چهل حدیث عزاداری
1-«گریه بر مصایب حسین»
قال الرّضا علیه السّلام :
انَ اَبی اِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا یُری ضاحِکاً وَ کانَتِ الْکِاَّبَةُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتّی یَمْضِیَ مِنْهُ عَشْرَةُ اَیّامٍ، فَاِذا کانَ الْیَوْمُ العْاشِرُ کانَ ذلِکَ الْیَوْمُ یَوْمَ مُصیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ.... 
ترجمه :
امام رضا علیه السّلام فرمود :
هرگاه ماه محرّم فرا می رسید، پدرم (موسی بن جعفرعلیه السّلام ) دیگر خندان دیده نمی شد و غم و افسردگی بر او غلبه می یافت تا آن که ده روز از محرّم می گذشت، روز دهم محرّم که می شد، آن روز، روز مصیبت و اندوه و گریه پدرم بود.
«امالی صدوق، ص 111»
2-«حرارت وعشق حسینی»
قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّی اللّه علیه و آله :
اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فی قُلُوبِ الْمُؤ منینَ لا تَبْرَدُ اَبَداً.
ترجمه :
پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله فرمود :
برای شهادت حسین علیه السلام، حرارت و گرمایی در دلهای مؤ منان است که هرگز سرد و خاموش نمی شود.
«جامع احادیث الشیعه، ج 12، ص 556»
3-«مصیبت عاشورا»
قال الرّضا علیه السّلام :
مَنْ کانَ یَوْمُ عاشورا یَوْمَ مُصیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ جَعَلَ اللّهُ عَزّوَجَلّ یَوْمَ القیامَةِ یَوْمَ فَرَحِهِ وَ سُرُورِهِ.
ترجمه :
امام رضا علیه السّلام فرمود :
هر کس که عاشورا، روز مصیبت و اندوه و گریه اش باشد، خداوند روز قیامت را برای او روز شادی و سرور قرار می دهد.
«بحارالانوار، ج 44، ص 284»
4-«چشمان گریان»
قالَ رسولُ اللّه صلّی اللّه علیه و آله :
یا فاطِمَةُ ! کُلُّ عَیْنٍ باکِیَهٌ یَوْمَ الْقیامَةِ اِلاّ عَیْنٌ بَکَتْ عَلی مُصابِ الْحُسَینِ فَاِنِّها ضاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ بِنَعیمِ الْجَنّةِ.
ترجمه :
پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله فرمود :
فاطمه جان ! روز قیامت هر چشمی گریان است ؛ مگر چشمی که در مصیبت و عزای حسین گریسته باشد، که آن چشم در قیامت خندان است و به نعمتهای بهشتی مژده داده می شود.
«بحارالانوار، ج 44، ص 293»
5-«شبانه روز در عزای حسین»
عَنِ الصّادق علیه السّلام :
نیحَ عَلَی الْحُسَینِ بْنِ عَلی سَنَةً فی کُلِّ یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ وَ ثلاثَ سِنینَ مِنَ الْیَوْمِ الَّذی اُصیبَ فیهِ.
ترجمه :
حضرت صادق علیه السّلام فرمود :
یک سال تمام، هر شب و روز بر حسین بن علی علیه السّلام نوحه خوانی شد و سه سال، در روز شهادتش سوگواری برپا گشت.
«بحارالانوار، ج 79، ص 102»
6-«بهشت پاداش شعر گفتن برای حسین علیه السّلام»
قال الصّادق علیه السّلام :
ما مِنْ اَحَدٍ قالَ فی الحُسَینِ شِعْراً فَبَکی وَ اَبکْی بِهِ اِلاّ اَوْجَبَ اللّهُ لَهُ الْجَنّةً وَ غَفَرَ لَهُ.
ترجمه :
امام صادق علیه السّلام به جعفربن عفان فرمود :
هیچ کس نیست که درباره حسین علیه السّلام شعری بسراید و بگرید و با آن بگریاند مگر آن که خداوند، بهشت را بر او واجب می کند و او را می آمرزد.
«رجال شیخ طوسی، ص 289»
7-«وقف برعزاداری»
قالَ الصّادق علیه السّلام :
قالَ لی اَبی : یا جَعْفَرُ ! اَوْقِفْ لی مِنْ مالی کَذا وکذا النّوادِبَ تَنْدُبُنی عَشْرَ سِنینَ بِمنی اَیّامَ مِنی.
ترجمه :
امام صادق علیه السّلام می فرماید :
پدرم امام باقر علیه السّلام به من فرمود: ای جعفر! از مال خودم فلان مقدار وقف نوحه خوانان کن که به مدّت ده سال در (منا) در ایام حجّ، بر من نوحه خوانی و سوگواری کنند.
«بحارالانوار، ج 46، ص 220»
8-«نوحه خوانی درمزار سیدالشهدا(ع)»
عَن اَبی هارونَ المکفوفِ قال :
دَخَلْتُ عَلی ابی عَبْدِاللّه علیه السّلام فَقالَ لی : اَنْشِدْنی، فَاءَنْشَدْتُهُ فَقالَ : لا، کَما تُنْشِدوُنَ وَ کَما تَرْثیهِ عِنْدَ قَبْرِه...
ترجمه :
ابو هارون مکفوف می گوید :
خدمت حضرت صادق علیه السّلام رسیدم. امام به من فرمود : (برایم شعر بخوان ). پس برایش اشعاری خواندم. فرمود : اینطور نه، همان طور که (برای خودتان ) شعرخوانی می کنید و همانگونه که نزد قبر حضرت سید الشهدا مرثیه می خوانی.
«بحارالانوار، ج 44، ص 287»
9-«پاداش سرودن برای اهل بیت علیهم السّلام»
قال الصّادق علیه السّلام :
مَنْ قالَ فینا بَیْتَ شِعْرٍ بَنَی اللّهُ لَهُ بَیْتاً فیِ الْجَنَّةِ.
ترجمه :
امام صادق علیه السّلام فرمود :
هرکس در راه ما و برای ما یک بیت شعر بسراید، خداوند برای او خانه ای در بهشت، بنا می کند.
«وسائل الشیعه، ج 10، ص 467»
10-«خواندن شعر دراندوه اهل بیت(ع)»
قالَ الرّضا علیه السّلام :
یا دِعْبِلُ ! اُحِبُّ اَنْ تُنْشِدَنی شِعْراً فَاِنَّ هذِهِ الا یّامَ اَیّامُ حُزْنٍ کانتْ عَلَینا اَهْلِ الْبَیْتِ علیهم السّلام.
ترجمه :
امام رضا علیه السّلام به دعبل (شاعر اهل بیت ) فرمود.
ای دعبل ! دوست دارم که برایم شعری بسرایی و بخوانی، چرا که این روزها (ایام عاشورا) روز اندوه و غمی است که بر ما خاندان رفته است.
«جامع احادیث الشیعه، ج 12، ص 567»
11-«پیروان ائمه(ع)»
قال علیُّ علیه السّلام :
اِنَّ اللّهَ... اِخْتارَ لَنا شیعَةً یَنْصُرُونَنا وَ یَفْرَحُونَ بِفَرَحِنا وَ یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا.
ترجمه :
علی علیه السّلام فرمود :
خداوند برای ما، شیعیان و پیروانی برگزیده است که ما را یاری می کنند، با خوشحالی ما خوشحال می شوند و در اندوه و غم ما، محزون می گردند.
«غررالحکم، ج 1، ص 235»
12-«یاران مدیحه سرا»
قال الصّادق علیه السّلام :
اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذی جَعَلَ فیِ النّاسِ مَنْ یَفِدُ اِلَیْنا وَ یَمْدَحُنا وَ یَرْثی لَنا. ترجمه :
امام صادق علیه السّلام فرمود :
خدا را سپاس که در میان مردم، کسانی را قرار داد که به سوی ما می آیند و بر ما وارد می شوند و ما را مدح و مرثیه می گویند.
«وسائل الشیعه، ج 10، ص 469»
13-«پاداش اشک»
قالَ الحسینُ علیه السّلام :
مَنْ دَمِعَتْ عَیناهُ فینا قَطْرَةً بَوَّاءهُ اللّهُ عَزَّوَجَلّ الجَنَّةَ.
ترجمه :
حسین بن علی علیه السّلام فرمود :
چشمان هر کس که در مصیبتهای ما قطره ای اشک بریزد، خداوند او را در بهشت جای می دهد.
«احقاق الحق، ج 5، ص 523»
14-«مومن بهشتی»
قال علی بن الحسین السجّاد علیه السّلام :
اَیُّما مُؤ مِنٍ دَمِعَتْ عَیْناهُ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ وَ مَنْ مَعَه حَتّی یَسیلَ عَلی خَدَّیْهِ بَوَّاءَهُ اللّهُ فیِ الْجَنَّةِ غُرَفاً.
ترجمه :
امام سجّاد علیه السّلام فرمود :
هر مؤ منی که چشمانش برای کشته شدن حسین بن علی علیه السّلام و همراهانش اشکبار شود و اشک بر صورتش جاری گردد، خداوند او را در غرفه های بهشتی جای می دهد.
«ینابیع الموده، ص 429»
15-«در مدح دعبل»
عَن الرّضا علیه السّلام :
یا دِعبِلُ ! اِرْثِ الحُسَیْنَ علیه السّلام فَاَنْتَ ناصِرُنا وَ مادِحُنا ما دُمْتَ حَیّاً فَلا تُقصِرْ عَنْ نَصْرِنا مَا اسْتَطَعْتَ. ترجمه :
امام رضا علیه السّلام فرمود :
ای دعبل ! برای حسین بن علی علیه السّلام مرثیه بگو، تو تا زنده ای، یاور و ستایشگر مایی، پی تا می توانی، از یاری ما کوتاهی مکن.
«جامع احادیث الشیعه، ج 12، ص 567»
16-«کُشته اشک»
قال الحسینُ علیه السّلام :
اَنا قَتیلُ الْعَبْرَةِ، لا یَذْکُرُنی مؤمِنٌ اِلاّ بَکی. ترجمه :
حسین بن علی علیه السّلام فرمود :
من کُشته اشکم. هیچ مؤ منی مرا یاد نمی کند مگر آنکه (بخاطر مصیبت هایم ) گریه می کند./
«بحارالانوار، ج 44، ص 279»
17-«فرزندان فاطمه (س)»
قالَ السجّادُ علیه السّلام :
اِنّی لَمْ اَذْکُرْ مَصْرَعَ بَنی فاطِمَةَ اِلاّ خَنَقَتْنی لِذلِکَ عَبْرَةٌ.
ترجمه :
امام سجاد علیه السّلام فرمود :
من هرگز شهادتِ فرزندان فاطمه علیها السّلام را به یاد نیاوردم، مگر آنکه بخاطر آن، چشمانم اشکبار گشت.
«بحارالانوار، ج 46، ص 109»
18-«تشریح کربلا از زبان علی(ع)»
قالَ الباقر علیه السّلام :
بَلا فی اِثْنَیْنِ مِنْ اَصْحابِهِ قالَ : فَلمّا مَرَّبِها تَرَقْرَقَتْ عَیْناهُ لِلْبُکاءِ ثُمَّ قالَ : هذا مَناخُ رِکابِهِمْ وَ هذا مُلْقی رِحالِهِمْ وَهیهُنا تُهْراقُ دِماؤُهُمْ، طوبی لَکِ مِنْ تُرْبَةٍ عَلَیْکِ تُهْراقُ دِماءُ الا حِبَّةِ. ترچمه :
امام باقر علیه السّلام فرمود :
امیرالمؤ منین علیه السّلام با دو تن از یارانش از (کربلا) گذر کردند، حضرت، هنگام عبور از آنجا، چشمهایش اشک آلود شد، سپس فرمود :
اینجا مرکبهایشان بر زمین می خوابد، اینجا محلّ بارافکندنشان است و اینجا خونهایشان ریخته می شود، خوشا به حال تو ای خاکی که خون دوستان برروی تو ریخته می شود !
«بحارالانوار، ج 44، ص 258»
19-«گریه طولانی»
قالَ الصّادقُ علیه السّلام :
بَکی عَلیُّ بْنُ الحُسَینِ علیه السّلام عِشْرینَ سَنَةً وَ ما وُضِعَ بَیْنَ یَدَیْهِ طَعامٌ اِلاّبَکی.
ترجمه :
امام صادق علیه السّلام فرمود :
امام زین العابدین علیه السّلام بیست ساله (به یاد عاشورا) گریست و هرگز طعامی پیش روی او نمی گذاشتند مگر اینکه گریه می کرد.
«بحارالانوار، ج 46، ص 108»
20-«پیامبر در فراغ پسر»
قالَ الصّادقُ علیه السّلام :
لَمّا ماتَ اِبراهیمُ بْنُ رَسُولِاللّهِ صلّی اللّه علیه و آله حَمَلَتْ عَیْنُ رَسُولِاللّهِ بِالدُّمُوعِ ثُمَّقالَ النّبیُّصلّی اللّه علیه و آله :
تَدْمَعُ الْعَیْنُ وَ یَحْزَنُ الْقَلْبُ وَ لا نَقُولُ ما یُسْخِطُ الرَّبَّ وَ اِنّا بِکَ یا اِبراهیمُ لَمَحْزُونُونَ.
ترجمه :
امام صادق علیه السّلام فرمود :
چون ابراهیم – پسر رسول خدا – از دنیا رفت، چشم پیامبر پر از اشک شد. سپس پیامبر فرمود :
چشم، اشکبار می شود و دل غمگین می گردد، ولی چیزی نمی گوییم که خدا را به خشم آورد، و ما در سوگ تو – ای ابراهیم – اندوهناکیم.
«بحارالانوار، ج 22، ص 157»
21-«جایگزین زیارت»
قال الباقرُ علیه السّلام :
ثُمَّ لِیَنتَدب الحُسَینَ وَیَبکِیهِ وَ یَأمُرُ مَنْ فی دارِهِ بِالْبُکاءِ عَلَیْهِ وَ یُقیمُ فی دارِهِ مُصیبَتَهُ بِاِظْهارِ الْجَزَعِ عَلَیْهِ وَ یَتَلاقُونَ بِالبُکاءِ بَعضُهُمْ بَعْضاً فِی البُیُوتِ وَ لِیُعَزِّ بَعْضُهُمْ بَعْضاً بِمُصابِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام. ترجمه :
امام باقر علیه السّلام نسبت به کسانی که در روز عاشورا نمی توانند به زیارت آن حضرت بروند، اینگونه دستور عزاداری دادند و فرمودند :
ندبه و عزاداری و گریه کند و به اهل خانه خود دستور دهد که بر او بگریند و در خانه اش با اظهار گریه و ناله بر حسین علیه السّلام، مراسم عزاداری برپا کند و یکدیگر را با گریه و تعزیت و تسلیت گویی در سوگ حسین علیه السّلام در خانه هایشان ملاقات کنند.
«کامل الزیارات، ص 175»
22-«حرام شدن دوزخ»
قالَ الصّادقُ علیه السّلام :
مَنْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ فَفاضَتْ عَیْناهُ حَرَّمَ اللّهُ وَجْهَهُ عَلَی النّارِ.
ترجمه :
امام صادق علیه السّلام فرمود :
نزد هر کس که از ما (و مظلومیت ما) یاد شود و چشمانش پر از اشک گردد، خداوند چهره اش را بر آتش دوزخ حرام می کند.
«بحارالانوار، ج 44، ص 285»
23-«اشک، به اندازه ناچیز»
قال الباقر علیه السّلام :
ما مِنْ رَجُلٍ ذکَرَنا اَوْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ یَخْرُجُ مِنْ عَیْنَیْهِ ماءٌ ولَوْ مِثْلَ جَناحِ الْبَعوضَةِ اِلاّ بَنَی اللّهُ لَهُ بَیْتاً فی الْجَنَّةِ وَ جَعَلَ ذلِکَ الدَّمْعَ حِجاباً بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النّارِ. ترجمه :
امام باقر علیه السّلام پس از شنیدن سروده های (کمیت ) درباره اهل بیت، گریست و سپس فرمود :
هیچ کس نیست که ما را یاد کند، یا نزد او از ما یاد شود و از چشمانش هر چند به اندازه بال پشه ای اشک آید، مگر آنکه خداوند برایش در بهشت، خانه ای بنا کند و آن اشک را حجاب میان او و آتش دوزخ قرار دهد.
«الغدیر، ج 2، ص 202»
24-«اشکهای با برکت»
قال الصّادق علیه السّلام :
... رَحِمَ اللّهُ دَمْعَتَکَ، اَما اِنَّکَ مِنَ الَّذینَ یُعَدُّوَنَ مِنْ اَهْلِ الْجَزَعِ لَنا وَالَّذینَ یَفْرَحُونَ لِفَرَحِنا و یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا، اَما اِنّکَ سَتَری عِنْدَ مَوْتِکَ حُضُورَ آبائی لَکَ....
ترجمه :
امام صادق علیه السّلام، به (مسمع ) که از سوگواران و گریه کنندگان بر عزای حسینی بود، فرمود :
خدای، اشک تو را مورد رحمت قرار دهد. آگاه باش، تو از آنانی که از دلسوختگان ما به شمار می آیند، و از آنانی که با شادی ما شاد می شوند و با اندوه ما غمگین می گردند.
آگاه باش ! تو هنگام مرگ، شاهد حضور پدرانم بر بالین خویش خواهی بود.
«وسائل الشیعه، ج 10، ص 397»
25-«احیاء أمر اهل بیت علیهم السلام»
قال الصّادق علیه السّلام :
تَزاوَرُوا وَ تَلاقُوا وَ تَذاکَرُوا و اَحْیُوا اَمْرَنا. ترجمه :
امام صادق علیه السّلام فرمود :
به زیارت و دیدار یکدیگر بروید، با هم به سخن و مذاکره بنشینید و امر ما را ( : کنایه از حکومت و رهبری ) زنده کنید.
«بحارالانوار، ج 71، ص 352»
26-«مجالس احیائ احادیث ائمه(ع)»
قال الصّادق علیه السّلام لِلفُضَیل :
تَجْلِسُونَ وَ تُحَدِّثُونَ ؟ فَقالَ : نَعَمْ، قالَ : اِنَّ تِلْکَ الْمَجالِسَ اُحِبُّها فاءَحْیُوا اَمْرَنا، فَرَحِمَ اللّهُ مَنْ اَحْیی اَمْرَنا.
ترجمه :
امام صادق علیه السّلام از (فُضیل ) پرسید :
آیا (دور هم) می نشینید و حدیث و سخن می گویید ؟
گفت : آری
فرمود : اینگونه مجالس را دوست دارم، پس امرِ (امامت ) ما را زنده بدارید. خدای رحمت کند کسی را که امر و راه ما را احیا کند.
«وسائل الشیعه، ج 10، ص 392»
27-«دعا بر سوگواران»
قال الصّادق علیه السّلام :
اَللّهم... وَ ارْحَمْ تِلْکَ الاَعْیُنَ الَّتی جَرَتْ دُمُوعُها رَحْمَةً لَنا وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْقُلُوبَ الَّتی جَزَعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنا وَ ارْحَمِ الّصَرْخَةَ الّتی کانَتْ لَنا.
ترجمه :
امام صادق علیه السّلام بر سجّاده خود نشسته وبر زائران و سوگواران اهل بیت، چنین دعا می کرد ومی فرمود:
خدایا... آن دیدگان را که اشکهایش در راه ترحّم و عاطفه بر ما جاری شده و دلهایی را که بخاطر ما نالان گشته و سوخته و آن فریادها و ناله هایی را که در راه ما بوده است، مورد رحمت قرار بده.
«بحارالانوار، ج 98، ص 8»
28-«مجالس احیائ احادیث ائمه(ع)»
قال الصّادق علیه السّلام لِلفُضَیل :
تَجْلِسُونَ وَ تُحَدِّثُونَ ؟ فَقالَ : نَعَمْ، قالَ : اِنَّ تِلْکَ الْمَجالِسَ اُحِبُّها فاءَحْیُوا اَمْرَنا، فَرَحِمَ اللّهُ مَنْ اَحْیی اَمْرَنا.
ترجمه :
امام صادق علیه السّلام از (فُضیل ) پرسید :
آیا (دور هم ) می نشینید و حدیث و سخن می گویید ؟
گفت : آری
فرمود : اینگونه مجالس را دوست دارم، پس امرِ (امامت ) ما را زنده بدارید. خدای رحمت کند کسی را که امر و راه ما را احیا کند.
«وسائل الشیعه، ج 10، ص 392»
29-«پاداش بی اندازه»
قالَ الصّادقُ علیه السّلام :
لِکُلّ شَیْئٍ ثَوابٌ اِلا الدَمْعَةٌ فینا.
ترجمه :
امام صادق علیه السّلام فرمود :
هر چیزی پاداش و مزدی دارد، مگر اشکی که برای ما ریخته شود (که چیزی با آن برابری نمی کند و مزد بی اندازه دارد).
«جامع احادیث الشیعه، ج 12، ص 548»
30-«نعمت نگاه»
قالَ الصّادقُ علیه السّلام :
ما مِنْ عَیْنٍ بَکَتْ لَنا اِلاّ نُعِّمَتْ بَالنَّظَرِ اِلَی الْکَوْثَرِ وَ سُقِیَتْ مِنْهُ.
ترجمه :
امام صادق علیه السّلام فرمود :
هیچ چشمی نیست که برای ما بگرید، مگر اینکه برخوردار از نعمتِ نگاه به (کوثر) می شود و از آن سیرابش می کنند.
«جامع احادیث الشیعه، ج 12، ص 554»
31-«چهل روز گریه»
عَنِ الصّادقُ علیه السّلام :
یا زُرارَةُ ! اِنَّ السَّماءَ بَکَتْ عَلَی الْحُسَیْنِ اَرْبَعینَ صَباحاً. ترجمه :
امام صادق علیه السّلام فرمود :
ای زراره ! آسمان چهل روز، در سوگ حسین بن علی علیه السّلام گریه کرد.
«جامع احادیث الشیعه، ج 12، ص 552»
32-«ناله زیبا»
قالَ الصّادقُ علیه السّلام :
کُلُّ الْجَزَعِ وَ الْبُکاءِ مَکْرُوهٌ سِوَی الْجَزَعُ وَ الْبُکاءُ عَلَی الحُسَینِ علیه السّلام
ترجمه :
امام صادق علیه السّلام فرمود :
هر نالیدن و گریه ای مکروه است، مگر ناله و گریه بر حسین علیه السّلام.
«بحارالانوار، ج 45، ص 313»
33-«دو شهید همدم پیامبر»
قالَ الصّادقُ علیه السّلام :
اِنَّ النَّبیَّ لَمّا جائَتْهُ وَفاةُ جَعْفَرِ بنِ اَبی طالبٍ وَ زَیْدِ بنِ حارِثَةَ کانَ اَذا دَخَلَ بَیْتَهُ کَثُرَ بُکائُهُ عَلَیْهِما جِدّاً وَ یَقولُ : کانا یُحَدِّثانی وَ یُؤ انِسانی فَذَهَبا جَمیعاً.
ترجمه :
امام صادق علیه السّلام فرمود :
وقتی خبر شهادت جعفر بن ابی طالب و زید بن حارثه به پیامبر خدا رسید، از آن پس هرگاه وارد خانه می شد، بر آن دو شهید بشدّت می گریست و می فرمود :
آن دو شهید، با من هم سخن و همدم و انیس بودند، و هر دو رفتند !...
«من لایحضره الفقیه، ج 1، ص 177»
34-«فرشتگان عزادار»
قالَ الصّادقُ علیه السّلام :
اَرْبَعَةُ الا فِ مَلَکٍ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام شُعْثٌ غُبْرٌیَبْکُونَهُ اِلی یَوْمِ القِیامَةِ.
ترجمه :
امام صادق علیه السّلام فرمود :
چهار هزار فرشته نزد قبر سیدالشهدا علیه السّلام ژولیده و غبارآلود، تا روز قیامت بر آن حضرت می گریند.
«کامل الزیارات، ص 119»
35-«گریه برمظلومیّت ائمه اطهار (علیهم السلام)»
قالَ الصّادقُ علیه السّلام :
مَنْ دَمِعَتْ عَیْنُهُ فینَا دَمْعَةً لِدَمٍ سُفِکَ لَنا اَوْ حَقٍّ لَنا نُقِصْناهُ اَوْ عِرْضٍ اُنْتُهِکَ لَنا اَوْلاَِحَدٍ مِنْ شیعَتِنا بَوَّاءهُ اللّهُ تَعالی بِها فِی الْجَنَّةِ حُقُباً. ترجمه :
امام صادق علیه السّلام فرمود :
هر کس که چشمش در راه ما گریان شود، بخاطر خونی که از ما ریخته شده است، یا حقی که از ما گرفته اند، یا آبرویی که از ما یا یکی از شیعیان ما برده و هتک حرمت کرده اند، خدای متعال به همین سبب، او را در بهشت جاودان، برای ابد جای می دهد.
«امالی شیخ مفید، ص 175»
36-«فقط حسین (ع)»
قالَ الرّضا علیه السّلام :
یَا ابنَ شَبیبٍ ! اِنْ کُنْتَ باکِیاً لِشَئٍ فَاْبکِ لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلیّ بْنِ اَبی طالبٍ علیه السّلام فَاِنَّهُ ذُبِحَ کَما یُذْبَحُ الْکَبْشُ.
ترجمه :
امام رضا علیه السّلام به (ریّان بن شبیب ) فرمود :
ای پسر شبیب ! اگر بر چیزی گریه می کنی، بر حسین بن علی بن ابی طالب علیه السّلام گریه کن، چرا که او را مانند گوسفند سر بریدند.
«بحارالانوار، ج 44، ص 286»
37-«زنده بودن دل»
قالَ الرّضا علیه السّلام :
مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً یُحْیی فیهِ اَمْرُنا لَمْ یَمُتْ قَلْبُهُ یَوْمَ تَمُوتُ الْقُلُوبُ.
ترجمه :
امام رضا علیه السّلام فرمود :
هر کس در مجلسی بنشیند که در آن، امر (و خطّ و مرام ما) احیا می شود، دلش در روزی که دلها می میرند، نمی میرد.
«بحارالانوار، ج 44، ص 278»
38-«اندوه برمظلومیت»
قالَ الصّادقُ علیه السّلام :
نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنا تَسْبیحٌ وَ هَمُّهُ لَنا عِبادَةٌ وَ کِتْمانُ سِرّنا جِهادٌ فی سَبیلِ اللّهِ. ثَمَّ قالَ اَبُو عَبدِاللّهِ علیه السّلام: یَجِبُ اَنْ یُکْتَبَ هذا الْحَدیثُ بِالذَّهَبِ. ترجمه :
امام صادق علیه السّلام فرمود :
نَفَس کسی که بخاطر مظلومیّت ما اندوهگین شود، تسبیح است و اندوهش برای ما، عبادت است و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست.
سپس امام صادق علیه السّلام افزود : این حدیث را باید با طلا نوشت !
«امالی شیخ مفید، ص »338
39-«آمرزش گناهان»
قالَ الرّضا علیه السّلام :
فَعَلی مِثْلِ الْحُسَینِ فَلْیَبْکِ الْباکُونَ، فَاِنَّ البُکاءَ عَلَیهِ یَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظامَ. ترجمه :
امام رضا علیه السّلام فرمود :
گریه کنندگان باید بر کسی همچون حسین علیه السّلام گریه کنند، چرا که گریستن برای او، گناهان بزرگ را فرو می ریزد.
«بحارالانوار، ج 44، ص 284»
40-«درجات بالای بهشت»
قالَ الرّضا علیه السّلام :
اِنْ سَرَّکَ اَنْ تَکُونَ مَعَنا فیِ الدَّرَجاتِ الْعُلی مِنَ الجِنانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنا وَ افْرَحْ لِفَرَحِنا.
ترجمه :
امام رضا علیه السّلام به ریّان بن شبیب فرمود :
اگر تو را خوشحال می کند که در درجات والای بهشت با ما باشی، پس در اندوه ما غمگین باش و در شادی ما خوشحال باش.
«حسین و آمرزش گناه»
قالَ الرّضا علیه السّلام :
یَا بْنَ شَبیبٍ ! اِنْ بَکَیْتَ عَلَی الحُسَینِ علیه السّلام حَتّی تَصیرَ دُمُوعُکَ عَلی خَدَّیْکَ غَفَرَ اللّهُ لَکَ کُلَّ ذَنْبٍ اَذْنَبْتَهُ صَغیرا کانَ اَوْ کَبیراً قَلیلا کانَ اَوْ کثیراً.
ترجمه :
امام رضا علیه السّلام فرمود :
ای پسر شبیب ! اگر بر حسین علیه السّلام آن قدر گریه کنی که اشگهایت بر چهره ات جاری شود، خداوند همه گناهانت را که مرتکب شده ای می آمرزد؛ کوچک باشد یا بزرگ، کم باشد یا زیاد.
«امالی صدوق، ص 112»«جامع احادیث الشیعه، ج 12، ص 549»
