1. امام باقر (علیه السلام) فرمودند: الْبِرُّ وَ الصَّدَقَةُ یَنْفِیانِ الْفَقْرَ وَ یَزِیدانِ فِی الْعُمْرِ وَ یَدْفَعانِ عَنْ صاحِبِهِما سَبعِینَ میتَة سَوءٍ ؛
کار خیر و صدقه، فقر را می بَرند، بر عمر می افزایند و هفتاد مرگ بد را از صاحب خود دور می کنند.
ثواب الاعمال ، ص 141 .
2. امام باقر (علیه السلام) فرمودند: إنّ الحُسَیْنَ صاحِبَ کَربَلاء قُتِلَ مَظْلوماً، مَکرُوباً عَطْشاناً، لَهْفاناً فآلَی اللّهُ عَزَّوَجَلَّ عَلی نَفْسِهِ أن لا یأتیَهُ لَهْفانٌ و لا مَکروبٌ و لا مُذنِبٌ و لا مَغمومٌ و لا عَطشان و لا مَنْ بِهِ عاهَةٌ ثُمَّ دَعا عِندَهُ و تَقَرَّبَ بِالحُسَیْنِ بنِ عَلیٍّ علیهما السلام إلَی اللّهِ عَزَّوَجَلَّ إلاّ نَفَّسَ اللّهُ کُرْبَتَهُ وَ اَعطاهُ مَسأَلَتَهُ و غَفَرَ ذَنْبَهُ وَ مَدَّ فِی عُمُرِهِ وَ بَسَطَ فِی رِزقِهِ فَاعتَبِروا یا اُولِی الأبْصار.
حسین، (علیه السلام) بزرگ مرد کربلا، مظلوم و رنجیده خاطر و لب تشنه و مصیب زده به شهادت رسید. پس خداوند، به ذات خود، قسم یاد کرد که هیچ مصیبت زده و رنجیده خاطر و گنهکار و اندوهناک و تشنه ای و هیچ بَلا دیده ای به خدا روی نمی آورد و نزد قبر حسین علیه السلام دعا نمی کند و آن حضرت را به درگاه خدا شفیع نمی سازد، مگر اینکه خداوند، اندوهش را برطرف و حاجاتش را برآورده می کند و گناهش را می بخشد و عمرش را طولانی و روزی اش را گسترده می سازد. پس ای اهل بینش، درس بگیرید!
بحارالانوار ، ج 101، ص 46، ح 5 .
