أربعینات

• فَمَنِ اتَّبَعَ هُداىَ فَلا یَضِلُّ وَ لا یَشْقى وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْرى فَإِنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنْکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقیامَةِ أَعْمى؛ [سوره طه ، آیه 123 و 124]

هر کس از هدایت من پیروى کند نه گمراه مى شود و نه بدبخت مى گردد و هر کس از یاد من روى بگرداند ، در حقیقت زندگى سخت و تنگى خواهد داشت و روز قیامت او را نابینا محشور مى کنیم .

• 1 پیامبر صلی الله علیه و آله : مِن سَعادَةِ ابنِ آدَمَ اسْتِخارَةُ اللّه ِ و رِضاهُ بِما قَضَى اللّه ُ و مِن شِقْوَةِ ابن آدَمَ تَرکُهُ اسْتِخارَةَ اللّه ِ و سَخَطُهُ بِما قَضَى اللّه ُ ؛

از خوشبختى انسان درخواست خیر از خداوند و خشنودى به خواست اوستو از بدبختى انسان است که از خدا درخواست خیر نکند و به خواست او ناخشنود باشد. [تحف العقول، ص 55]

• 2 پیامبر صلی الله علیه و آله : اِنَّ السَّعیدَ کُلَّ السَّعیدِ حَقَّ السَّعیدِ مَن أحَبَّ عَلیّاً فى حَیاتِهِ و بَعدَ مَوتِهِ و إنَّ الشَّقِىَّ کُلَّ الشَّقىِّ حَقَّ الشَّقىِّ مَن أَبغَضَ عَلیّاً فى حَیاتِهِ و بَعدَ وَفاتِهِ؛

خوشبخت کامل و واقعى کسى است که على را در زندگى و بعد از مرگش دوست بدارد و بدبخت کامل و واقعى کسى است که دشمن على در زندگى و بعد از مرگش باشد. [الأمالى، صدوق، ص 249، ح8]

• 3 پیامبر صلی الله علیه و آله : أربَعٌ مِنَ السَّعادَةِ و أربَعٌ مِنَ الشِّقاوَةِ، فَالأربَعُ الَّتى مِنَ السَّعادَةِ: الْمَرأَةُ الصّالِحَةُ وَ الْمَسکَنُ الْواسِعُ وَ الْجارُ الصّالِحُ وَ الْمَرکَبُ الْبَهىُّ وَ الأْربَعُ الَّتى مِنَ الشَّقاوَةِ: اَلْجارُ السُّوءُ وَ الْمَرأةُ السُّوءُ وَ الْمَسکَنُ الضَّیِّقُ وَ الْمَرکَبُ السُّوءُ؛

چهار چیز از خوشبختى و چهار چیز از بدبختى است: چهار چیز خوشبختى: همسر خوب، خانه بزرگ، همسایه خوب و سوارى نیکو است و چهار چیز بدبختى: همسایه بد، همسر بد، خانه کوچک و سوارى بد است. [مکارم الأخلاق، ص 126]

• 4 پیامبر صلی الله علیه و آله : إذَا اسْتُحِقَّتْ وَلایَةُ اللّه ِ وَ السَّعادَةُ جاءَ الأْجَلُ بَینَ الْعَینَینِ و ذَهَبَ الأْمَلُ وَراءَ الظَّهرِ و إذَا اسْتُحِقَّتْ وَلایَةُ الشَّیطانِ وَالشَّقاوَةُ جاءَ الأْمَلُ بَینَ الْعَینَینِ و ذَهَبَ الأْجَلُ وَراءَ الظَّهرِ؛?

هرگاه کسى مستحق دوستى خداوند و خوشبختى باشد، مرگ در برابر چشمان اومى آید و آرزو پشت سرش مى رود و هرگاه مستحق دوستى شیطان و بدبختى باشد، آرزو پیش چشم او، و مرگ پشت سرش قرار مى گیرد. [الکافى، ج 3، ص 258، ح 27]

• 5 پیامبر صلی الله علیه و آله : مِن سَعادَةِ ابْنِ آدَمَ حُسنُ الْخُلقِ وَ مِن شَقاوَةِ ابْنِ آدَمَ سُوءُ الْخُلقِ؛

از خوشبختى انسان خوش اخلاقى و از بدبختى انسان بد اخلاقى است. [کنز العمّال، ح 5243]

• 6 پیامبر صلی الله علیه و آله : الْعِلمُ إمامُ الْعَمَلِ وَالْعَمَلُ تابِعُهُ یُلهَمُ بِهِ السُّعَداءُ وَ یُحْرَمُهُ الأْشقیاءُ؛

دانش پیشواى عمل و عمل پیرو آن است. به خوشبختان دانش الهام مى شود وبدبختان از آن محرومند. [الأمالى، طوسى، ص 488، ح 38]

• 7 پیامبر صلی الله علیه و آله : أشقَى النّاسِ الْمُلوکُ... وَ أسعَدُ النّاسِ مَن خالَطَ کِرامَ النّاسِ؛

بدبخت ترین مردم پادشاهانند و خوشبخت ترین مردم کسى است که با مردم بزرگوار معاشرت کند. [الأمالى، صدوق، ص 73، ح 41]

• 8 پیامبر صلی الله علیه و آله : السَّعیدُ مَنِ اخْتارَ باقِیَةً یَدومُ نَعیمُها على فانیَةٍ لا یَنفَدُ عَذابُها وَ قَدَّمَ لِما یَقدِمُ عَلَیهِ مِمّا هُوَ فى یَدَیهِ قَبلَ أن یُخَلِّفَهُ لِمَن یَسعَدُ بِإنفاقِهِ وَ قَد شَقىَ هُوَ بِجَمعِهِ؛

خوشبخت کسى است که سراى باقى را که نعمتش پایدار است بر سراى فانى که عذابش بى پایان است برگزیند و از آنچه در اختیار دارد براى سرایى که به آنجا مى رود پیش فرستد قبل از آن که آنها را براى کسى بگذارد که او با انفاق آن خوشبخت مى شود ولى خودش با گردآورى آن (دارایى ها) بدبخت شده است. [اعلام الدّین، ص 345]

• 9 پیامبر صلی الله علیه و آله : إنَّ اللّه َ تَعالى یَعرِضُ عَلى عَبدِهِ فى کُلِّ یَومٍ نَصیحَةً فَإن هُوَ قَبِلَها سَعِدَو إن تَرَکَها شَقىَ؛

خداوند متعال، به بنده اش در هر روز نصیحتى عرضه مى کند، که اگر بپذیرد،خوشبخت و اگر نپذیرد، بدبخت مى شود. [کنز العمّال، ح 10250]

• 10 پیامبر صلی الله علیه و آله : بى اُنذِرتُم وَ بِعَلىِّ بنِ أبى طالِبِ اهْتَدَیتُم... وَ بِالْحَسَنِ اُعْطیتُمُ الإْحسانُ وَ بِالْحُسَینِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ ألا وَ إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّةِ مَن عاداهُ حَرَّمَ اللّه ُعَلَیهِ ریحَ الْجَنَّةِ؛

به وسیله من هشدار داده شدید و به وسیله على علیه السلام هدایت مى یابید و به وسیله حسن احسان مى شوید و به وسیله حسین خوشبخت مى گردید و بدون او بدبخت. بدانید که حسین درى از درهاى بهشت است، هر کس با او دشمنى کند، خداوند بوى بهشت را بر او حرام مى کند. [مأة منقبة، ص 22]

• 11 حدیث قدسى : إنّى قَد قَضَیتُ لِکُلِّ قَومٍ هادیا أهدى بِهِ السُّعَداءَ وَ یَکونُ حُجَّةً عَلَى الأشْقیاءِ؛

من براى هر قومى راهنمایى قرار دادم، که خوشبختان را به وسیله آن هدایت مى کنم و حجتى براى بدبختان است. [الکافى، ج 8 ، ص 285، ح 430]

• 12 پیامبر صلی الله علیه و آله : الدُّنیا دارُ بَلاءٍ وَ مَنزِلُ بُلغَةٍ وَ عَناءٍ قَد نَزَعَتْ عَنها نُفُوسُ السُّعَداءِ وَانتَزَعَت بالْکُرهِ مِن أیدِى الأْشْقیاءِ فَأَسعَدُ النّاسِ بِها أرغَبُهُم عَنها و أشقاهُم بِها أرغَبُهُم فیها؛

دنیا سراى بلا و گرفتارى و محل گذران زندگى و زحمت است خوشبختان از آن دلکنده اند و از دست بدبختان به زور گرفته مى شود پس خوشبخت ترین مردم،بى میل ترین آنان به دنیا و بدبخت ترین مردم، مایل ترین آنان به دنیاست. [اعلام الدّین، ص 342]

• 13 پیامبر صلی الله علیه و آله : مَن ضَمِنَ وَصیَّةَ الْمَیِّتِ مِن أمرِ الْحَجِّ فَلا یَعجُزَنَّ فیها فَإنَّ عُقُوبَتَها شَدیدَةٌ وَ نَدامَتَها طَویلَةٌ، لا یَعجُزُ عَن وَصیَّةِ الْمَیِّتِ إلاّ شَقىٌّ وَ لا یَقومُ بِها إلاّ سَعیدٌ؛

هر کس وصیت میت را در کار حج بر عهده بگیرد، نباید در آن کوتاهى کند، زیراعقوبت آن سخت و پشیمانى اش طولانى است. از وصیت میت جز بدبخت کوتاهى نکندو به آن جز خوشبخت عمل ننماید. [جامع الأخبار، ص 159]

• 14 امام على علیه السلام : مَن أجهَدَ نَفسَهُ فى إصلاحِها سَعِدَ، مَن أهمَلَ نَفسَهُ فى لَذّاتِها شَقِىَ وَ بَعُدَ؛

هر کس براى اصلاح خود، خویشتن را به زحمت بیندازد، خوشبخت مى شود هرکس خود را در لذت ها رها کند، بدبخت مى گردد و بى بهره مى ماند. [غررالحکم، ح 8246 و ح 8247]

• 15 امام على علیه السلام : لا یَسعَدُ امْرُؤٌ إلاّ بِطاعَةِ اللّه ِ سُبحانَهُ وَ لا یَشقَى امْرُؤٌ إلاّ بِمَعصیَةِ اللّه ِ؛

هیچ کس جز با اطاعت خدا خوشبخت نمى شود و جز با معصیت خدا بدبخت نمى گردد. [غررالحکم، ح 10848]

• 16 امام على علیه السلام : إنَّ حَقیقَةَ السَّعادَةِ أن یُختَمَ لِلْمَرءِ عَمَلُهُ بِالسَّعادَةِ و إنَّ حَقیقَةَ الشَّقاءِ أن یُختَمَ لِلْمَرءِ عَمَلُهُ بِالشَّقاءِ؛

براستى که حقیقت خوشبختى آن است که پایان کار انسان خوشبختى باشد و حقیقت بدبختى آن است که کار انسان به بدبختى خاتمه یابد. [معانى الأخبار، ص 345، ح 1]

• 17 امام على علیه السلام : اَلتَّوفیقُ مِنَ السَّعادَةِ وَ الْخِذلانُ مِنَ الشَّقاوَةِ؛

توفیق [انجام کار نیک] از خوشبختى و بى توفیقى از بدبختى است. [بحارالأنوار، ج 78، ص 12، ح 70]

• 18 امام على علیه السلام : لا یَسعَدُ أحَدٌ إلاّ بِإقامَةِ حُدودِ اللّه ِ وَ لا یَشقى أحَدٌ إلاّ بِإِضاعَتِها؛

هیچ کس جز با اجراى حدود و احکام خدا خوشبخت نمى شود و جز با ضایع کردنآن بدبخت نمى گردد. [غررالحکم، ح10853]

• 19 امام على علیه السلام : اَلسَّعیدُ مَن وُعِظَ بِغَیرِهِ وَ الشَّقىُّ مَنِ انْخَدَعَ لِهَواهُ؛

خوشبخت کسى است که از (سرنوشت) دیگران پند بگیرد و بدبخت کسى است که فریب هوا و هوس خود را بخورد. [نهج البلاغه، خطبه 86]

• 20 امام على علیه السلام : اَلدُّنیا مُنیَةُ الأْشقیاءِ، الآخِرَةُ فَوزُ السُّعَداءِ؛

دنیا آرزوى بدبختان و آخرت رستگارى خوشبختان است. [غررالحکم، ح 694 و 695]

• 21 امام على علیه السلام : إذا جَمَعْتَ الْمالَ فَأنتَ فیهِ وَکیلٌ لِغَیرِکَ یَسْعَدُ بِهِ وَ تَشقى أنتَ؛

هرگاه مال اندوختى، تو در آن نماینده کس دیگرى هستى که او با آن خوشبخت مى شود و تو بدبخت مى گردى. [غررالحکم، ح 4135]

• 22 امام على علیه السلام : اَلسَّعیدُ مَن سَعِدَتْ بِهِ رَعیَّتُهُ وَالشَّقىُّ مَن شَقیَتْ بِهِ رَعیَّتُهُ؛

خوشبخت کسى است که زیر دستانش بواسطه او خوشبخت شوند و بدبخت کسىاست که زیردستانش به واسطه او بدبخت شوند. [مناقب آل ابى طالب علیه السلام، ج2، ص370]

• 23 امام على علیه السلام : فِى الْمَوتِ راحَةُ السُّعَداءِ، فِى الدُّنیا رَغبَةُ الأْشقیاء؛

مرگ آسایش خوشبختان و دنیا خواهش بدبختان است. [غررالحکم، ح 6502 و 6503]

• 24 امام على علیه السلام : إنَّ أسعَدَ النّاسِ فِى الدُّنیا مَن عَدَلَ عَمّا یَعرِفُ ضَرَّهُ وَ إنَّ أشقاهُم مَنِ اتَّبَعَ هَواهُ؛

خوشبخت ترین مردم در دنیا کسى است که از آنچه مى داند برایش ضرر دارد، دور ىکند و بدبخت ترین مردم کسى است که از هوا و هوس خود پیروى نماید. [وقعة صفین، ص 108]

• 25 امام على علیه السلام : عُصِمَ السُّعَداءُ بِالإْیمانِ وَ خُذِلَ الأْشقیاءُ بِالعِصیانِ مِن بَعدِ اتِّجاهِ الْحُجَّةِ عَلَیهِم بِالْبَیانِ إذ وَضَحَ لَهُم مَنارُ الْحَقِّ وَ سَبیلُ الهُدى؛

خوشبختان، با ایمان محفوظ مى مانند و بدبختان، پس از آن که حجت برایشان تمام شد و نشانه حق و راه هدایت روشن گردید، بر اثر گناه و نافرمانى خوار مى شوند. [نهج السعادة، ج 1، ص 367]

• 26 امام على علیه السلام : السَّعیدُ مَن وُعِظَ بِغَیرِهِ وَ الشَّقىُّ مَنِ اتَّعَظَ بِهِ غَیرُهُ؛

خوشبخت، کسى است که از (حال) دیگران عبرت بگیرد و بدبخت، کسى است که مایه عبرت دیگران واقع شود. [شرح نهج البلاغه، ابن أبى الحدید، ج20،ص289، ص303]

• 27 امام على علیه السلام : مِن کِتابِهِ لَهُ إلَى الأْشْتَرِ: أمَرَهُ بِتَقوَى اللّه ِ وَ إیثارِ طاعَتِهِ وَ اتِّباعِ ما أمَرَ بِهِ فى کتابِهِ مِن فَرائِضِهِ وَ سُنَنِهِ الَّتى لا یَسعَدُ أحَدٌ إلاّ بِاتِّباعِها وَ لا یَشقى إلاّ مَعَ جُحودِها وَ إضاعَتِها؛

امیر المؤمنین در نامه خود به مالک اشتر نوشته است: مالک را به پرهیز کارى و ترس از خدا و برگزیدن طاعت او و پیروى از واجبات و مستحبات خدا که در کتاب خود به آنها امر فرموده است فرمان مى دهد، اعمالى که هیچ کس جز با انجام آنها خوشبخت و جز با انکار و فرو گذاشتن آنها بدبخت نمى گردد. [نهج البلاغه، نامه 53]

• 28 امام على علیه السلام : لا تُخَلِّفَنَّ وَراءَکَ شَیئاً مِنَ الدُّنْیا فَإِنَّکَ تُخَـلِّـفُهُ لأِحَدِ رَجُلَیْنِ إِمّا رَجُلٌ عَمِلَ فیهِ بِطاعَةِ اللّهِ فَسَعِدَ بِما شَقیتَ بِهِ وَ اَمّا رَجُلٌ عَمِلَ فیهِ بِمَعْصیَةِ اللّه ِ فَشَقىَ بِما جَمَعْتَ لَهُ فَکُنْتَ عَوْناً لَهُ عَلَى الْمَعْصیَةِ وَ لَیْسَ أَحَدُ هذَیْنِ حَقیقاً أَنْ تُؤثِرَهُ عَلى نَفْسِکَ؛

پس از خودت چیزى از دنیا بر جاى مگذار زیرا آن را براى یکى از این دو خواهى گذارد. یا کسى که آن را در طاعت خدا به کار مى برد پس با چیزى که تو با آن بدبخت شده اى، خوشبخت مى شود. و یا کسى که با آن نافرمانى خدا را مى کند و با آنچه تو براى او فراهم کردى بدبخت مى شود پس تو در نافرمانى [خدا] یاور او هستى و هیچ یک از ایندو را شایسته نیست بر خودت مقدّم بدارى. [نهج البلاغه، حکمت 416]

• 29 امام على علیه السلام : إنْ عَقَلْتَ أمرَکَ وَ أصَبتَ مَعرِفَةَ نَفسِکَ فَأَعرِض عَنِ الدُّنیا وَ ازْهَد فیها فَاِنَّها دارُ الأْشقیاءِ و لَیسَت بِدارِ السُّعَداءِ؛

اگر در امور زندگى خود اندیشیده و خود را شناخته اى، پس از دنیا روى بگردان و ازآن دل بِکَن، زیرا دنیا سراى بدبختان است نه سراى خوشبختان. [غررالحکم، ح 3733]

• 30 امام سجّاد علیه السلام : اَللّهُمَّ... فَالشَّقىٌ مَن لَم تَأخُذْ بِیَدِهِ وَ لَم تُؤمِنهُ مِن غَدِهِ وَالسَّعیدُ مَن آوَیتَهُ إلى کَـنَفِ نِعمَتِکَ و نَقَلتَهُ حَمیدا إلى مَنازِلِ رَحمَتِکَ؛

پروردگارا بدبخت کسى است که دستش را نگیرى و از فردایش ایمنى ندهى وخوشبخت کسى است که در پناه نعمتت جایش دهى و با ستایش، او را به جایگاههاى رحمتت منتقل کنى. [صحیفه سجادیّه، ص 74]

• 31 امام سجّاد علیه السلام : اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَلى حُسْنِ قَضائِکَ وَ بِما صَرَفْتَ عَنّى مِنْ بَلائِکَ. فَلاتَجعَلْ حَظّى مِن رَحمَتِکَ ما عَجَّلتَ لى مِن عافِیَتِکَ فَأَکونَ قَد شَقَیتُ بِما أحبَبتُ و سَعِدَ غَیرى بِما کَرِهتُ... ؛

بار خدایا! سپاس تو را بر آن حسن تقدیرى که بهره من گردانیدى و آن بلا که از من دور ساختى، پس بهره مرا از رحمتت تنها عافیتى که اکنون بخشیده اى قرار مده، که درنتیجه به خاطر آنچه دوست دارم (اما به صلاح من نیست) بدبخت شوم و دیگران به خاطر آنچه دوست نمى دارم (اما صلاح من در آن است) خوشبخت گردند. [صحیفه سجادیه، از دعاى 18]

• 32 امام صادق علیه السلام : اَلسَّعیدُ مَنِ اتَّبَعَنا وَ الشَّقىُّ مَن عادانا وَ خالَفَنا؛

خوشبخت کسى است که از ما پیروى کند و بدبخت کسى است که با ما دشمنى ومخالفت نماید. [دلائل الإمامة، ص 233]

• 33 امام باقر علیه السلام : اِعلَمُوا أَنَّ الدُّنیا حُلوَها وَ مُرَّها حُلمٌ وَ الاِنْتِباهُ فِى الآخِرَةِ وَ الْفائِزُ مَن فازَ فیها وَ الشَّقىُّ مَن شَقىَ فیها؛

بدانید که شیرینى و تلخى دنیا، خواب است و بیدارى در عالم آخرت است.خوشبخت کسى است که در آخرت خوشبخت باشد و بدبخت کسى است که در آخرت بدبخت باشد. [تفسیر الامام العسکرى علیه السلام، ص 219]

• 34 امام صادق علیه السلام : اَللّهُمَّ... ما أسعَدْتَ مَنِ اعْتَمَدَ عَلى مَخلُوقٍ مِثْلِهِ... وَ لا أشقَیتَ مَنِ اعْتَمَدَ عَلَى الْخالِقِ الَّذى أنتَ هُوَ؛

خداوندا کسى را که به مخلوقى همانند خود، متکى شد، خوشبخت نکردى و هر که رابه خالقى که تو باشى متکى شد، بدبخت نکردى. [فتح الأبواب، ص 199]

• 35 امام صادق علیه السلام : اَلسَّعادَةُ سَبَبُ خَیرٍ تُمسِکُ بِهِ السَّعیدُ فَیَجُرُّهُ إلَى النَّجاةِ وَ الشَّقاوَةُ سَبَبُ خِذلانٍ تُمسِکُ بِهِ الشَّقىُّ فَیَجُرُّهُ إلَى الْهَلَکَةِ؛

خوشبختى رشته خیرى است که خوشبخت به آن چنگ زده پس او را به سوى نجات مى کشاند و بدبختى رشته درماندگى است که بدبخت به آن مى آویزد و او را به هلاکت مى کشاند. [الاحتجاج، ج 2، ص 96]

• 36 امام صادق علیه السلام : اُدعُ اللّه َ أن یَجعَلَ رِزقَکَ عَلى أیدى خیارِ خَلقِهِ فَإنَّهُ مِنَ السَّعادَةِ وَ لا یَجْعَلَهُ عَلى أیدى شِرارِ خَلقِهِ فَإنَّهُ مِنَ الشَّقاوَةِ؛

از خدا بخواه که روزیت را در دستان خوبان آفریدگانش قرار دهد که این از خوشبختى است و آن را در دستان بَدان آفریدگانش قرار ندهد که این از بدبختى است. [تحف العقول، ص 362]

• 37 امام صادق علیه السلام : کَم مِن حَریصٍ عَلى أمرٍ قَد شَقِىَ بِهِ حینَ أتاهُ وَ کَم مِن تارِکٍ لأَِمرٍ قَد سَعِدَ بِهِ حینَ أتاهُ؛

چه بسیار حریص بر کارى که وقتى بدان دست یافت با آن بدبخت شد و چه بسیار رها کننده کارى که وقتى به آن رسید، به وسیله آن خوشبخت شد. [تحف العقول، ص 377]

• 38 امام صادق علیه السلام : مَلعونَةٌ مَلعُونَةٌ اِمْرَأَةٌ تُوذى زَوجَها وَ تَغُمُّهُ وَ سَعیدَةٌ سَعیدَةٌ اِمْرَأَةٌ تُکرِمُ زَوجَها وَ لا تُؤذیهِ وَ تُطیعُهُ فى جَمیعِ أحوالِهِ؛

ملعون است ملعون، آن زنى که شوهر خود را بیازارد و غمگین کند و خوشبخت است خوشبخت، آن زنى که شوهر خود را احترام نهد و آزارش ندهد و در همه حال از وى فرمان برد. [کنزالفوائد، ص 63]

• 39 امام صادق علیه السلام : إذا أرَدتَ أن تَعلَمَ أَشَقیّا الرَّجُلُ أم سَعیدا فَانْظُر بِرَّهُ وَ مَعروفَهُ إلى مَن یَصنَعُهُ؟ فَإِن صَنَعَهُ إلى مَن هُوَ أهلُهُ فَاعلَمْ أنَّهُ إلى خَیرٍ یَصیرُ وَ إن کانَ یَصنَعُهُ إلى غَیرِ أهلِهِ فَاعْلَم أَنَّهُ لَیسَ لَهُ عِندَ اللّه ِ خَیرٌ؛

اگر مى خواهى بدانى که کسى بدبخت است یا خوشبخت؟ نگاه کن ببین به چه کسى خوبى و نیکى مى کند، اگر به اهلش خوبى مى کند بدان که او به سوى خوبى مى رود و اگربه نااهلش خوبى مى کند بدان که او را نزد خداوند خیرى نیست. [الأمالى، طوسى، ص 644، ح 1336]

• 40 امام رضا علیه السلام : جَفَّ الْقَلَمُ بِحَقیقَةِ الکِتابِ مِنَ اللّه ِ بِالسَّعادَةِ لِمَن آمَنَ وَ اتَّقى وَالشَّقاوَةِ مِنَ اللّه ِ تَبارَکَ و تَعالى لِمَن کَذَّبَ وَ عَصى؛

قلم تقدیر خداوند بر خوشبختى کسى رقم خورَدْ که ایمان آورد و تقوا پیشه کند. و بربدبختى کسى رقم خورَدْ که ایمان نیاورد و نافرمانى کند. [قرب الإسناد، ص 355، ح 1270]