فضیلت ماه شعبان در آینه روایات
فضیلت ماه شعبان در آینه روایات
ابْنِ عَامِرٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله وَ قَدْ تَذَاکَرَ أَصْحَابُهُ عِنْدَهُ فَضَائِلَ شَعْبَانَ قَالَ:
شَهْرٌ شَرِیفٌ وَ هُوَ شَهْرِی وَ حَمَلَةُ الْعَرْشِ تُعَظِّمُهُ وَ تَعْرِفُ حَقَّهُ وَ هُوَ شَهْرٌ زَادَ اللَّهُ فِیهِ أَرْزَاقَ الْمُؤْمِنِینَ لِرَمَضَانَ وَ تُزَیَّنُ فِیهِ الْجِنَانُ وَ إِنَّمَا سُمِّیَ شَعْبَانَ لِأَنَّهُ یَتَشَعَّبُ فِیهِ أَرْزَاقُ الْمُؤْمِنِینَ لِرَمَضَانَ وَ هُوَ شَهْرُ الْعَمَلِ فِیهِ تُضَاعَفُ الْحَسَنَةُ سَبْعِینَ وَ السَّیِّئَةُ مَحْطُوطَةٌ وَ الذَّنْبُ مَغْفُورٌ وَ الْحَسَنَةُ مَقْبُولَةٌ وَ الْجَبَّارُ جَلَّ جَلَالُهُ یُبَاهِی فِیهِ بِعِبَادِهِ یَنْظُرُ مِنْ عَرْشِهِ إِلَى صُوَّامِهِ وَ قُوَّامِهِ فَیُبَاهِی بِهِمْ حَمَلَةَ عَرْشِهِ
فَقَامَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام فَقَالَ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا رَسُولَ اللَّهِ صِفْ لَنَا شَیْئاً مِنْ فَضْلِهِ لِنَزْدَادَ رَغْبَةً فِی صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ نَتَهَجَّدُ لِلْجَلِیلِ فِیهِ-
فَقَالَ صلوات الله علیه و آله: مَنْ صَامَ أَوَّلَ یَوْمٍ مِنْ شَعْبَانَ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ سَبْعِینَ حَسَنَةً الْحَسَنَةُ تُعَادِلُ عِبَادَةَ سَنَةٍ-
وَ مَنْ صَامَ یَوْمَیْنِ مِنْ شَعْبَانَ حَطَّ عَنْهُ السَّیِّئَةَ الْمُوبِقَةَ
وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ رَفَعَ لَهُ سَبْعِینَ دَرَجَةً فِی الْجِنَانِ مِنْ دُرٍّ وَ یَاقُوتٍ
وَ مَنْ صَامَ أَرْبَعَةَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ وَسَّعَ عَلَیْهِ الرِّزْقَ-
وَ مَنْ صَامَ خَمْسَةَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ حُبِّبَ إِلَى الْعِبَادِ
وَ مَنْ صَامَ سِتَّةَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ صَرَفَ اللَّهُ عَنْهُ سَبْعِینَ لَوْناً مِنَ الْبَلَاءِ 
وَ مَنْ صَامَ سَبْعَةَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ عُصِمَ مِنْ إِبْلِیسَ وَ جُنُودِهِ وَ هَمْزِهِ وَ غَمْزِهِ
وَ مَنْ صَامَ ثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ لَمْ یَخْرُجْ مِنَ الدُّنْیَا حَتَّى یُسْقَى مِنْ حِیَاضِ الْقُدْسِ
وَ مَنْ صَامَ تِسْعَةَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ عَطَفَ عَلَیْهِ مُنْکَرٌ وَ نَکِیرٌ عِنْدَ مَا یَسْأَلَانِهِ-
وَ مَنْ صَامَ مِنْ شَعْبَانَ عَشَرَةَ أَیَّامٍ وَسَّعَ اللَّهُ عَلَیْهِ قَبْرَهُ سَبْعِینَ ذِرَاعاً فِی سَبْعِینَ ذراع [ذِرَاعاً
وَ مَنْ صَامَ أَحَدَ عَشَرَ یَوْماً ضَرَبَ اللَّهُ عَلَى قَبْرِهِ إِحْدَى عَشْرَةَ مَنَارَةً مِنْ نُورٍ
وَ مَنْ صَامَ اثْنَیْ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ زَارَهُ فِی قَبْرِهِ کُلَّ یَوْمٍ سَبْعُونَ أَلْفَ أَلْفِ مَلَکٍ إِلَى النَّفْخِ فِی الصُّورِ
وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ اسْتَغْفَرَتْ لَهُ مَلَائِکَةُ سَبْعِ سَمَاوَاتٍ-
وَ مَنْ صَامَ أَرْبَعَةَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أُلْهِمَتْ بِهِ الدَّوَابُّ وَ السِّبَاعُ حَتَّى الْحِیتَانُ فِی الْبُحُورِ أَنْ یَسْتَغْفِرُوا لَهُ
وَ مَنْ صَامَ خَمْسَةَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ نَادَاهُ رَبُّ الْعِزَّةِ وَ عِزَّتِی لَا أَحْرَقْتُکَ بِالنَّارِ
وَ مَنْ صَامَ سِتَّةَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أَطْفَأَ عَنْهُ سَبْعِینَ بَحْراً مِنَ النِّیرَانِ کُلِّهَا
وَ مَنْ صَامَ سَبْعَةَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ غُلِّقَتْ عَنْهُ أَبْوَابُ النِّیرَانِ کُلُّهَا
وَ مَنْ صَامَ ثَمَانِیَةَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ فُتِحَتْ لَهُ أَبْوَابُ الْجِنَانِ کُلُّهَا
وَ مَنْ صَامَ تِسْعَةَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أُعْطِیَ سَبْعُونَ أَلْفَ قَصْرٍ فِی الْجِنَانِ مِنْ دُرٍّ وَ یَاقُوتٍ-
وَ مَنْ صَامَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ زُوِّجَ سَبْعِینَ أَلْفَ زَوْجَةٍ مِنَ الْحُورِ الْعِینِ
وَ مَنْ صَامَ أَحَداً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ وَجَبَتْ لَهُ الْمَلَائِکَةُ وَ مَسَحَتْهُ بِأَجْنِحَتِهَا
وَ مَنْ صَامَ اثْنَیْنِ وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ کُسِیَ سَبْعِینَ أَلْفَ حُلَّةٍ مِنْ سُندُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ-
وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَةً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أُتِیَ بِدَابَّةٍ مِنْ نُورٍ عِنْدَ خُرُوجِهِ مِنْ قَبْرِهِ فَیَرْکَبُهَا طَیَّاراً إِلَى الْجَنَّةِ
وَ مَنْ صَامَ أَرْبَعَةً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ شُفِّعَ فِی سَبْعِینَ أَلْفاً مِنْ أَهْلِ التَّوْحِیدِ
وَ مَنْ صَامَ خَمْسَةً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أُعْطِیَ بَرَاءَةً مِنَ النِّفَاقِ-
وَ مَنْ صَامَ سِتَّةً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ جَوَازاً عَلَى الصِّرَاطِ
وَ مَنْ صَامَ سَبْعَةً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بَرَاءَةً مِنَ النَّارِ
وَ مَنْ صَامَ ثَمَانِیَةً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ تَهَلَّلَ وَجْهُهُ
وَ مَنْ صَامَ تِسْعَةً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ نَالَ رِضْوَانَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ الْأَکْبَرَ
وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ نَادَاهُ جَبْرَئِیلُ ع مِنْ قُدَّامِ الْعَرْشِ یَا هَذَا اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ عَمَلًا جَدِیداً قَدْ غُفِرَ لَکَ مَا مَضَى وَ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذُنُوبِکَ وَ الْجَلِیلُ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ: لَوْ کَانَ ذُنُوبُکَ عَدَدَ نُجُومِ السَّمَاءِ وَ قَطْرِ الْأَمْطَارِ وَ وَرَقِ الْأَشْجَارِ وَ عَدَدَ الرَّمْلِ وَ الثَّرَى وَ أَیَّامِ الدُّنْیَا لَغَفَرْتُهَا لَکَ- وَ ما ذلِکَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِیزٍ بَعْدَ صِیَامِکَ شَهْرَ شَعْبَانَ
قَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ هَذَا لِشَهْرِ شَعْبَانَ؛
ابن عباس روایت کرده است که رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم در حالى که یارانش از فضیلت ماه شعبان سخن مىگفتند فرمود:
شعبان ماه شریفى است، و آن ماه من است، و فرشتگانى که حامل عرشند آن را بزرگ مىدارند و حقّش را مىشناسند،
و آن ماهى است که در آن روزی‌هاى مؤمنان به خاطر ماه رمضان افزون مىشوند، و بهشت، زینت و آراسته مىگردد، و به این جهت نامش را شعبان گذاشتند که روزی‌هاى مؤمنان در آن تقسیم مىشود،
و آن، ماه عمل است، و در آن هر حسنهاى هفتاد برابر مىشود، و سیئه (از نامه اعمال) پاک و گناهان آمرزیده مىگردد، و عمل نیک، مورد قبول قرار مىگیرد.
پروردگار با عظمت، در آن ماه به بندگانش مباهات مىکند و از عرش خویش به روزهداران و عبادتکنندگان خود نظر مىافکند، و در برابر حاملان عرش خود به آنها مباهات مىکند.
در این هنگام، حضرت علىّ بن ابى طالب علیه السّلام از جا برخاست و عرض کرد: پدر و مادرم به فدایت اى رسول خدا! فضایل این ماه را بیشتر بیان کنید، تا میل به روزه گرفتن و عبادت کردن در این ماه، در ما افزون شود، و به تهجّد و شبزندهدارى بپردازیم.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمود:
هر کس روز اول ماه شعبان را روزه بگیرد خداوند براى او هفتاد حسنه مىنویسد، و هر حسنهاى برابر با (ثواب) یک سال عبادت است.
و هر کس دو روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، گناهانى که باعث نابودى اویند، آمرزیده مىشوند.
و هر کس سه روز در ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد درجه در بهشت از درّ و یاقوت براى او بالا برده خواهد شد.
و هر کس چهار روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، در روزى او گشایش حاصل مىشود.
و هر کس پنج روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند محبّت او را در دل‌هاى مردم قرار مىدهد.
و هر کس شش روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، خداوند هفتاد نوع بلا را از او دور مىسازد.
و هر کس هفت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، از ابلیس و دستیارانش و وسوسهها و اشارات وسوسه انگیز وى در امان مىماند.
و هر کس هشت روز از ماه شعبان را روزه بگیرد از دنیا رحلت نمىکند مگر آنکه از آب چشمه حوضه‌اى قدس سیراب شود.( ... حَتَّى یُسْقَى مِنْ حِیَاضِ الْقُدْسِ)
و هر کس نه روز از ماه شعبان را روزه بگیرد منکر و نکیر به هنگام سؤال، با وى مهربان و با عطوفت خواهند بود.
و هر کس ده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، خداوند قبر او را هفتاد ذراع در هفتاد ذراع وسعت مىدهد.
و هر کس یازده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، یازده مناره از نور بر فراز قبرش نصب مىشود.
و هر کس دوازده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، هفتاد هزار فرشته هر روز او را در قبرش زیارت مىکنند تا زمانى که در صور بدمند.
و هر کس سیزده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، فرشتگان هفت آسمان براى او طلب آمرزش مىکنند.
و هر کس چهارده روز از ماه شعبان را روزه بدارد به چهار پایان و درندگان حتّى ماهیان دریاها الهام مىشود که براى او طلب آمرزش کنند.
و هر کس پانزده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، پروردگار عزیز و مقتدر او را مورد خطاب قرار مىدهد که: به عزّتم قسم که تو را در آتش نمىسوزانم.
و هر کس شانزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد دریاى آتش براى او خاموش مىشود.
و هر کس هفده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، تمام درهاى آتش به روى او بسته خواهد شد.
و هر کس هجده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، تمام درهاى بهشت به روى او باز مىگردد.
و هر کس نوزده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، هفتاد هزار قصر از درّ و یاقوت در بهشت به وى عطا مىشود.
و هر کس بیست روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار از حوریان بهشتى را به همسرى او درآورند.
و هر کس بیست و یک روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، فرشتگان به وى خوش آمد مىگویند و بال‌هاى خویش را بر بدن او مىسایند.
و هر کس بیست و دو روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، هفتاد هزار جامه از سندس و استبرق بر او مىپوشانند.
و هر کس بیست و سه روز از ماه شعبان را روزه بدارد، به هنگام بیرون آمدن از قبر، مرکبى از نور براى او آماده مىکنند، و او بر آن مرکب نور سوار مىشود و به سوى بهشت به پرواز در مىآید.
و هر کس بیست و چهار روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، اختیار شفاعت هفتاد هزار نفر از اهل توحید به او کرامت مىشود.
و هر کس بیست و پنج روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، امان بیزارى از نفاق به او داده مىشود.
و هر کس بیست و شش روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، خداوند جواز عبور از صراط را به او عنایت مىفرماید.
و هر کس بیست و هفت روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، خداوند برات رهایى او را از آتش جهنّم صادر مىکند.
و هر کس بیست و هشت روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، چهرهاى نورانى و شاد پیدا مىکند.
و هر کس بیست و نه روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، (مقام و منزلت ناشى از) خشنودى پروردگار بزرگ را که بزرگترین پاداش‌هاست به دست مىآورد.
و هر کس سى روز از ماه شعبان را روزه بدارد، جبرئیل او را از پیشگاه عرش مورد خطاب قرار مىدهد که: اى مرد! عمل خود را از سر گیر، و از نو شروع به کار کن، زیرا گناهان گذشته تو همه آمرزیده شد(البته به جز حق الناس)، و این گفته پروردگار عالمیان است که: اگر گناهان تو به شماره ستارگان آسمان و قطرههاى باران و برگ‌هاى درختان و به تعداد شن‌هاى بیابان و به شماره روزهاى دنیا باشد، من همه آنها را آمرزیدم، و انجام این کار در ازاى روزهدارى تو در ماه شعبان از براى خداوند گران نیست.
ابن عبّاس مىگوید که: این ثواب روزهدارى در ماه شعبان است.
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 62
أَبِی حَمْزَةَ الثُّمَالِیِّ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: مَنْ صَامَ شَعْبَانَ کَانَ لَهُ طَهُوراً مِنْ کُلِّ زَلَّةٍ وَ وَصْمَةٍ وَ بَادِرَةٍ فَقَالَ أَبُو حَمْزَةَ فَقُلْتُ لِأَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام مَا الْوَصْمَةُ قَالَ الْیَمِینُ فِی الْمَعْصِیَةِ وَ النَّذْرُ فِی الْمَعْصِیَةِ قُلْتُ فَمَا الْبَادِرَةُ قَالَ الْیَمِینُ عِنْدَ الْغَضَبِ وَ التَّوْبَةُ مِنْهَا وَ النَّدَمُ عَلَیْهَا؛
ابو حمزه ثمالى، از امام محمّد باقر علیه السّلام روایت کرده است که: هر کس در ماه شعبان روزه بگیرد، مایه پاکى او از هر لغزش و "وصمه" و "بادره" خواهد شد، راوى مىگوید: از حضرت پرسیدم: وصمه چیست؟ حضرت فرمود: سوگند و نذر در معصیت، عرض کردم: بادره چیست؟ حضرت فرمود: به هنگام خشم سوگند خوردن، و توبه از آن همان پشیمانى بر آن است.
من لا یحضره الفقیه، ج2، ص 92
إِسْمَاعِیلَ بْنِ عَبْدِ الْخَالِقِ قَالَ جَرَى ذِکْرُ شَعْبَانَ عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام وَ صَوْمِهِ قَالَ فَقَالَ: إِنَّ فِیهِ مِنَ الْفَضْلِ کَذَا وَ کَذَا وَ فِیهِ کَذَا وَ کَذَا حَتَّى إِنَّ الرَّجُلَ لَیَدْخُلُ فِی الدَّمِ الْحَرَامِ فَیَصُومُ شَعْبَانَ فَیَنْفَعُهُ ذَلِکَ وَ یُغْفَرُ لَهُ
اسماعیل بن عبد الخالق روایت کرده است که در محضر امام صادق علیه السّلام از ماه شعبان و روزه گرفتن در آن سخن به میان آمد، آن حضرت فرمود: روزه گرفتن در آن ماه فضیلتش چنان و چنین است، حتى اگر شخصى مرتکب قتل حرامى شود و ماه شعبان را روزه بگیرد، این روزه گرفتن به حال او مفید است و آمرزیده خواهد شد.(البته از آن جهت که حق الله را تباه کرده آمرزیده میشود نه از جهت حق الناس آن)
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 59
عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَرْحُومٍ الْأَزْدِیِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام یَقُولُ: مَنْ صَامَ أَوَّلَ یَوْمٍ مِنْ شَعْبَانَ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ وَ مَنْ صَامَ یَوْمَیْنِ نَظَرَ اللَّهُ إِلَیْهِ فِی کُلِّ یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ فِی دَارِ الدُّنْیَا وَ دَامَ نَظَرُهُ إِلَیْهِ فِی الْجَنَّةِ وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ زَارَ اللَّهَ فِی عَرْشِهِ مِنْ جَنَّتِهِ کُلَّ یَوْمٍ؛
عبد اللَّه بن مرحوم ازدى نقل کرده است که از امام صادق علیه السّلام شنیدم که مىفرمود: هر کس روز اول ماه شعبان را روزه بگیرد، حتماً بهشت بر او واجب مىشود؛ و هر کس دو روز (از ماه شعبان) را روزه بگیرد خداوند متعال در عالم دنیا در هر روز و هر شب به او نظر مىکند و نظر خداوند به او تا در بهشت نیز ادامه مىیابد؛ و هر کس سه روز روزه بگیرد هر روز از بهشت خدا را در عرشش زیارت مىکند.
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 60
إِسْمَاعِیلَ بْنِ أَبِی زِیَادٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله: شَعْبَانُ شَهْرِی وَ رَمَضَانُ شَهْرُ اللَّهِ وَ هُوَ رَبِیعُ الْفُقَرَاءِ وَ إِنَّمَا جُعِلَ الْأَضْحَى لِشِبَعِ مَسَاکِینِکُمْ مِنَ اللَّحْمِ فَأَطْعِمُوهُمْ
اسماعیل بن ابى زیاد از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمود: شعبان ماه من، و رمضان ماه خداوند و به منزله بهار مستمندان است، و خداوند متعال عید قربان را فقط براى سیر کردن نیازمندان شما از گوشت قرار داد، پس آنها را اطعام کنید.
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 60
أَبِی الصَّبَّاحِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام یَقُولُ: صَوْمُ شَعْبَانَ وَ رَمَضَانَ وَ اللَّهِ تَوْبَةٌ مِنَ اللَّهِ؛
ابو الصباح از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است: به خدا سوگند که روزه ماه شعبان و ماه رمضان به منزله قبول توبه از طرف خداوند است. (تأکید میشود که حق الناس را باید شخصی که حقش ضایع شده ببخشد)
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 61
عُمَرَ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله یَصُومُ شَعْبَانَ وَ شَهْرَ رَمَضَانَ وَ یَنْهَى النَّاسَ أَنْ یَصِلُوهُمَا وَ کَانَ یَقُولُ هُمَا شَهْرَا اللَّهِ وَ هُمَا کَفَّارَةٌ لِمَا قَبْلَهُمَا وَ مَا بَعْدَهُمَا مِنَ الذُّنُوبِ؛
عمرو بن خالد، از امام باقر علیه السّلام روایت کرده است: رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم در ماه شعبان و ماه رمضان روزه مىگرفت و روزه این دو ماه را به یکدیگر وصل مىکرد و مردم را از اتّصال روزه ماه شعبان به ماه رمضان نهى کرده مىفرمود: این دو ماه، دو ماه خدا است و کفاره گناهان گذشته و آینده است.
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 61
سَمَاعَةَ بْنِ مِهْرَانَ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام هَلْ صَامَ أَحَدٌ مِنْ آبَائِکَ شَعْبَانَ فَقَالَ خَیْرُ آبَائِی رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله صَامَهُ
سماعة بن مهران نقل مىکند که به امام صادق علیه السّلام عرض کردم: آیا کسى از پدران شما ماه شعبان را روزه مىگرفت؟ فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم که بهترین پدران من است، در ماه شعبان روزه مىگرفت.
الکافی، ج4، ص 91
زَیْدِ بْنِ أَسْلَمَ قَالَ سُئِلَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله وسلم عَنْ صَوْمِ رَجَبٍ فَقَالَ أَیْنَ أَنْتُمْ عَنْ شَعْبَانَ؛
زید بن اسلم روایت کرده است که از پیامبر خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم در مورد روزه ماه رجب پرسیدند، حضرت فرمود: چرا از (روزه) ماه شعبان غافلید؟
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 61
أُسَامَةُ بْنُ زَیْدٍ قَالَ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله یَصُومُ الْأَیَّامَ حَتَّى یُقَالَ لَا یُفْطِرُ وَ یُفْطِرُ حَتَّى یُقَالَ لَا یَصُومُ قُلْتُ رَأَیْتَهُ یَصُومُ مِنْ شَهْرٍ مَا لَا یَصُومُ مِنْ شَیْءٍ مِنَ الشُّهُورِ قَالَ نَعَمْ قُلْتُ أَیُّ الشُّهُورِ قَالَ شَعْبَانُ هُوَ شَهْرٌ یَغْفُلُ النَّاسُ عَنْهُ بَیْنَ رَجَبٍ وَ رَمَضَانَ وَ هُوَ شَهْرٌ تُرْفَعُ فِیهِ الْأَعْمَالُ إِلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ فَأُحِبُّ أَنْ یُرْفَعَ عَمَلِی وَ أَنَا صَائِمٌ؛
اسامة بن زید روایت کرده است که: رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم آنقدر پى در پى روزه مىگرفت تا جایى که گفته مىشد: رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم افطار نخواهد کرد، و آنقدر افطار مىکرد تا جایى که گفته مىشد: رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم روزه نخواهد گرفت. راوى مىگوید: از اسامة بن زید سؤال کردم: آیا متوجه شدى که رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم در چه ماهى از ماه‌هاى سال بیشتر روزه مىگرفت؟ گفت: آرى، گفتم: کدام ماه؟ گفت: شعبان، ماهى که در بین رجب و رمضان قرار دارد، و مردم از (فضیلت) آن غافلند، و آن ماهى است که اعمال در آن ماه به سوى پروردگار جهانیان بالا مىرود، و من دوست دارم در حالى که روزه هستم، عمل من به (عالم) بالا برود.
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 61
أَنَسٍ قَالَ سُئِلَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله أَیُّ الصِّیَامِ أَفْضَلُ قَالَ شَعْبَانُ تَعْظِیماً لِرَمَضَانَ؛
از انس بن مالک روایت شده است که از رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم پرسیدند: کدام یک از روزه ها بهتر است؟ فرمود: ماه شعبان به نیّت بزرگداشت ماه رمضان.
أُمِّ سَلَمَةَ عَنْ أَبِی سَلَمَةَ أَنَّ النَّبِیَّ صلی الله علیه و آله لَمْ یَکُنْ یَصُومُ مِنَ السَّنَةِ شَهْراً تَامّاً إِلَّا شَعْبَانَ یَصِلُ بِهِ رَمَضَانَ؛
ام سلمه روایت کرده است که رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم در هیچ ماهى تا پایان ماه روزه نمىگرفت مگر ماه شعبان که آن را به ماه رمضان متّصل مىکرد.
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 62
