أربعینات

اسراف چیست
۱ قالَ الصّادِقُ علیه السلام: اِنَّمَا اْلاِسْرافُ فیما اَتلَفَ الْمالَ وَاَضَرَّ بِالْبَدَنِ. قیلَ: فَمَا اْلاِقْتارُ؟ قالَ: اَکْلُ الْخُبْزِ وَالْمِلْحِ وَاَنْتَ تَقْدِرُ عَلى غَیْرِهِ. [ مجموعة الاخبار، باب 171، حدیث 1 .]
امام صادق علیه السلام فرمود: اسراف آنست که انسان مالش را از بین ببرد و به بدنش صدمه بزند [«مثل سیگار کشیدن»] عرض شد پس اقتار چیست؟ فرمود: اینست که غذایت نان و نمک باشد در صورتیکه قدرت دارى غذاى مناسبترى بخورى.

زیـادى آبِ خوردن را نباید دور ریخت
۲ قالَ الصّادِقُ علیه السلام: مَنْ شَرِبَ مِنْ ماءِ الْفُراتِ وَاَلْقى بَقیَّةَ الْکُوزِ خارِجَ الْماءِ فَقَدْ اَسْرَفَ. [ همان، حدیث 3 .]
امام صادق علیه السلام فرمود: کسى که آبى را از نهر فرات «گوارا» براى خوردن بردارد و بعد از نوشیدن، زیادى آنرا بیرون بریزد اسراف کرده است.

پائین‏ ترین مـرتبه اسـراف
۳ عَنَ اَبى عَبْدِاللّه علیه السلام قالَ: اَدْنَـى اْلاِسْـرافِ هَـراقَةُ فَضْلِ اْلاِنـاءِ وَابْتِذالُ ثَوْبِ الصَّوْنِ وَاِلْقاءُ النَّـوى. [ وسائل الشیعه، ج 3، باب 28، ص 384 .]
امام صادق علیه السلام فرمود: پائین ترین مرتبه اسراف عبارتست از:
۱ ـ دور ریختن آبیکه از آشامیدن اضافه آمده است.
۲ ـ اینکه لباس کار و لباس بیرونى، یکى باشد.
۳ ـ بدور انداختن هسته خرما پس از خوردن خرما [«چون از هسته خرما ماده غذائى براى شتران تهیه مى شد»]

سیب نیم خورده
۴ رُوِىَ: اَنَّهُ نَظَرَ الصّادِقُ علیه السلام اِلى فاکِهَةٍ قَدْرُمِیَتْ مِنْ دارِهِ لَمْ یُسْتَقْصَ اَکْلُهافَغَضِبَ وَ قالَ: ما هذا اِنْ کُنْتُمْ شَبِعْتُمْ فَاِنَّ کَثیرا مِنَ النّاسِ لَمْ یَشْبَعُوا فَاَطْعِمُوهُ مَنْ یَحْتاجُ اِلَیْهِ. [ مجموعة الاخبار، باب 171، حدیث 4 .]
نقل شده است که: امام صادق علیه السلاممشاهده کرد سیبى را نیم خورده از خانه بیرون انداخته اند، خشمگین شد و فرمود: اگر شما سیر هستید خیلى از مردم گرسنه اند خوب بود آنرا به نیازمندیش مى دادید.

هرچه از سفره افتاد بردارید
۵ عَنْ اَبِى عَبْدِاللّه علیه السلام، قالَ: اِنّى اَجِدُ الشَّیْئَ الْیَسیرَ یَقَعُ مِنَ الْخَوانِ فَاُعیدُهُ فَیَضْحَکُ الْخادِمُ. [ همان، حدیث 7 .]
از امام صادق علیه السلامنقل شده که فرمود: من هرگاه چیز کمى هم از سفره مى افتد آنرا بر مى دارم و این کار باعث تعجب خادم مى شود و خادم مى خندد.

سلامتى کـجاسـت؟
۶ قالَ اَمیرُالْمُؤْمِنینَ علیه السلام: کُلُوا ماسَقَطَ مِنَ الْخَوانِ فَاِنَّهُ شِفآءٌ مِنْ کُلِّ داءٍ بِاِذْنِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ لِمَنْ اَرادَ اَنْ یَستَشْفِىَ بِهِ. [ مجموعة الاخبار، باب 171، حدیث 9، بنقل از نهج البلاغه .]
امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: آنچه را که از سفره افتاده بردارید و بخورید، زیرا آن دواى هر دردیست که خدا بخواهد آنرا الیتام بخشد براى کسى که به نیّت شفاء بخورد.

بـى نـیازى جاودانه
۷ قالَ رَسُولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله: مَنْ تَتَبَّعَ ما یَقَعُ مِنْ مائدَةٍ فَاَکَلَهُ ذَهَبَ عَنْهُ الْفَقْرُ وَعَنْ وُلْدِهِ وَ وُلْدِ وُلْدِهِ اِلَى السّابِعِ. [ همان ، حدیث 8 .]
پیامبر گرامى اسلام فرمود: کسى که جستجو کند و آنچه از سفره افتاده بردارد و بخورد، فقر و تنگدستى از خودش و اولادش تا هفت پشت رخت برمى بندد.

نشانه‏ هاى اسـراف کننده
۸ عَنْ اَبى عَبْدِاللّه علیه السلام، قالَ: لِلْمُسْرِفِ ثَلاثُ عَلاماتٍ یَشْتَرى ما لَیْسَ لَهُ وَیَلْبِسُ ما لَیْسَ لَهُ وَیَأْکُلُ ما لَیْسَ لَهُ. [ تفسیر نورالثقلین، جلد 1؛ سوره انعام، ص 772 .]
امام صادق علیه السلام فرمود: اسراف کننده را سه نشانه است: چیـزهائـى را مى خـرد و مى پـوشد و مـى خـورد که در شـأن او نیست.

نشانه مؤمن
۹ قالَ اَبُوعَبْدِاللّهِ علیه السلام: صِفَةُ الْمُؤْمِنِ ... لایُبَذِّرُوَ لایُسْرِفُ بَلْ یَقْتَصِدُ. [ مجموعة الاخبار، الباب 30، حدیث 1 .]
امام صادق علیه السلام فرمود: انسـان مؤمن اسراف و زیاده روى نمى کند بلکه میانه روى را پیشه خـود مى سازد.

روش پیامبر
۱۰ رُوِىَ: اَنَّهُ کانَ رَسُولُ اللّهِ صلی الله علیه و آلهیَأکُلُ الرُّطَبَ وَیُطْعِمُ الشّاةَ النَّوى. [ مجموعة الاخبار، باب 171، حدیث 5 .]
روایت شده است: پیامبر گرامى وقت خرما مى خوردند هسته آنرا به گوسفند مى دادند.

اسـلام و میانه روى
۱۱ عَن عامِرِ بنِ جُذاعَة قالَ: جاءَ رَجُلٌ اِلى اَبى عَبدِاللّه علیه السلامفَقالَ لَهُ: اِتَّقِ اللّهَ وَلاتُسْرِفْ وَلاتُقْتِرْ وَلکِنْ بَیْنَ ذلِکَ قَوامٌ، اِنَّ التَّبْذیرَ مِنَ الاِْسْرافِ، قالَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ؛ وَلاتُبَذِّرْ تَبْذیرا. [ تفسیر نورالثقلین، ج 2، سوره اسراء، ص 56 .]
از عامر بن جذاعه نقل شده است که گفت: مردى آمد خدمت امام صادق علیه السلام حضرت باو فرمود: تقواى الهى پیشه کن، اسراف نکن و برخود هم سخت مگیر و میانه روى مایه استوارى است، تبذیر همان اسراف است که خداوند درباره آن فرموده: تبذیر و زیاده روى نکن.

کار شیطانى
۱۲ عَنْ کِتابِ اَبى مُحَمَّدٍ الْعَسْکَرّى علیه السلاماِلى مُحَمَّدِ بْنِ حَمْزَةَ وَبِشارَتُهُ بِالْغِنى وَقَولُهُ لَهُ: وَعَلَیْکَ بِاْلاِقْتِصادِ وَاِیّاکَ وَالاِْسْرافَ فَاِنَّهُ مِنْ فِعْلِ الشَّیْطَنَةِ. [ معارف اسلام ج 1 ص 186 .]
امام حسن عسگرى علیه السلامبه محمدبن حمزه نامه اى نوشته او را به ثروت و بى نیازى مژده داده و به او فرموده: بر تو باد میانه روى و پرهیز از اسراف زیرا اسراف از کارهاى شیطانى است.

عامل نیاز و بى‏نـیازى
۱۳ قالَ اَبُوعَبْدِاللّهِ علیه السلام: یاعُبَیْدُ، اِنَّ السَّرَفَ یُورِثُ الْفَقْرَ وَاِنَّ الْقَصْدَ یُورِثُ الْغِنى. [ وسائل الشیعه، جلد 15، ص 258 .]
امام صادق علیه السلامبه عبید فرمود: اسراف و زیاده روى باعث فقر و تنگدستى مى گردد و میانه روى موجب ثروت و بى نیازى مى شود.

دور انداخـتن هسته خرما
۱۴ عَنْ اَبى عَبْدِاللّهِ علیه السلام؛ قالَ: اِنَّ الْقَصْدَ اَمْرٌ یُحِبُّهُ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ وَاِنَّ السَّرَفَ یُبْغِضُهُ حَتّى طَرْحُکَ النَّواةَ فَاِنَّها تَصْلَحُ لِشَیْىٍ?وَحَتّى صَبُّکَ فَضْلَ شَرابِکَ. [ تحف العقول، ص 301 .]
از امام صادق علیه السلامنقل شده است که فرمود: میانه روى را خداوند متعال دوست دارد و اسراف و زیاده روى مورد خشم اوست حتى اگر اسراف در انداختن هسته خرمائى باشد که قابل مصرف است یا زیادى آبى که خورده شده، باشد.

میانه روى و بـقاء نعمت
۱۵ عَنْ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ علیه السلام: وَ مَنِ اقْتَصَدَ وَ قَنَع بَقِیَتْ عَلَیْهِ النِّعْمَةُ وَ مَنْ بَذَّرَوَ اَسْرَفَ زالَتْ عَنْهُ النِّعْمَةُ. [ تحف العقول، ص 301 .]
امام موسى بن جعفر علیه السلام فرمودند: کسى که در زندگى میانه روى و قناعت ورزد. نعمت او باقى مى ماند و آنکه با ریخت و پاش و اسراف زندگى کند نعمتش از بین مى رود.

میـانه روى حسنه‏، واسراف و کِــنِسى گنـاه است
۱۶ قالَ اَبُو جَعْفَرٍ لِأَبى عَبْدِاللّهِ علیه السلام: یـا بُنَـىَّ عَلَیْکَ بِالْحَسَـنَةِ بَیْنَ السَّیَّئـتَیْنِ تَمْحُوهُما قـالَ: کَـیْفَ ذلِکَ یـا اَبَةِ؟ قالَ: مِثْلُ قَوْلهِ؛ «وَ الَّـذینَ اِذا اَنْـفَقُوا لَـمْ یُسْـرِفُوا وَ لَـمْ یَـقْتُرُوا» [ تفسیر نورالثقین، جلد 4، سوره فرقان، ص 27 .]
امام باقر علیه السلامبه فرزندش امام صادق علیه السلام فرمود: بر تو باد به انجام کار خیرى که وسط دو کار بد قرار گرفته و آن دو را از بین مى برد، امام صادق سئوال کرد، چگونه چنین چیزى ممکن است؟ امام فرمود: همانطور که قرآن مى گوید مؤمنین کسانى هستند که وقتى انفاق مى کنند زیاده روى و سختگیرى نمى کنند (بنابراین اسراف و سختگیرى هر دو گناه است و حدّ وسط آن یعنى میانه روى حسنه است بر تو باد به آن حسنه که بین آن دو گناه است).

بیمه میانه‏ رو
۱۷ عَنْ اِبْنِ مَیْمُونٍ قالَ: سَمِعْتُ اَبا عَبْدِاللّهِ علیه السلام، یَقُولُ: ضَمِنْتُ لِمَنِ اقْتَصَدَ اَنْ لا یَفْتَقِرَ. [ خصال صدوق، باب الواحد، حدیث 32 .]
ابن میمون گفت : شنیدم که امام صادق علیه السلام فرمود: هر کسى که در زندگى خود میانه رو باشد من ضمانت مى کنم او را که هرگز تهى دست نشود.

عامل فراوانى و تباهى ثـروت
۱۸ قالَ اَمیرُ الْمُؤمِنینَ علیه السلام: اَلْقَصْدُ مَثْراةٌ وَالسَّرَفُ مَثْواةٌ. [ وسائل الشیعه، جلد 15، ص 258 .]
على علیه السلام فرمود: اعتدال در خرج کردن «میانه روى» موجب فراوانى مال و ثروت و اسراف باعث تباهى و نابودى آن است.

میانه‏ روى عامل رستگارى
۱۹ قالَ رَسُولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله : ثَلاثٌ مُنْجِیاتٌ، فَذَکَرَ الثّالِثَ الْقَصْدُ فِى الْغِنى وَالْفَقْرِ. [ وسائل الشیعه ،ج 15، ص258]
پیامبر گرامى اسلام فرمود: سـه چیـز باعث نجات و رسـتگارى است و در مـورد سـومى خـاطرنـشان ساخت؛ رعایت اعتدال در حال فقر و توانـگریست.

عامل فراوانى رزق و محرومیت
۲۰ قال رَسُولُ اللّه صلی الله علیه و آله: مَنِ اقْتَصَدَ فِى مَعیشَتِهِ رَزَقَهُ اللّهُ وَ مَنْ بَذَّرَ حَرَمَهُ اللّه. [ وسائل الشیعه، جلد 15، ص 259 .]
پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله فرمود: کسى که در زنـدگى میانه روى را رعـایت نماید خداوند او را روزى مى دهد و کسى که اسراف و زیاده روى کـند، او را محـروم مى سازد.

اسراف دشمن فـراوانى اسـت
۲۱ قالَ عَلىٌ علیه السلام: اَلاِسْرافُ یُفْنِى الْجَزیلَ. [ میزان الحکمه، ج 4، باب اسراف، حدیث 8481 .]
امیرمؤمنان فرمود: اسراف و زیاده روى فراوانى را نابود مى سازد.

اسراف برکت را کـم مى‏کند
۲۲ قالَ اَبُوعَبْدِاللّهِ علیه السلام: اِنَّ مَعَ اْلاِسْرافِ قِلَّةُ الْبَرَکَةِ. [ وسائل الشیعه، ج 15، ص 261 .]
امام صادق علیه السلام فرمود: همانا اسراف با کمى برکت همراه است.

پـیامدهاى اسـراف
۲۳ قالَ عَلىٌّ علیه السلام: اَلتَّبْذیرُ عُنْوانُ الْفاقَةِ. [ میزان الحکمه، ج 1، حدیث 1659 .]
امام على علیه السلام فرمود: زیاده روى مقدمه فقر و تنگدستى است.

زیاده‏ روى و تنـگدسـتى
۲۴ قالَ علىٌّ علیه السلام: اَلتَّبْذِیرُ قَرِینُ مُفْلِسٍ. [ همان، حدیث 1660 .]
على علیه السلام فرمود: زیاده روى همراه با تنگدستى است.

افتـخار به زیاده‏ روى
۲۵ قالَ عَلىٌّ علیه السلام: مَنِ افْتَخَرَ بِالتَّبْذیرِ اِحْتَقَرَ بِاْلاِفْلاسِ. [ همان مدرک، حدیث 1661 .]
على علیه السلام فرمود: کسـى که به زیـاده روى افتـخار کـند، با تنـگدستى خـوار و زبـون مى گردد.

خشم خـدا و تباه‏ کردن ثروت
۲۶ قالَ الْکاظِمُ علیه السلام : اِنَّ اللّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یُبْغِضُ الْقیلَ وَ الْقالَ وَ اِضاعَةَ الْمالِ وَ کَثْرَةَ السُّؤالِ. [ فصار الجمل، ص 305 .]
امام کاظم علیه السلام فرمود: خـداوند قیـل و قال، ضـایع کردن مـال و زیـاده روى در سـئوال را دشـمن مـى دارد.

بخشش هاى بى‏ مورد
۲۷ قالَ عَلىٌّ علیه السلام: اَلا وَ اِنَّ اِعْطاءَ الْمالِ فِى غَیْرِ حَقِّه ِ تَبْذیرٌ وِاِسْرافٌ وَ هُوَ یَرْفَعُ صاحِبَهُ فِى الدُّنْیا وَ یَضَعُهُ فِى اْلاخِرَةِ وَ یُکْرِمُهُ فىِ الناسِ وَ یُهینُهُ عِنْدَاللّهِ. [ نهج البلاغه، خطبه 126 .]
امام على علیه السلام فرمود: بخشش هاى بى جاى مال و ثروت، اسراف و زیاده روى محسوب مى شود و بخشنده آنرا در دنیا بالا مى برد و در آخرت او را پائین مى آورد، او را در بین مردم بزرگ جلوه مى دهد، و نزد خدا خوار و سبک مى کند.

عامل تنگدستى
۲۸ قالَ رَسُولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله: اَلسَّـرَفُ یُـورِثُ الْفَـقْرَ. [ مجموعة الاخبار، باب 171، حدیث 6 .]
پیامبر گرامى صلی الله علیه و آله فرمود: اسراف فقر و تنگدستى مى آورد.

به اسـراف کـار رحم نمی ى‏شود
۲۹ قالَ عَلىٌّ علیه السلام: ذَرِ السَّرَفَ فَاِنَّ الْمُسْرِفَ لا یُحْمَدُ جُودُهُ وَلا یُرْحَمُ فَقْرُهُ. [ بحارالأنوار، ج 50، ص 292، حدیث 66 .]
امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: زیاده روى و اسراف را ترک کن زیرا بخشش اسراف کار مورد ستایش نیست و تنگدستى او هم مورد ترحم واقع نمى شود.

زیاده روى در کـار خـیر
۳۰ عَنْ عَلىٍّ علیه السلام: اَلِأسْـرافُ مَذْمُومٌ فى کُلِّ شَیْىٍ?ِلاّ فِى اَفْعالِ الْخَیْرِ. [ میزان الحکمه، ج 4، حدیث 8503 .]
از على علیه السلامروایت شده است که فرمود: زیاده روى در همه موارد بجز در کارهاى نیک مورد نکوهش واقع شده است.

اسراف در صـدقـه
۳۱ کانَ فِى وَصِیَّةِ رَسُولِ اللّهِ صلی الله علیه و آلهلِعَلىٍّ علیه السلام: ... وَامَّا الصَّدَقَةُ فَجُهْدُکَ حَتّى تَقُولَ قَدْاَسْرَفْتُ وَلَمْ تُسرِفْ [ تنبیه الخواطر و نزهة النواظر «مجموعه ورّام» جزء دوّم، ص 91 92 .]
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به حضرت على علیه السلاموصیت فرمود: ... امّا در دادن صدقه، کوشش کن تا جائیکه گمان برى اسراف کرده اى و حال آنکه اسراف نیست «یعنى در صدقه دادن اسراف معنا ندارد».

اسراف هیچگاه پسندیده نیست
۳۲ قالَ عَلىٌّ علیه السلام: کُنْ سَمِحا وَلاتَکُنْ مُبَذِّرا وَکُنْ مُقَدِّرا وَلاتَکُنْ مُقَتِّرا. [ نهج البلاغه، کلمات قصار، شماره 33 .]
امیرمؤمنان على علیه السلام فرمود: سخاوتمند باش ولى هرگز اسراف و زیاده روى مکن و ثروت خود را بر اساس اندازه گیرى صحیح خرج کن و هیچوقت سختگیر نباش.

سـخاوت و اسـراف
۳۳ عَنْ اَبىِ مُحَمَّدٍ الْعَسْکَرى علیه السلام: اِنَّ لِلسَّخآءِ مِقْدارا فَاِنْ زادَ عَلَیْهِ فَهُو سَرَفٌ. [ بحارالأنوار، ج 78، ص 377 .]
امام حسن عسکرى علیه السلام فرمود: سخاوت اندازه اى دارد، چنانچه از آن بگذرد، اسراف محسوب مى شود.

لشگر نادانى
۳۴ وَصیَّةُ اْلاِمامِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ علیه السلاملِهِشامٍ: یا هِشامُ، جُنُودُ الْعَقْلِ وَالْجَهْلِ ... اَلقَصْدُ واْلاِسْرافُ. [تحف العقول، ص 300 ]
امام کاظم علیه السلام در وصیّت خود به هشام فرمودند: یکى از لشگریان عقل میانه روى و یکى از لشگریان جهل زیاده روى است.

مرگ بر اسراف
۳۵ قالَ عَلىٌّ علیه السلام: وَیْحَ الْمُسْرِفَ ما اَبْعَدَهُ عَنْ صَلاحِ نَفْسِهِ وَاسْتِدْراکِ اَمْرِهِ. [ میزان الحکمه ج 4، باب اسراف، حدیث 1 .]
امام على علیه السلام فرمود: واى بر اسراف کار که چه قدر از مصلحت خویش و رسیدگى به کار خود دور است.

امام سـجاد علیه ‏السلام و اسراف
۳۶ عَنْ عَلىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ علیه السلام: اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاحْجُبْنِى عَنِ السَّرَفِ وَالاِْزْدِیادِ. [ صحیفه سجادیه، «دعاء 30» .]
از علىّ بن الحسین علیه السلاماست که فرمود: خداوندا بر محمّد و آل او درود فرست و مرا از اسراف و زیاده روى محافظت فرما.

کارهاى بیهوده
۳۷ عَنْ النَّبىِّ صلی الله علیه و آله: یا عَلىُّ اَرْبَعَةٌ یَذْهَبْنَ ضیاعا؛ اَلاَْکْلُ عَلَى الشِّبَعِ وَالسِّراجُ فِى الْقَمَرِ وَالزَّرْعُ فِى السَّبْخَةِ وَالصَّنیعةُ عِنْدَ غَیْرِ اَهْلِها. [ من لایحضره الفقیه، ج 4، ص 352 و 373 باب النوادر .]
از پیامبر گرامى نقل شده که به على علیه السلام فرمود: چهار چیز هدر مى رود:
۱ ـ خوردن بعد از سیرى
۲ ـ روشن کردن چراغ در مهتاب «و جائیکه روشن است»
۳ ـ زراعت در زمینى که شوره زار است
۴ ـ نیکى کردن به کسى که لایق آن نیست.

بخشش در راه معصیت اسراف است
۳۸ قالَ اَبُو عَبْدِاللّه علیه السلام: مَنْ اَنْفَقَ شَیْئا فِى غَیْرِ طاعَةِ اللّهِ فَهُوَ مُبذِّرٌ وَ مَنْ اَنْفَقَ فِى سَبیلِ الْخَیْرِ فَهُوَ مُقْتَصِدٌ. [ بحارالأنوار، ج 75، ص 302 .]
امام صادق علیه السلام فرمود: کسیکه مالى را در غیر طاعت پروردگار بذل و بخشش نماید، اسرافکار است و هر کسى که در راه خیر مصرف کند میانه روى کرده است.

بخشش ناروا
۳۹ فى تَفْسیْرِ عَلىِّ بنِ اِبْراهیمِ الْقُمىّ وَ فِى رِوایَةِ اَبِى الْجارُودِ عَن اَبى جَعْفَرٍ عَلَیْهِ السَّلامُ وَقَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ: «وَالَّذینَ اِذا اَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَلَمْ یَقْتُرُوا» وَاْلاِسْرافُ اْلاِنْفاقُ فِى الْمَعْصِیَةِ فِى غَیْرِ حَقٍّ. [ تفسیر نورالثقلین، ج 4؛ سوره فرقان، ص 67 .]
در تفـسیر علىّ بن ابـراهیم قـمى و در روایـت ابى الجارود از امام بـاقر علیه السلامنقـل شـده که حضرت در مورد آیه «وَالَّـذینَ اِذا اَنْفَقُوا لَمْ یُسْـرِفوُا وَلَـمْ یَقْـتُروا» فـرمـودند: بخشـش در راه معصـیت و بـناحق، اسـراف است.

اسراف کنندگان کیانند؟
۴۰ عَنِ الْباقِرِ علیه السلام: اَلْمُسْرِفُونَ هُمُ الَّذینَ یَسْتَحِلُّونَ الْمَحارِمَ وَیسْفِکُونَ الدِّماءَ. [ میزان الحکمه، جلد 4، حدیث 8491 .]
امام باقر علیه السلام فرمود: اسراف کنندگان کسانى هستند که محرمات «گناهان» را جایز مى شمارند و دست به خونریزى مى زنند.