وَ اِذا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفینِ؛[سوره شعراء، آیه ۸۰]
۱ امام على علیه السلام :اَلصِّحَّةُ اَفْضَلُ النِّعَمِ؛
سلامتى بهترین نعمت است. [غررالحکم، ح ۱۰۵۰]
۲ امام صادق علیه السلام :لا یَسْتَغْنى أَهْلُ کُلِّ بَلَدٍ عَنْ ثَلاثَةٍ یُفْزَعُ اِلَیْهِمْ فى أَمْرِ دُنْیاهُمْ وَ آخِرَتِهِمْ فَاِنْ عَدِموا ذلِکَ کانوا هَمَجا: فَقیهٌ عالِمٌ وَرِعٌ، وَ اَمیرٌ خَیِّرٌ مُطاعٌ، وَ طَبیبٌ بَصیرٌ ثِقَةٌ؛
مردم هر شهرى به سه چیز نیازمندند که در امور دنیا و آخرت خود به آنها رجوع کنند و اگر آن سه را نداشته باشند گرفتار سرگردانى مى شوند: دین شناسِ داناىِ پرهیزکار، حاکم نیکوکارى که مردم از او اطاعت کنند و پزشک داناى مورد اعتماد. [تحف العقول، ص ۳۲۱]
۳ امام رضا علیه السلام :أنَّ اللّه َ تَبارَکَ وَ تَعالى لَمْ یُبِحْ اَکْلاً وَلا شُرْبا اِلاّ ما فیهِ الْمَنْفَعَةُ وَ الصَّلاحُ وَ لَمْ یُحَرِّمْ اِلاّ ما فیهِ الضَّرَرُ وَالتَّلَفُ وَالْفَسادُ، فَکُلُّ نافِعٍ مُقَوٍّ لِلْجِسْمِ فیهِ قُوَّةٌ لِلْبَدَنِ فَهُوَ حَلالٌ وَ کُلُّ مُضِرٍّ یَذْهَبُ بِالْقُوَّةِ أوْ قاتِلٍ فَحَرامٌ؛
خداوند تبارک و تعالى هیچ خوردنى و نوشیدنى را حلال نکرده است مگر آن که درآن سود و صلاحى بوده و هیچ خوردنى و نوشیدنى را حرام ننموده، مگر آن که در آ نزیان و نابودى و فسادى بوده است، پس هر چیز سودمندى نیرو بخش جسم، که باعث تقویت بدن است حلال شده است و هر چیزى که قواى جسمانى را از بین ببرد و یاموجب مرگ شود حرام است. [مستدرک الوسائل، ج ۱۶، ص ۳۳۳، ح ۲]
۴ امام صادق علیه السلام :اِنَّ نَبیّا مِنَ الاَْنْبیاءِ مَرِضَ، فَقالَ: لا اَتَداوى حَتّى یَکونَ الَّذى اَمْرَضَنى هُوَ الَّذى یَشْفینى. فَاَوحَى اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لا اَشْفیکَ حَتّى تَتَداوى، فَاِنَّ الشِّفاءَ مِنّى ؛
پیامبرى از پیامبران بیمار شد. گفت درمان نمى کنم تا همان کسى که بیمارم کرده است، خود درمانم کند. خداوند عزوجل به او وحى فرستاد: «شفایت نمى دهم، مگر آنکه درمان کنى، که شفا از من است».[مکارم الاخلاق، ص ۳۶۲]
۵ پیامبر صلی الله علیه و آله :مَنْ تَداوى بِحَرامٍ، لم یَجْعَلِ اللّهُ فیهِ شِفاءً؛
هر کس با حرام به مداوا بپردازد خداوند در آن شفا قرار نمى دهد. [کنزالعمال، ح ۲۸۳۱۸]
1 امام صادق علیه السلام: 
