنید که دستهایتان به کرانه هاى آسمان برسد و آن اندازه دعا کنید که زبانهایتان خسته شود، دعاى هیچیک از شما را نمى پذیرم و به هیچ گریه کننده اى از شما رحم نخواهم کرد تا آنگاه که حقوق مردم را به صاحبان آنها باز گردانید. آنان چنین کردند و همان روز، باران آمد.
قطع رابطه با خویشاوندان، مانع اجابت دعا مى شود.
نظرات (۰)