چهل حدیث در باره کودک
۱ پیامبر صلی الله علیه و آله: بَیْتٌ لا صِبْیانَ فیهِ لا بَرَکَةَ فیهِ؛
خانه اى که کودک در آن نباشد، برکت ندارد. [کنز العمّال، ح ۴۴۴۲۵]
۲ پیامبر صلی الله علیه و آله: اِنَّ الْوَلَدَ الصّالِحَ رَیْحانَةٌ مِنْ رَیاحینِ الْجَنَّةِ؛
فرزند شایسته، گُلى از گل هاى بهشت است، [کافى، ج ۶، ص ۳، ح ۱۰]
۳ امام باقر علیه السلام: اِذا اَرَدْتَ الْوَلَدَ فَقُلْ عِنْدَ الْجِماعِ: اَللّهُمَّ ارْزُقْنى وَلَداً وَ اجْعَلَهُ تَقیّاً لَیسَ فِى خَلْقِهِ زِیادَةٌ وَ لا نُقْصانٌ، وَ اجْعَلْ عاقِبَتَهُ اِلى خَیْرٍ؛
هرگاه فرزند خواستى، هنگام آمیزش بگو: بار الها! به من فرزندى عطا کن و او را باتقوا قرار ده و در آفرینش او، کم و زیادى نباشد و او را عاقبت به خیر گردان، [کافى، ج ۶، ص ۱۰، ح ۱۲]
۴ پیامبر صلی الله علیه و آله: اَدِّبُوا اَوْلادَکُمْ فِى بُطُونِ اُمَّهاتِهِمْ. قیلَ: وَ کَیْفَ ذلِکَ یا رَسُولَ اللّه ِ؟ فَقالَ: بِاِطْعامِهِمُ الْحَلالَ؛
فرزندانتان را در رحم مادرانشان تربیت کنید. سئوال شد: این چطور ممکن است، اى رسول خدا؟ فرمودند: با خوراندن غذاى حلال (به مادرانشان). [جُنگ مهدوى، ص]
۵ امام صادق علیه السلام: الْمَرأَةُ تَحیضُ، یَحْرُمُ عَلى زَوْجِها اَن یَأتِیَها لِقَولِ اللّه ِ تَعالى «و لاتَقرَبوهُنَّ حَتّى یَطهُرْنَ)؛
زنى که در عادت ماهیانه (حیض) است بر شوهرش آمیزش با او حرام است به دلیل این گفته خداوند متعال: «به زنان حائض نزدیک نشوید تا زمانى که پاک گردند». [وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۳۲۲، ح ۹]
۶ پیامبر صلی الله علیه و آله: اَلْبَناتُ هُنَّ الْمُشْفِقاتُ الْمُجَهِّزاتُ الْمُبارَکاتُ، مَنْ کانَتْ لَهُ ابْنَةٌ واحِدَةٌ جَعَلَهَا اللّه ُ لَهُ سِتْرا مِنَ النّارِ، و مَنْ کانَتْ عِنْدَهُ ابْنَتانِ اُدْخِلَ الْجَنَّةَ بِهِما، وَ مَنْ کانَتْ عِنْدَهُ ثَلاثُ بَناتٍ أوْ مِثْلُهُنَّ مِنَ الاَْخَواتِ وُضِعَ عَنْهُ الْجِهادُ وَ الصَّدَقَةُ ؛
دختران، دلسوز، مددکار و بابرکت اند، هر کس یک دختر داشته باشد، خداوند، او را پوششى از دوزخ قرار مى دهد و هر کس دو دختر داشته باشد، به خاطر آن وارد بهشت مى شود و هر کس سه دختر یا مانند آن خواهر داشته باشد، جهاد و صدقه از او برداشته مى شود، [کنز العمّال، ح ۴۵۳۹۹]
۷ پیامبر صلی الله علیه و آله: اِذا اَتى اَحَدُکُم اَهْلَهُ فَلْیَسْتَتِرْ، فَاِنَّهُ اِذا لَمْ یَسْتَتِرْ استَحْیَتِ الْمَلائِکَةُوَ خَرَجَتْ، وَ حَضَرَتِ الشَّیاطینُ؛
هرگاه کسى از شما خواست با همسرش آمیزش کند، باید خود را بپوشانَد، چرا که اگرنپوشاند، فرشتگان حیا مى کنند و خارج مى شوند و شیطان حاضر مى شود، [کنز العمّال، ح ۴۴۸۳۵]
۸ امام رضا علیه السلام: لا تَقْرَبِ النِّساءَ فی اَوَّلِ اللَّیْلِ لا شِتاءً وَ لا صَیْفا وَ ذلِکَ اَنَّ الْمَعِدَةَ وَ الْعُروقَ تَـکونُ مُمْتَلِئَةً وَ هُوَ غَیْرُ مَحْمودٍ، یُتَخَوَّفُ مِنْهُ الْقولَنْجُ وَ الفالِجُ، وَ الْلَّقْوَةُ وَ النِّقرِسُ، وَ الْحَصاةُ وَ التَّقْطیرُ، وَ الْفَتْقُ وَ ضَعْفُ الْبَصَرِ وَ الدِّماغِ. فَاِذا اُریدَ ذلِکَ فَلْیَکُنْ فى آخِرِ اللَّیْلِ؛ فَاِنَّهُ اَصَحُّ لِلْبَدَنِ، وَ اَرْجى لِلْوَلَدِ، وَ اَذْکى لِلْعَقْلِ فِى الْوَلَدِ الَّذى یُقْضى بَیْنَهُما؛
آغاز شب، چه در زمستان و چه در تابستان، با زنان آمیزش مکن، این بدان جهت است که معده و رگها پُرند و این وضعیت مناسبى [براى آمیزش] نیست و بیم قولنج و فلج و لقوه چانه و نِقرس و سنگ [کلیه] و تقطیر (چکایش) بول و فتق و ضعف در بینایى و ذهن مى رود، پس اگر قصد آمیزش دارد، باید در پایان شب انجام دهد، که براى بدن، صحت افزاتر و براى فرزنددار شدن امیدبخش تر و براى باهوش شدن فرزندى که در این میان پدید مى آید، بهتر است، [طب الامام الرضا علیه السلام، ص ۶۴]
۹ امام على علیه السلام: لا أدَبَ مَعَ غَضَبٍ؛
با خشم، تربیت [ممکن] نیست، [غرر الحکم، ح ۱۰۵۲۹]
۱۰ پیامبر صلی الله علیه و آله: وَالَّذى نَفْسى بِیَدِهِ لَوْ اَنَّ رَجُلاً غَشِىَ امْرَاَتَهُ وَ فِى الْبَیْتِ صَبىٌّ مُسْتَیْقِظٌ یَراهُما وَ یَسْمَعُ کَلامَهُما وَ نَفَسَهُما ما اَفْلَحَ اَبَدا؛ اِذا کانَ غُلاما کانَ زانیا اَوْ جاریَةً کانَتْ زانیَةً؛
سوگند به کسى که جانم به دست اوست، اگر کسى با همسرش درآمیزد و در اتاق ،کودکى بیدار باشد که آنان را ببیند و سخن گفتن و صداى نَفَس آنان را بشنود، هرگز رستگار نمى شود، اگر پسر باشد، مردى زناکار و اگر دختر باشد، زنى زناکار مى گردد، [کافى، ج ۵، ص ۵۰۰، ح ۲]
۱۱ امام صادق علیه السلام: مَنْ اَکَلَ سَفَرجَلَةً عَلَى الرِّیقِ طابَ ماؤُهُ وَ حَسُنَ وَلَدُهُ ؛
هر کس ناشتا یک بِهْ بخورد، نطفه اش پاکیزه مى شود و فرزندش نیکو مى گردد، [کافى، ج ۶، ص ۳۵۷، ح ۳]
۱۲ پیامبر صلی الله علیه و آله: ما مِن اِمْرَاَةٍ حامِلَةٍ اَکَلَتِ الْبِطِّیخَ اِلاّ یَکونُ مَولودُها حَسَنَ الْوَجْهِ وَ الْخُلُقِ ؛
هیچ زن باردارى نیست که خربزه بخورد، مگر این که فرزندش زیبا و خوش اخلاق مى گردد، [طب النبی صلی الله علیه و آله، ص ۱۰]
۱۳ پیامبر صلی الله علیه و آله: اَطْعِمُوا الْمَرأَةَ فى شَهْرِها الَّذى تَلِدُ فیهِ التَّمْرَ فَاِنَّ وَلَدَها یَکونُ حَلیما نَقیّا ؛
به زن، در ماهى که زایمان کرده، خرما بدهید، چرا که فرزند او بردبار و پاک مى شود، [مکارم الأخلاق، ص ۱۶۹]
۱۴ پیامبر صلی الله علیه و آله: مَنْ وُ لِدَ لَهُ مَولودٌ فَلْیُؤَذِّنْ فى اُذُنِهِ الْیُمْنى بِاَذانِ الصَّلاةِ، وَ لْیُقِمْ فِى الْیُسْرى فَاِنَّها عِصْمَةٌ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجیمِ ؛
به هر کس فرزندى داده شود، باید در گوش راست او اذان نماز و در گوش چپ او اقامه بگوید؛ چرا که مایه ایمنى از شیطانِ رانده شده است، [کافى، ج ۶، ص ۲۴، ح ۶]
۱۵ پیامبر صلی الله علیه و آله: لَیْسَ لِلصَّبىِّ لَبَنٌ خَیْرٌ مِنْ لَبَنِ اُمِّهِ ؛
براى کودک، هیچ شیرى بهتر از شیر مادرش نیست، [عیون اخبار الرضا، ج ۱، ص ۳۸، ح ۶۹]
۱۶ امام صادق علیه السلام: اَلرَّضاعُ واحِدٌ وَ عِشْرونَ شَهْرا، فَما نَقَصَ فَهُوَ جَورٌ عَلَى الصَّبىِّ ؛
شیرخوارى، ۲۱ ماه است، پس هر چه کم شود، ظلم بر کودک است، [کافى، ج ۶، ص ۴۰، ح ۳]
۱۷ پیامبر صلی الله علیه و آله: اِذا حَمَلَتِ الْمَرأَةُ کانَتْ بِمَنْزِلَةِ الصّائِمِ القائِمِ المُجاهِدِ بِنَفْسِهِ وَ مالِهِ فى سَبیلِ اللّه ِ، فَاِذا وَضَعَتْ کانَ لَها مِنَ الأَجرِ ما لا تَدرى ما هُوَ لِعِظَمِهِ، فَاِذا اَرْضَعَتْ کانَ لَها بِکُلِّ مَصَّةٍ کَعِدْلِ عِتْقِ مُحَرَّرٍ مِنْ وُلْدِ اِسماعیلَ، فَاِذا فَرَغَتْ مِنْ رَضاعِهِ ضَرَبَ مَلَکٌ عَلى جَنْبِها وَ قالَ: اِستَأنِفِى الْعَمَلَ، فَقَدْ غُفِرَ لَکِ ؛
هنگامى که زن باردار مى شود، همانند روزه دارِ شب زنده دار و مجاهدى است که باجان و مالش در راه خدا جهاد مى کند، و هنگامى که فارق شود، پاداشى دارد که نمى دانى عظمت آن چه قدر است، و هنگامى که شیر بدهد، در هر بار مکیدن، پاداش آزاد کردن یکى از فرزندان اسماعیل علیه السلام براى اوست و آنگاه که شیردادن تمام شود، فرشته اى بر پهلوى او مى زند و مى گوید: «عمل را از نو آغاز کن که بى تردید، آمرزیده شدى»، [امالى صدوق، ص ۴۹۶، ح ۶۷۸]
۱۸ امام صادق علیه السلام: اَلْبَنونَ نَعیمٌ وَ الْبَناتُ حَسَناتٌ وَ اللّه ُ یَسْألُ عَنِ النَّعیمِ، وَ یُثیبُعَلَى الحَسَناتِ ؛
پسران، نعمت اند و دختران خوبى. خداوند، از نعمت ها سؤال مى کند و به خوبى ها پاداش مى دهد، [کافى، ج ۶، ص ۷، ح ۱۲]
۱۹ پیامبر صلی الله علیه و آله: طَهِّروا اَولادَکُمْ یَوْمَ السّابِـعِ فَاِنَّهُ اَطْیَبُ وَ اَطْهَرُ و اَسْرَعُ لِنَباتِ اللَّحْمِ،وَ اِنَّ الأَْرْضَ تَنْجُسُ مِنْ بَولِ الاَْغْلَفِ اَرْبَعینَ صَباحا ؛
روز هفتم [تولّد]، فرزندتان را [با ختنه] پاک کنید، چرا که مایه تمیزى و پاکیزگى بیشتر و رویِش شتابنده ترِ گوشت است و زمین، چهل روز از بول شخص ختنه نشده ،آلوده مى ماند، [کافى، ج۶، ص۳۵، ح۲]
۲۰ امام على علیه السلام: تَخَیـَّروا لِلرَّضاعِ کَما تَتَخَیَّرونَ لِلنِّـکاحِ، فَاِنَّ الرَّضاعَ یُغَیِّرُ الطِّباعَ ؛
براى شیردادن، [دایه هاى شایسته ]انتخاب کنید، همان گونه که براى ازدواج انتخاب مى کنید، چرا که شیر، طبیعت ها را تغییر مى دهد، [قرب الاسناد، ص ۹۳، ح ۳۱۲]
۲۱ عمرو بن شعیب عن أبیه عن جدّه: اِنَّ النَّبىَّ صلی الله علیه و آله اَمَرَ بِتَسمَیةِ الْمَولودِ یَوْمَ سابِعِهِ وَ وَضْعِ الاَْذى عَنهُ وَ العَقِّ ؛
پیامبر صلی الله علیه و آله به نام گذارى کودک در روز هفتمِ تولّد و کوتاه کردن موى او و عقیقه کردن فرمان داد، [سنن الترمذى، ج ۵، ص ۱۳۲، ح ۲۸۳۲]
۲۲ پیامبر صلی الله علیه و آله: مَنْ کانَ عِنْدَهُ صَبِىٌّ فَلْیَتَصابَ لَهُ ؛
هر کس با کودک سروکار دارد، با او کودکانه رفتار کند، [من لا یحضره الفقیه، ج ۳، ص ۴۸۳،ح ۴۷۰۷]
۲۳ امام على علیه السلام: وَ حَقُّ الوَلَدِ عَلَى الوالِدِ أنْ یُحَسِّنَ اِسمَهُ وَ یُحَسِّنَ اَدَبَهُ، و یُعَلِّمَهُ القُرآنَ ؛
حقّ فرزند بر پدر، آن است که نام خوب بر او بگذارد و او را خوب تربیت کند و قرآن به او بیاموزد، [نهج البلاغة، حکمت ۳۹۹]
۲۴ امام صادق علیه السلام: اِنَّ اللّه َ لَیَرْحَمُ الْعَبْدَ لِشِدَّةِ حُبِّهِ لِوَلَدِهِ ؛
بدون تردید، خداوند بر بنده خود به خاطر شدّت محبّت به فرزندش، رحم مى کند، [کافى، ج ۶، ص ۵۰، ح ۵]
۲۵ پیامبر صلی الله علیه و آله: حَقُّ الْوَلَدِ عَلى والِدِهِ... اَنْ یَسْتَفْرِهَ اُمَّهُ ؛
حق فرزند بر پدر این است که مادر او را گرامى بدارد. [کافى، ج ۶، ص ۴۸، ح ۶]
۲۶ پیامبر صلی الله علیه و آله: مَنْ بَکى صَبىٌّ لَهُ فَاَرْضاهُ حَتّى یُسَکِّنَهُ، اَعْطاهُ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ مِنَ الْجَنَّةِ حَتّى یَرْضى ؛
هر کس کودک گریان خود را راضى کند تا آرام شود، خداوند از بهشت آنقدر به او مى دهد تا راضى شود، [الفردوس، ج ۳، ص ۵۴۹، ح ۵۷۱۵]
۲۷ پیامبر صلی الله علیه و آله: کانَ النَّبىُّ صلی الله علیه و آله اِذا اَصْبَحَ مَسَحَ عَلى رُؤُوسِ وُلْدِهِ وَ وُلْدِ وُلْدِهِ؛
پیامبر صلی الله علیه و آله هر روز صبح بر سر فرزندان و نوه هایشان دست [نوازش] مى کشیدند. [بحارالأنوار، ج ۱۰۴، ص ۹۹، ح ۷۵]
۲۸ امام کاظم علیه السلام: قالَ بَعْضُهُم: شَکْوَتُ اِلى ابِى الْحَسَنِ موسى علیه السلام ابناً لى، فَقالَ: لاتَضْرِبْهُ، وَ اهْجُرْهُ وَ لا تُطِلْ ؛
کسى گفت: از فرزندم به امام کاظم علیه السلام شکایت کردم، ایشان فرمودند: «او را نزن بلکه با او قهر کن ولى نه به مدّت طولانى، [عدّة الداعى، ص ۷۹]
۲۹ پیامبر صلی الله علیه و آله: اَلْوَلَدُ سَیِّدٌ سَبْعَ سِنینَ، وَ عَبْدٌ سَبْعَ سِنینَ، وَ وَزیرٌ سَبْعَ سِنینَ؛
فرزند هفت سال سروَر، هفت سال فرمانبردار، و هفت سال وزیر است، [مکارم الاخلاق، ص ۲۲۲]
۳۰ امام على علیه السلام: مَنْ سَألَ فِى صِغَرِهِ اَجابَ فى کِبَرِهِ ؛
هر کس در خردسالى سئوال کند، در بزرگ سالى اش پاسخ مى دهد، [غرر الحکم، ح ۸۲۷۳]
۳۱ پیامبر صلی الله علیه و آله: اَحِبُّوا الصِّبْیانَ وَ ارْحَمُوهُمْ، وَ اِذا وَعَدتُموهُمْ شَیْئاً فَفُوا لَهُمْ، فَاِنَّهُمْ لایَدْرونَ اِلاّ اَنَّـکُمْ تَرْزُقونَهُمْ ؛
کودکان را دوست بدارید و با آنان مهربان باشید و هرگاه به آنان وعده دادید، به آن وفا کنید، زیرا آنان، روزى دهنده خود را کسى غیر از شما نمى دانند، [کافى، ج ۶، ص ۴۹، ح ۳]
۳۲ امام کاظم علیه السلام: تُسْتَحَبُّ عَرامَةُ الصَّبىِّ فى صِغَرِهِ لِیَکونَ حَلیما فى کِـبَرِهِ، ما یَنْبَغى اَنْ یَکونَ اِلاّ هکَذا ؛
خوب است بچّه در کودکى بازى گوش باشد تا در بزرگ سالى بردبار گردد و شایسته نیست که جز این باشد، [کافى، ج ۶، ص ۵۱، ح ۲]
۳۳ پیامبر صلی الله علیه و آله: اُحِبُّ الصِّبْیانَ لِخَمْسٍ: اَلاَْوَّلُ: اَنـَّهُمْ هُمُ الْبَکّاؤونَ، وَالثّانى: یَتَمَرَّغونَ بِالتُّرابِ، وَ الثّالِثُ: یَخْتَصِمونَ مِنْ غَیْرِ حِقْدٍ، وَ الرّابِـعُ: لا یَدَّخِرونَ لِغَدٍ شَیئا، وَ الْخامِسُ: یَعمُرونَ ثُمَّ یخربُونَ ؛
کودکان را به خاطر پنج چیز دوست مى دارم: اول آنکه بسیار مى گِریند، دوم آنکه باخاک بازى مى کنند، سوم آنکه دعوا کردن آنان همراه با کینه نیست؛ چهارم آنکه چیزى براى فردا ذخیره نمى کنند، پنجم آنکه مى سازند و سپس، خراب مى کنند(دل بستگى ندارند)، [مواعظ العددیّه، ص ۲۵۹]
۳۴ پیامبر صلی الله علیه و آله: اِنَّ التُّرابَ رَبیعُ الصِّبْیانِ ؛
خاک، بهارِ (تفریحگاهِ) کودکان است، [معجم الکبیر، ج ۶، ص ۱۴۰، ح ۵۷۷۵]
۳۵ امام باقر علیه السلام: اِنّا نَاْمُرُ صِبْیانَنا بِالصَّلاةِ اِذا کانوا بَنى خَمْسِ سِنینَ، فَمُروا صِبْیانَـکُمْ بِالصَّلاةِ اِذا کانوا بَنى سَبْعِ سِنینَ، وَ نَحْـنُ نَأمُرُ صِبْیانَنـا بِالصَّـوْمِ اِذا کانوا بَنى سَبْعِ سِنینَ بِما اَطاقوا مِن صیامِ الْیَومِ اِن کانَ اِلى نِصْفِ النَّهارِ اَوْ اَکْثَرَ مِنْ ذلِکَ اَوْ اَقَلَّ، فَاِذا غَلَبَهُمُ الْعَطَشُ وَ الْغَرَثُ اَفْطَروا، حَتّى یَتَعَوَّدُوا الصَّومَ وَ یُطیقوهُ، فَمُروا صِبیانَـکُم اِذا کانوا بَنى تِسْعِ سِنینَ بِالصَّومِ مَا اسْتَطاعوا مِن صیامِ الْیَوْمِ،فَاِذا غَلَبَهُمُ الْعَـطَشُ اَفْطَروا ؛
ما کودکان خود را وقتى پنج ساله اند به نماز امر مى کنیم؛ ولى شما کودکانتان را وقتى هفت ساله شدند به نماز امر کنید. ما کودکان خود را وقتى هفت ساله اند به روزه وا مى داریم، به اندازه اى که توان دارند، چه نصف روز باشد یا بیشتر یا کمتر، وقتى تشنگى و گرسنگى بر آنان چیره شد افطار مى کنند تا اینکه به روزه عادت کنند و توان آن را بیابند، ولى شما کودکانتان را وقتى نُه ساله شدند به اندازه اى که توان دارند، به روزه وا دارید و وقتى تشنگى بر آنان چیره شد افطار کنند، [کافى، ج ۳، ص ۴۰۹، ح ۱]
۳۶ امام صادق علیه السلام: اِذا بَلَغَتِ الجاریَةُ سِتَّ سِنینَ فَلا تُقَبِّلها، وَ الْغُلامُ لا یُقَـبِّلُ الْمَرْاَةَ اِذا جاوَزَ سَبْعَ سِنینَ؛
چون دختر [نامحرم] شش ساله شد او را مبوس، و پسر نیز چون از هفت سالگى گذشت زن [نامحرم] را نبوسد، [مکارم الأخلاق، ج ۱، ص ۴۷۹، ح ۱۶۵۹]
۳۷ پیامبر صلی الله علیه و آله: مَنْ قَـبَّلَ وَلَدَهُ کَـتَبَ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ حَسَنَةً وَ مَنْ فَرَّحَهُ فَرَّحَهُ اللّه ُ یَوْمَ الْقیامَةِ، وَ مَنْ عَلَّمُهُ الْقُرآنَ دُعىَ بِالاَْبـَوَیْنِ فَیُکْسَیانِ حُلَّتَیْنِ یُضىءُ مِنْ نورِهِما وُجوهُ اَهْلِ الْجَنَّةِ ؛
هر کس فرزندش را ببوسد، خداوند عزّوجلّ براى او ثواب مى نویسد و هر کسى که اورا شاد کند، خداوند روز قیامت او را شاد خواهد کرد، و هر کس قرآن به او بیاموزد، پدر ومادرش دعوت مى شوند و دو لباس بر آنان پوشیده مى شود که از نور آنها، چهره هاى بهشتیان نورانى مى گردد، [کافى، ج ۶، ص ۴۹، ح ۱]
۳۸ امام على علیه السلام: اِنَّ النَّبىَّ صلی الله علیه و آله اَبْصَرَ رَجُلاً لَهُ وَلَدانِ فَقَـبَّلَ اَحَدَهُما وَ تَرَکَ الآخَرَ، فَقالَ رَسولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله: فَهَلاّ واسَیْتَ بَیْنَهُما !؛
پیامبر صلی الله علیه و آله کسى را دیدند که دو فرزند داشت، یکى را بوسید و دیگرى را رها کرد، پیامبر خدا به او فرمودند: چرا میان آنان یکسان عمل نکردى؟، [جعفریّات، ص ۵۵]
۳۹ امام على علیه السلام: اَلاِْفْراطُ فِى الْمَلامَةِ یَشُبُّ نیرانَ اللَّجاجِ ؛
زیاده روى در سرزنش کردن، آتش لجاجت را شعله ور مى سازد، [تحف العقول، ص ۸۴]
۴۰ پیامبر صلی الله علیه و آله: اِذا بَلَغَ اَوْلادُکُمْ سَبْعَ سِنینَ فَفَرِّقوا بَیْنَ فُرُشِهِمْ؛
هرگاه کودکانتان به هفت سالگى رسیدند، رخت خواب هایشان را جدا کنید. [مستدرک على الصحیحین، ج ۱، ص ۳۱۷،ح ۷۲۱]
