اُدْعونى اَسْتَجِبْ لَکُمْ؛
خداشناس ترین مردم، پر درخواست ترین آنان از خداست .

دو نفر که هر دو یکسان عمل کرده اند، وارد بهشت مى شوند، امّا یکى از آن دو، دیگرى را برتر از خود مى بیند. مى گوید: پروردگارا! چرا او را برترى دادى، در حالى که عمل هر دوى ما یکسان بوده است؟ خداوند ـ تبارک و تعالى ـ مى فرماید: او از من درخواست مى کرد و تو درخواست نمى کردى.

خداوند تبارک و تعالى به داوود علیه السلام وحى فرمود: اى داوود! در روزهاى خوشى ات مرا یاد کن، تا در روزهاى رنج و ناخوشى ات، تو را پاسخ گویم.

هر گاه یکى از شما خواست که آنچه را از پروردگارش درخواست مى کند، به او بدهد، باید از همه مردم چشم امید برکَند و به غیر خدا هرگز امیدى نداشته باشد. پس هرگاه این از قلب او بر خدا عیان شد، هر چه را از وى بخواهد، به او مى دهد.