أربعینات

١ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:

لایَجتَمِعُ الحَسَدُ وَ الایمانُ فی قَلبِ امْرِیءٍ.

حسد و ایمان (هرگز) در دل یک نفر با هم جمع نمی‌شوند. (مستدرک، ج ١٢، ص١٨)

٢ـ «مولی امیر المؤمنین علیه‌ السلام»:

الحَسَدُ مَقنَصةُ اِبلیسَ الکُبری!

حسد، بزرگترین دام شیطان است! (فهرست غرر، ص ٦٧)

٣ـ امام حسن مجتبی علیه السلام:

هَلاکُ الناسِ فی‌ثلاثٍ: اَلکِبرُ و الحِرصُ وَ الحَسَد.

این سه چیز مردم را به هلاکت رسانده است: تکبر، حرص و حسد. (بحار، ج ٧٨، ص ١١١)

٤ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:

اَقَلُّ النّاسِ لَذّةً اَلحَسود.

آدم حسود کمترین لذت و خوشی را از زندگی می‌برد. (بحار، ج ٧٧، ص ١١٢)

٥ـ «مولی امیر المؤمنین علیه‌ السلام»:

الحَسَدُ یُذیبُ الجَسدِ.

حسد، بدن آدمی را آب و گداخته می‌کند. (فهرست غرر، ص ٦٧)

٦ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:

الحاسِدُ مُغتاظٌ علی مَن لاذَنبَ لَه!

آدم حسود بر کسی غیظ و غضب دارد که گناهی نکرده است! (بحار، ج ٧٧، ص ١٦٥)

٧ـ «مولی امیر المؤمنین علیه‌ السلام»:

الحسودُ غضبانُ علی‌القَدَر!

آدم حسود (در حقیقت) از مقدّرات الهی غضبناک و خشمگین است! (فهرست غرر، ص ٦٧)

٨ـ «امام جعفر صادق علیه‌ السلام»:

الحاسدُ یَضُرُّ بِنَفسِه قَبلَ أَن یَضُرَّ بِالمحَسودِ.

آدم حسود پیش از آنکه به طرف مقابل زیان برساند به خودش زیان رسانده است. (مستدرک، ج ١٢، ص ١٨)

٩ـ «مولی امیر المؤمنین علیه‌ السلام»:

یَکفیکَ مِنَ الحاسِدِ اَنَّهُ یَغتَمُّ وَقتَ سُرورِک!

کیفر آدم حسود برای تو همین بس که در وقت سرور و خوشحالی‌ تو، او غمگین و غصّه‌دار است! (بحار، ج ٧٣، ص ٢٥٣)

١٠ـ «مولی امیر المؤمنین علیه‌ السلام»:

وَیحَ الحَسدَ ما أعدلهَ بَدَأ بصاحِبِه فَقتَلَه!

به راستی که حسد چه بزرگ دادگری است! از همان اوّل به سراغ خود حسود می‌رود و در پایان، به زندگی او خاتمه می‌دهد! (فهرست غرر، ص ٦٨)

١١ـ امام حسن‌مجتبی علیه السلام:

الحسدُ رائدُ السُّوءِ و مِنهُ قَتَل قابیلُ هابیلَ.

حسد، پیش قراول تمام شرور و بدی‌ها است. از روی همین حسد بود که قابیل برادرش هابیل را به قتل رسانید. (بحار، ج ٧٨، ص ١١١)

١٢ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:

الحاسدُ جاحِدٌ لأنّهُ لَم یَرضَ بِقضاءِ الله.

آدم حسود ـ در حقیقت ـ یک آدم لَجوج و ستیزه‌جو است. زیرا او به قضا و مقدرات الهی تن نمی‌دهد. (لئالی‌الاخبار، ج ٢، ص ١٩١)

١٣ـ «مولی امیر المؤمنین علیه‌ السلام»:

اَلحسدُ داء عَیاءٌ لایزولُ اِلاّ بِهَلْکِ الحاسِدِ أَو مَوتِ المَحسود!

حسد یک بیماری علاج‌ناپذیری است که جز با از پای درآمدن حسود یا مرگ طرف مقابل زوال نمی‌پذیرد! (فهرست غرر، ص ٦٧)

١٤ـ «امام جعفر صادق علیه‌ السلام»:

النَّصیحةُ مِن الحاسِد محال!

توقع نصیحت و خیرخواهی از آدم حسود محال است! (خصال، ج ١، ص ١٢٧)

١٥ـ «مولی امیر المؤمنین علیه‌ السلام»:

الحسودُ دائمُ السُّقمِ و إنْ کانَ صحیحَ الجَسَدِ.

آدم حسود همیشه مریض است هرچند (به ظاهر) بدنی سالم و تندرست دارد. (فهرست غرر، ص ٦٧)

١٦ـ «امام جعفر صادق علیه‌ السلام»:

آفةُ الدّینِ: اَلحَسدُ وَالعُجْبُ وَالفَخرُ.

سه خصلت آفت دینند: حسد، خودپسندی و فخرفروشی به دیگران. (اصول کافی، ج ٣، ص ٤١٨)

١٧ـ «مولی امیر المؤمنین علیه‌ السلام»:

حَسدُ الصّدیقِ مِن سُقمِ المَوَدَّةِ.

دوستی که به دوستش حسد بِبَرَد دوست سالمی نیست. (نهج‌البلاغه، کلمة ٢٠٩)

١٨ـ «امام محمد باقر علیه‌ السلام»:

إنَّ الحَسَد یَأکُلُ الایمانَ کما تَأکُل النّارُ الحَطَبَ الیابسَ.

حسد مانند آتشی که هیزم خشک را با حرص و وَلَع می‌خورد، ایمان آدمی را به سرعت تباه و نابود می‌سازد. (بحار، ج ٧٥، ص ٢٥٢)

١٩ـ «مولی امیر المؤمنین علیه‌ السلام»:

الحَسدُ لایَجلِبُ اِلاّ مَضَرَّةً وَ غَیظاً، یُوهِنُ قَلبَکَ وَ یُمرِضُ جِسمَکَ و شرُّ ما استَشَعَر قلبَ المرءِ الحَسدُ.

حسادت جز غیظ و ضرر برای تو نتیجه نمی‌دهد. قلبت را ضعیف و بدنت را رنجور می‌کند و از بدترین‌ عارضه‌های قلبی به شمار می‌رود. (مستدرک، ج ١٢، ص ١٧)

٢٠ـ «امام جعفر صادق علیه‌ السلام»:

إنَّ المُؤمِنَ یَغبِطُ وَ لایَحسُدُ و المُنافِقُ یحسُدُ ولایَغبِطُ.

مؤمن بر نعمت‌های دیگران غبطه می‌خورد اما حسودی نمی‌کند در حالی که منافق بر آن‌ها حسودی می‌کند ولی غبطه نمی‌خورد. (اصول کافی، ج ٣، ص ٤١٨)

٢١ـ «مولی امیر المؤمنین علیه‌ السلام»:

صِحَّةُ الجَسَدِ مِن قِلّةِ الحَسَدِ.

هر چقدر حسد کمتر باشد تن آدمی سالم‌تر است. (سفینه، ج ١، ص ٢٥١)

٢٢ـ «امام جعفر صادق علیه‌ السلام»:

لِلحاسِد ثلاثُ علاماتٍ: یَغتابُ اِذا غابَ وَ یَتَمَلَّقُ اِذا شَهِدَ وَ یَشمَتُ بِالمُصیبَة.

آدم حسود سه علامت دارد: ‌در پشت سر غیبت می‌کند، هنگام حضور تملّق می‌جوید. و در وقت بلا و مصیبت انسان را شماتت می‌نماید. (خصال، ج ١، ص ٦٠)

٢٣ـ «مولی امیر المؤمنین علیه‌ السلام»:

اَلحاسدُ یَری أنَّ زَوالَ النِّعمةِ عَمَّن یَحسُدُهُ نِعمةٌ علَیه!

آدم حسود، زوال نعمت از طرف مقابل را برای خود یک نعمتی به حساب می‌آورد!(فهرست غرر، ص ٦٧)

٢٤ـ «مولی امیر المؤمنین علیه‌ السلام»:

الحاسدُ لایَشفیهِ اِلاّ زَوالُ النِّعمَةِ.

درد آدم حسود را جز زوال نعمت از دیگران، درمان نمی‌بخشد! (فهرست غرر،ص ٦٧)

٢٥ـ امام حسن مجتبی علیه السلام:

ما رَأَیتُ ظالمِاً أَشبَهُ بِمظلومٍ مِن حاسِدٍ!

هیچ ظالمی که تا این اندازه به مظلوم شباهت داشته باشد مانند آدم حسود ندیدم!(کشف‌الغُمَّةـ ج ٢، ص ١٩٦)

٢٦ـ مولی امیر المؤمنین علیه السلام:

العَجَبُ لِغَفلَةِ الحُسّادِ عَن سلامَةِ الأَجسادِ!

عجبا، که حسودان تا چه اندازه از سلامتی جسم و بدن خود غافل و بی‌خبرند! (نهج‌البلاغه، کلمة ٢١٦)

٢٧ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:

اِستعینوا عَلی حَوائِجِکُم بِالکِتمانِ فاِنَّ کُلَّ ذی نِعمةٍ مَحسودٌ.

تا می‌توانید امور و خواسته‌های خود را از دیگران کتمان بدارید که هر صاحب نعمتی (همواره) مورد رشک و حسادت دیگران است.(میزان‌الحکمة، ج ٢، ص ٤٢٥)

٢٨ـ «مولی امیر المؤمنین علیه‌ السلام»:

کفی لِلحُسودِ مِنَ الحَسَدِ!

برای آدم حسود، همان حسادت برای (هلاکت) او کافیست! (مواعظ عددیه، ص ٢٤)

٢٩ـ «امام جعفر صادق علیه‌ السلام»:

اَلحَسدُ أصلُهُ مِن عَمَی القَلبِ وَالجْحودِ بِفَضِل اللهِ تَعالی و هُما جَناحان لِلکُفرِ.

اصل و مَنشأ حَسَد از کوردلی و ناسپاسی الطاف الهی است که این خود، دو بال کفر وبی‌دینی به شمار می‌روند. (مصباح‌الشریعة،ص ٢٨٥)

٣٠ـ «مولی امیر المؤمنین علیه‌ السلام»:

لا عَیشَ لِحسودٍ.

آدم حسود هیچگاه در زندگی راحتی ندارد. (تحف‌العقول، ص ٢١٥).

٣١ـ «امام جعفر صادق علیه‌ السلام»:

مَن حَسَدَ مؤمناً اِنماثَ الایمانُ فی قَلبِهِ کمایَنماثُ المِلحُ فی‌الماءِ!

کسی که به یک مؤمن حسودی کند ایمان خود را مانند نمک که در آب حل می‌شود به کلی از دست داده است! (تحف‌العقول، ص ٣١٣)

٣٢ـ «مولی امیر المؤمنین علیه‌ السلام»:

الحاسِدُ یُظهِرُ وُدَّهُ فی ‌اَقوالِهِ وَ یُخفی بُغضَهُ فی ‌اَفعالِهِ.

آدم حسود دوستی خود را به زبان اظهار می‌کند ولی بُغض و کینه‌اش را در رفتارش پنهان می‌نماید. (فهرست غرر، ص ٦٧)

٣٣ـ امام هادی علیه السلام:

اَلحَسَدُ ما حی‌الحَسَناتِ جالِبُ المَقتِ.

حسد، حَسَنات انسان را نابود می‌کند و بُغض و دشمنی‌ها را باعث می‌گردد.(اعیان‌الشیعة، ج ٢، ص ٣٩)

٣٤ـ «مولی امیر المؤمنین علیه‌ السلام»:

مَن تَرَکَ الحَسَدَ کانت لَهُ المَحبَّةُ عِنْدَ النّاسِ.

کسی که اصلاً حسودی نمی‌کند همیشه مورد علاقه و محبّت دیگران است. (تحف‌العقول، ص ٩٣)

٣٥ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:

أَعداءُ نِعَمِ اللهِ اَلّذینَ یَحسُدونَ النّاسَ علی ما آتاهُمُ اللهُ مِن فَضلِهِ.

دشمنان نعمت‌های خدادای آن کسانی هستند که به مردم در آنچه خداوند از فضل خود به آنان مرحمت کرده حسودی می‌کنند. (جامع‌الاخبار، ص ١٨٦)

٣٦ـ «مولی امیر المؤمنین علیه‌ السلام»:

مَنِ اتّقی قَلبُهُ لَم یَدخُلْهُ الحَسَدُ.

کسی که قلبی متقی و پرهیزگار دارد حسد بدان راه ندارد. (فهرست غرر، ص ٦٨)

٣٧ـ امام هادی علیه السلام:

ایّاکَ وَ الحَسَدَ فِإِنَّه یَبینُ فیکَ و لایَعمَلُ فی عَدُوِّکَ.

برحذر باش و از حسادت شدیداً بپرهیز و این را بدان که اثر آن تنها در خودت آشکار می‌شود و اثری در دشمنت نخواهد داشت. (بحار، ج ٧٨، ص ٣٧٠)

٣٨ـ «مولی امیر المؤمنین علیه‌ السلام»:

الحَسدُ مَرَضٌ لایوُسی!

حسادت یک مرضی است که قابل علاج نیست! (مستدرک، ج ١٢، ص ٢٢)

٣٩ـ «مولی امیر المؤمنین علیه‌ السلام»:

الَحسودُ کثیرُ الحَسَراتِ مَتضاعَفُ السَّیِّئاتِ!

آدم حسود همیشه حسرت و اندوهش زیاد و گناهانش مضاعف و دوچندان است! (مستدرک، ج ١٢، ص ١٢)

٤٠ـ «مولی امیر المؤمنین علیه‌ السلام»:

دَعِ الحَسَدَ وَ الکِذبَ وَ الحِقدَ فَإنَّهُنَّ ثلاثةٌ تُشینُ الدّینَ وَ تُهلِکُ الرَّجُلَ.

حسد و دروغ و کینه را از خودت دور کن، این سه خصلت دین انسان را لکّه‌دار می‌کند و منجر به نگون‌بختی او می‌گردد. (مستدرک، ج ١٢، ص ٢٣)