أربعینات

• حدیث (1) پیامبر صلى‏ الله ‏علیه ‏و‏آله :
  
  
• قالَ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ... اِذا قالَ العَبدُ: «بِسمِ اللّه‏ِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ» قالَ اللّه‏ُ ـ جَلَّ جَلالُهُ ـ : بَدَاَ عَبدى بِاسمى، وَ حَقٌّ عَلَىَّ اَن اُتـَمِّمَ لَهُ اُمورَهُ و اُبارِکَ لَهُ فى اَحوالِهِ؛

خداوند فرمود: «... هرگاه بنده بگوید: بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم، خداى متعال مى‏ گوید: بنده من با نام من آغاز کرد. بر من است که کارهایش را به انجام رسانم و او را در همه حال، برکت دهم». 

عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 269، ح 59

• حدیث (2) پیامبر صلى ‏الله ‏علیه‏ و‏آله :
  
  
• اِذا وُضِعَتِ المائِدَةُ حَفَّتها اَربَعَةُ آلفِ مَلَکٍ، فَاِذا قالَ العَبدُ: بِسمِ اللّه‏ِ قالَتِ المَلائِکَةُ: بارَکَ اللّه‏ُ عَلَیکُم فى طَعامِکُم ثُمَّ یَقولونَ لِلشَّیطانِ اُخرُج یا فاسِقُ، لا سُلطانَ لَکَ عَلَیهِم؛
  

هرگاه سفره پهن مى‏شود، چهار هزار فرشته در اطراف آن گرد مى‏ آیند. چون بنده بگوید: «بسم اللّه‏» فرشتگان مى‏ گویند: «خداوند، به غذایتان برکت دهد!» سپس به شیطان مى‏ گویند: «اى فاسق! بیرون شو. تو بر آنان، راه تسلّط ندارى».

کافى، ج 6، ص 292، ح 1

• حدیث (3) پیامبر صلی ‏الله‏ علیه ‏و ‏آله :
  
  
• اَلتَّسْمیَةُ مِفْتاحُ الْوُضوءِ و مِفْتاحُ کُلِّ شَیءٍ؛ 

بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم، کلید وضو و کلید هر چیزى است.

مستدرک الوسائل، ج1، ص 323

• حدیث (4) پیامبر صلى‏ الله ‏علیه‏ و‏ آله :
  
  
• لا یُرَدُّ دُعاءٌ أَوَّلُهُ بِسْمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ؛

دعایى که با بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم شروع شود، رد نمى‏ شود.

الدعوات، ص 52
 

• حدیث (5) پیامبر صلى ‏الله ‏علیه ‏و ‏آله :

• مَنْ قَرَأَ بِسْمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ مُوقِنا سَبَّحَتْ مَعَهُ الْجِبالُ إلاّ أَنـَّهُ لا یَسْمَعُ ذلِکَ مِنها؛

هر کس با یقین بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم را قرائت کند، کوه‏ها به همراه او تسبیح مى‏ گویند، هر چند او تسبیح آنها را نمى‏ شنود.

الدرالمنثور، ج 1، ص 26
 

• حدیث (6) پیامبر صلى ‏الله ‏علیه ‏و‏آله :

• مَن رَفَعَ قِرطاسا مِنَ الأْرضِ مَکتوبا عَلَیهِ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ إجلالاً لِلّهِ ولاِسْمِهِ عَنْ أن یُداسَّ کانَ عِندَ اللّه‏ِ مِنَ الصِّدِّیقینَ و خُفِّفَ عَن والِدَیهِ و إن کانا مُشرِکَینِ؛

هر کس کاغذى را که روى آن بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم نوشته شده است از روى زمین بردارد و این کار براى بزرگداشت خداوند و جلوگیرى از اهانت به نام او باشد، نزد خداوند از صدیقین به‏شمار مى‏رود و از بار گناه پدر و مادرش برداشته خواهد شد، حتى اگر مشرک باشند.

مستدرک الوسائل، ج1، ص 323
 

• حدیث (7) پیامبر صلى ‏الله ‏علیه ‏و ‏آله :

• إذا قالَ الْعَبدُ عِندَ مَنامِهِ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ یَقولُ اللّه‏ُ: مَلائِکَتى! اُکتُبُوا بِالْحَسَناتِ نَفسَهُ إلَى الصَّباحِ؛

هر گاه بنده ‏اى هنگام خوابش، بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم بگوید، خداوند به فرشتگان مى‏ گوید: به تعداد نفس‏هایش تا صبح برایش حسنه بنویسید.

جامع الأخبار، ص 42
 

• حدیث (8) پیامبر صلى ‏الله  ‏علیه ‏و‏آله :

• اَلْعَبد... إِنْ قالَ فى أوَّلِّ وُضوئِهِ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ طَهُرَت أعضاؤُهُ کُلُّها مِنَ الذُّنوبِ؛

اگـر بنـده‏ اى... در ابتداى وضویش، بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم بگوید همه اعضایش از گناهان پاک مى‏ شود.

تفسیر الامام العسکرى علیه‏السلام ، ص 521
 

• حدیث (9) پیامبر صلى ‏الله ‏علیه ‏و‏آله :

• زَیـِّنوا مَوائِدَکُم بِالْبَقْلِ؛ فإِنَّها مَطرَدَةٌ لِلشَّیاطینِ مَعَ التَّسمیَةِ؛

سفره‏ هایتان را با سبزى، زینت دهید ؛ زیرا سبزى با بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم، شیطان را طرد مى‏ کند.

مکارم الأخلاق، ص 176
 

• حدیث (10) پیامبر صلى ‏الله‏ علیه ‏و‏آله :

• مَنْ قَرَأ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ کَـتَبَ اللّهُ لَهُ بِکُلِّ حَرفٍ أربَعَةَ آلافٍ حَسَنَةً و مَحا عَنهُ أربَعَةَ آلافِ سَیِّـئَةٍ و رَفَعَ لَهُ أربَعَةَ آلافِ دَرَجَةٍ؛

هر کس بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم را قرائت کند خداوند به ازاى هر حرفِ آن چهار هزار حسنه برایش مى‏ نویسد و چهار هزار گناه از او پاک مى‏ کند و چهار هزار درجه او را بالا مى‏ برد.

• حدیث (11) پیامبر صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏آله :

• أنَّهُ إذا قالَ الْمُعَلِّمُ لِلصَّبىِّ قُل بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ فَقالَ الصَّبىُّ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ کَـتَبَ اللّه‏ُ بَراءَةً لِلصَّبِىِّ و بَراءَةً لأِبـَوَیهِ و بَراءَةً لِلمُعَلِّمِ؛

وقتى معلم به کودک بگوید: بگو بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم و کودک آن را تکرار کند خداوند براى کودک و پدر و مادرش و معلم، برائت از آتش در نظر خواهد گرفت.

مجمع البیان، ج 1، ص 50

 

• حدیث (12) پیامبر صلى ‏الله ‏علیه‏ و‏آله :

• مَن کَـتَبَ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ فَجَوَّدَهُ تَعظیما لِلّهِ غَفَرَ اللّهُ لَهُ؛

هر کس بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم را براى بزرگداشت خداوند زیبا بنویسد، خداوند او را مى‏ بخشد.

بحارالأنوار، ج 92، ص 35
 

• حدیث (13) پیامبر صلى ‏الله ‏علیه ‏و‏آله :

• عَنِ اللّهِ جَلّ وَ عزَّ أنَّهُ قالَ: کُلُّ أمرٍ ذى بالٍ لَم یُذکَر فیهِ بِسمِ اللّهِ فَهُوَ أَبْتَرُ؛

از خداوند عزیز و جلیل نقل کرده است که فرمود: هر کار ارزشمندى که در آن بسم اللّه‏ ذکر نشود ناقص است.

بحارالأنوار، ج 76، ص 305
 

• حدیث (14) پیامبر صلى ‏الله ‏علیه ‏و‏آله :

• مَن حَزَنَهُ أَمرٌ تَعاطاهُ فَقالَ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ و هو مُخلِصٌ لِلّهِ بِقَلبِهِ إلَیْهِ لَم یَنفَکَّ مِن إحدَى اثْنَتَینِ إمّا بُلُوغُ حاجَتِهِ فِى الدُّنیا و إمّا یَعدِلُهُ عِندَ رَبِّهِ و یَدَّخِرُ لَدَیهِ و أبقى لِلْمُؤمِنینَ؛

هر کس کارى او را اندوهگین و به خود مشغول کند و او با اخلاص براى خدا بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم بگوید و با قلبش به سوى او رو کند، یکى از این دو براى او خواهد بود: یا در دنیا به حاجتش مى‏ رسد و یا حاجتش نزد پروردگار بوده و براى او ذخیره مى‏ شود و آن براى مؤمنان ماندگارتر است.

التوحید، ص 232
 

• حدیث (15) پیامبر صلى‏ الله ‏علیه ‏و‏آله :

• مَن أرادَ أَنْ یُنجِیَهُ اللّه‏ُ مِنَ الزَّبانیَةِ التِّسعَةِ عَشَرَ فَلْیَقرَأْ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ فَإنَّها تِسعَةَ عَشَرَ حَرفا لِیَجعَلَ اللّهُ کُلَّ حَرفٍ مِنها جُنَّةً مِن واحدٍ مِنهُم؛

هر کس مى‏ خواهد خداوند او را از زبانیه (فرشتگان عذاب) نوزده‏گانه برهاند، بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم را قرائت کند زیرا آن نوزده حرف است. تا خداوند هر حرف آن را سپرى در مقابل یکى از آن فرشتگان قرار دهد.

بحارالأنوار، ج 89 ، ص 258
 

• حدیث (16) پیامبر صلى ‏الله ‏علیه ‏و‏آله :

• إذا مَرَّ الْمُؤمِنُ عَلَى الصِّراطِ فَیَقولُ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ طَفِئَتْ لَهبُ النِّیرانِ وَ نَقولُ: جُز یا مُؤمِنُ فَإنَّ نورَکَ قَد أطفَأ لَهِبى؛

هنگامى که مؤمن بر صراط مى‏ گذرد، و مى‏گوید: بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم. ناگاه زبانه‏ هاى آتش خاموش مى‏ شود و مى‏ گوید: اى مؤمن عبور کن زیرا نور تو آتش مرا خاموش کرد.

جامع الأخبار، ص 120
 

• حدیث (17) پیامبر صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏آله :

• لَو قَرَأتَ بِسمِ اللّهِ تَحفَظُکَ الْمَلائِکَةُ إلَى الْجَنَّةِ و هُوَ شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ؛

اگر بسم اللّه‏ را قرائت کنى، فرشتگان، تا بهشت تو را حفظ مى‏کنند و آن شفاى هر دردى است.

فقه الرضا علیه‏السلام ، ص 342
 

• حدیث (18) پیامبر صلى ‏الله ‏علیه‏ و‏آله :

• کانَ جِبرئیلُ إذا جاءَنى بِالْوَحىِ أوَّلُ ما یُلقى عَلَىَّ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ؛

وقتى جبرئیل با وحى به نزدم مى‏آمد، نخستین چیزى که به من القا مى‏ کرد، بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم بود.

سنن الدارقطنى، ج 1، ص 304
 

• حدیث (19) پیامبر صلى‏ الله ‏علیه‏ و‏آله :

• مَن قَرَأ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ بَنَى اللّهُ لَهُ فِى الْجَنَّةِ سَبعَةَ ألفٍ قَصرٍ مِن یاقوتَةٍ حَمْراءَ؛

هر کس بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم را قرائت کند خداوند در بهشت هفتاد هزار قصر از یاقوت سرخ براى او بنا کند.

مدینة المعاجز، ج 2، ص 366
 

• حدیث (20) پیامبر صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏آله :

• بسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ مِفتاحُ کُلِّ کِتابٍ؛

بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم، کلید هر نوشته ‏اى است.

• حدیث (21) پیامبر صلى ‏الله ‏علیه ‏و‏آله :

• اُمَّتى یَأتونَ یَومَ الْقیامَةِ و هُم یَقولونَ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ فَتَثقُلُ حَسَناتُهُم فِى الْمیزانِ فَیُقالُ: ألا ما اُراجِحَ مَوازینَ اُمَّةِ مُحَمَّدٍ: فَـتَقولُ الأْنبیاءُ علیهم‏السلام إنَّ ابْتِداءَ کَلامِهِم ثَلاثَةَ أسماءٍ مِن أسماءِ اللّه‏ِ لَو وُضِعَت فى کَفَّةِ الْمِیزانِ و وُضِعَت سَیِّئاتُ الْخَلقِ فى کَفَّةٍ اُخرى لَرَجَحَتْ حَسَناتُهُم؛

امت من در روز قیامت مى‏آیند در حالى که بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم مى‏ گویند. آنگاه اعمال نیک آنها در ترازوى اعمال، سنگین مى‏ شود. گفته مى‏ شود: چه چیزى باعث شده که ترازوى اعمال امّت محمد سنگین شود. پیامبران جواب مى‏ دهند: چون سخن ایشان به سه نام از نام‏هاى پروردگار شروع مى‏ شود که اگر در یک کفه ترازو قرار گیرد و گناهان مردم در کفه دیگر گزارده شود، حسنات آنها برترى مى ‏یابد.

تنبیه الخواطر و نزهة النواظر، ج 1، ص 32
 

• حدیث (22) امام علی علیه السلام :

• إنَّ الْعَبدَ إذا أرادَ أن یَقرَأَ أو یَعمَلَ عَمَلاً و یَقولُ... بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ فَإنَّهُ یُبارَکُ لَهُ فیهِ؛ 

هر بنده‏ اى بخواهد چیزى بخواند یا کارى انجام دهد و بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم بگوید، در کارش برکت داده مى‏ شود.

تفسیر الإمام العسکرى علیه‏السلام ، ص 25

 

• حدیث (23) امام علی علیه السلام :

• مَنِ اسْتَمَعَ إلى قارى‏ءٍ یَقرَؤُها [بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ] کانَ لَهُ بِقَدرِ ما لِلْقارِئ؛

هر کس به صداى قارى‏ اى که بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم را قرائت مى‏ کند گوش دهد، براى او آن خواهد بود، که براى قارى است.

عیون أخبار الرضا علیه‏السلام ، ج 2، ص 271

 

• حدیث (24) امام علی علیه السلام :

• بِسمِ اللّهِ شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ و عَونٌ لِکُلِّ دَواءٍ؛

سم اللّه‏، شفاى هر دردى و یارى کننده هر دارویى است.

نزهة الناظر و تنبیه الخاطر، ص 42

 

• حدیث (25) امام علی علیه السلام :
  
  ألا فَمَن قَرَأها (بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ) مُعتَقِدا لِمُوالاةِ مُحَمَّدٍ و آلِهِ الطَّیِّبِینَ مُنقادا لأَِمرِها مُؤمِنا بِظاهِرِهِما و باطِنِهِما أعطاهُ اللّه‏ُ عَزَّوَجلَّ بِکُلِّ حَرفٍ مِنها حَسَنَةً کُلُّ واحِدَةٍ مِنها أفضَلُ مِنَ الدُّنْیا و ما فیها مِن أصنافِ أموالِها و خَیراتِها؛

هر که بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم را با اعتقاد و دوستى محمد و آل پاکش و با تسلیم در برابر دستوراتشان و با ایمان به ظاهر و باطنش بخواند خداوند عزیز و جلیل در مقابل هر حرف آن، چیزى برتر از دنیا و آنچه در آن است، از ثروت و خوبى‏ها را به او مى‏ بخشد.

عیون أخبار الرضا علیه‏السلام ، ج 1، ص 270

 

• حدیث (26) امام کاظم علیه ‏السلام :
• سُئِلَ الکاظِمُ علیه‏السلام : و أىُّ آیَةٍ أَعظَمُ فى کِتابِ اللّه‏ِ؟ فَقالَ: بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ؛

از امام کاظم علیه‏السلام پرسیدند: کدامیک از آیات کتاب خدا برتر و بزرگ‏تر است؟ فرمودند: بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم.

بحارالأنوار، ج 89 ، ص 238

 

• حدیث (27) امام باقر علیه ‏السلام :
• أوَّلُ کُلِّ کِتابٍ نَزَلَ مِنَ السَّماءِ «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ»، فَإِذا قَرَأتَ «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ» فَلا تُبالى أن لا تَستَعیذَ، و إذا قَرَأتَ «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ» سَتَرَتکَ فیما بَینَ السَّماءِ وَالأَرضِ؛

ابتداى هر کتابى که از آسمان نازل شده، بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم است. هر گاه بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم را قرائت کردى اشکالى ندارد که استعاذه نکنى (نگویى که پناه مى‏ برم به خدا) و هر گاه بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم را تلاوت کردى، تو را از آنچه میان آسمان و زمین است محفوظ مى‏ دارد.

کافى، ج 3 ، ص 313
 

• حدیث (28) امام صادق علیه‏ السلام :

• اِحتَجِز مِنَ النّاسِ کُلِّهِم بـِ «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ» و بـِ «قُلْ هُوَ اللّه‏ُ أحَدٌ» اِقرَأها عَن یَمینِکَ و عَن شِمالِکَ و مِن بَینِ یَدَیکَ و مِن خَلفِکَ و مِن فَوقِکَ و مِن تَحتِکَ؛

خود را از تمامى مردم با بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم و قل هو اللّه‏ احد حفظ کن. آن را از سمت راست و چپ و جلو و عقب و بالا و پایین بخوان.

کافى، ج 2، ص 624

 

• حدیث (29) امام صادق علیه‏ السلام :

• لا تَدَعْ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ و إن کانَ بَعدَهُ شِعرٌ؛

بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم را رها مکن حتى اگر بعدش شعر باشد.

کافى، ج 2، ص 672
 

• حدیث (30) امام صادق علیه ‏السلام :

• إذا تَوَضَّأَ أحَدُکُم و لَم یُسَمَّ کانَ لِلشَّیطانِ فى وُضوئِهِ شِرکٌ و إن أکَلَ أو شَرِبَ أو لَبِسَ و کُلُّ شَى‏ءٍ صَنَعَهُ یَنبَغى أن یُسَمِّى عَلَیهِ فَإن لَم یَفعَل کانَ لِلشَّیطانِ فیهِ شِرکٌ؛

هر گاه یکى از شما وضو بگیرد و بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم نگوید. شیطان در آن شریک است و اگر غذا بخورد و آب بنوشد یا لباس بپوشد و هر کارى که باید نام خدا را بر آن جارى سازد، انجام دهد و چنین نکند، شیطان در آن شریک است.

محاسن، ج 2، ص 433

• حدیث (31) امام صادق علیه‏ السلام :

• بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ اسْمُ اللّه‏ِ الأْکبَرِ أو قالَ الأْعظَمِ؛

بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم، بزرگ‏ترین ـ فرمود ـ یا با عظمت‏ترین نام خداوند است.

بحارالأنوار، ج 90، ص 223

 

• حدیث (32) امام صادق علیه‏ السلام :

• اَلباءُ بَهاءُ اللّه‏ِ وَ السِّینُ سَناءُ اللّه‏ِ وَ الْمِیمُ مَجدُ اللّه‏ِ و اللّه‏ُ إلهُ کُلِّ شَى‏ءٍ الرَّحمنُ بِجَمیعِ خَلقِهِ وَ الرَّحیمُ بِالْمُؤمنینَ خاصَّةً؛

باء (بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم) بهاء (روشنى) خدا و سین آن سناء (بزرگى) خدا و میم آن مجد (عظمت) خدا، و اللّه‏ معبود همه چیز، رحمن مهربان به همه خلق، رحیم مهربان فقط به مؤمنان است.

کافى، ج 1، ص 114

 

• حدیث (33) امام صادق علیه‏ السلام :

• رُبَّما تَرَکَ بَعضُ شیعَتِنا فِى افْتِتاحِ أَمرِهِ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ فَـیَمْـتَحِنَهُ اللّه‏ُ بِمَکْروهٍ لِیُـنَـبِّهَهُ عَلى شُکرِ اللّه‏ِ وَ الثَّناءَ عَلَیهِ و یَمحَقُ وَ صَمةَ تَقصیرِهِ عِندَ تَرکِهِ قَولَ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ؛

بسا که یکى از شیعیان ما در آغاز کارى، بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم نمى‏ گوید و به همین خاطر، خداوند، او را گرفتار چیزى ناخوشایند مى‏ سازد تا به شکر و ثناى الهى متوجّه گردد و کوتاهى‏ اش را در گفتن بسم اللّه‏، جبران کند.

التوحید، ص 231

 

• حدیث (34) امام صادق علیه‏السلام :

• اَلْبَسمَلَةُ تیجانُ السُّوَرِ؛

بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم، تاج سوره‏ هاست.

تفسیر القرطبى، ج 1، ص 92

 

• حدیث (35) امام صادق علیه ‏السلام :

• اَلْبَسمَلَةُ تیجانُ السُّوَرِ؛

بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم، تاج سوره‏ هاست.

مکارم الأخلاق، ص 347
 

• حدیث (36) امام رضا علیه ‏السلام :

• إنَّ بِسمِ اللّه‏ِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ أقرَبُ إلَى اسْمِ اللّه‏ِ الأْعظَمِ مِن سَوادِ الْعَینِ إلى بَیاضِها؛

بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم، به اسم اعظم نزدیک‏تر است از سیاهى چشم به سفیدى‏ اش.

عیون أخبار الرضا، ج 1، ص 8

 

• حدیث (37) امام رضا علیه ‏السلام :

• مَعنى قَولِ القائِلِ: بِسمِ اللّهِ أَىْ أَسِمُ عَلى نَفسى سِمَةً مِن سِماتِ اللّه‏ِ و هِىَ الْعِبادَةُ؛

معناى گفته کسى که بسم اللّه‏ مى‏ گوید، یعنى نشانى از نشانه‏ هاى خداوند را بر خود مى‏ گذارم و آن عبادت است.

التوحید، ص 229

 

• حدیث (38) امام علی علیه‏ السلام :

• قولوا عِندَ افتِتاحِ کُلِّ أَمرٍ صَغیرٍ أو عَظیمٍ: بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ؛ أَىْ أَستَعینُ عَلى هذَا الأَمرِ بِاللّه‏ِ الَّذى لا یَحِقُّ العِبادَةُ لِغَیرِهِ، المُغیثِ إذَ ا استُغیثَ، المُجیبِ إذا دُعىَ، الرَّحمنِ الَّذى یَرحَمُ بِبَسطِ الرِّزقِ عَلَینا، الرَّحیمِ بِنا فى أدیانِنا و دُنیانا و آخِرَتِنا، خَفَّفَ عَلَینَا الدِّینَ و جَعَلَهُ سَهلاً خَفیفا، و هُوَ یَرحَمُنا بِتَمییزِنا مِن أعدائِهِ؛

هنگام آغاز هر کار کوچک و بزرگى بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم بگویید. یعنى براى این کار، از خدا مدد مى‏جویم. خدایى که جز او کسى سزاوار پرستش نیست. پناهگاه پناهجو و فریادرس فریاد خواه است. خداوند بخشنده‏اى که با گسترش روزى بر ما رحم مى‏کند، مهربان به ما، در آیین و دنیا و آخرتمان. دین را بر ما آسان و سبک و سهل گرفت. و به ما رحم مى‏کند با جدا کردن از دشمنانش.

التوحید، ص 232

 

• حدیث (38) امام حسن عسکرى علیه‏السلام :

• عَلاماتُ المُؤمِنِ خَمسٌ: ... وَ الجَهرُ بـِ «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ»؛

نشانه ‏هاى مؤمن پنج چیز است: ... و بلند گفتن بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم.

تهذیب الأحکام، ج 6 ، ص 52 ، ح 37

 

• حدیث (39) امام صادق علیه‏ السلام :

• اِغْلِقُوا أَبوابَ الْمَعصیَةِ بِالإْسْتِعاذَةِ وَ افْتَحُوا أبوابَ الطّاعَةِ بِالتَّسمیَةِ ؛

درهاى گناهان را با استعاذه (پناه بردن به خدا) ببندید و درهاى طاعت را با بسم اللّه‏ گفتن بگشایید.

الدعوات، ص 52

• حدیث (40) 

• مِن حَقِّ الْقَلَمِ عَلى مَن أَخَذَهُ إذا کَـتَبَ أَنْ یَبدَأَ بِبِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ ؛

از حقوق قلم بر کسى که آن را براى نوشتن در دست مى‏گیرد این است که با بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم آغاز کند.

مستدرک الوسائل، ج 8 ، ص 434