أربعینات

پایگاه چهل حدیث های کوتاه در موضوع های متفاوت

أربعینات

پایگاه چهل حدیث های کوتاه در موضوع های متفاوت

أربعینات

حلول ماه مبارک رمضان بر شما عزیزان مبارک باد
سایت چهل حدیث ها (اربعینات)
مَنْ حَفِظَ مِنْ أَحَادِیثِنا أَرْبَعِینَ حَدِیثاً بَعَثَهُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَالِماً فَقِیها. الکافی‏ ج۱: ص۴۸.
سعی ما بر فراهم نمودن چهل حدیث های موضوعی است که آسان وسریع در دسترس اندیشوران محقق، مبلغین، سخنوران و ارباب منبر (حفظهم الله) باشد.
<زندگی عاقلانه در دنیا این است که انسان از امکاناتی که خداوند در اختیارش قرار داده، برای رسیدن به تکامل و سعادت دو جهان استفاده کند، نه آن‌که تمام همت و تلاش خویش را صرف دنیا کرده و از آخرت غافل بماند که در این صورت دچار خسران و ضرر بزرگ شده است. انسان‌های پرهیزکار از مظاهر دنیا به حداقل اکتفا نموده و تمام سعی و کوشش آنان به زندگی آخرت معطوف است که آن‌جا سرای جاوید و ابدی است
قرآن کریم در توصیف زندگی دنیا می‌فرماید: «وَ مَا الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ لَلدَّارُ الْآخِرَةُ خَیْرٌ لِلَّذینَ یَتَّقُونَ أَ فَلا تَعْقِلُون»؛[1] زندگى دنیا، چیزى جز بازى و سرگرمى نیست! و سراى آخرت، براى آنها که پرهیزکارند، بهتر است، آیا نمى‌‌‏‌اندیشید؟.>

عزیزان، ما را از نظرات سودمندتان محروم نفرمایید. قبلا از الطاف شما متشکریم.
-----------------------------------------------
ایمیل: chelhadith.ir@gmail.com
-----------------------------------------------
امام عسکری علیه السلام: «نَحنُ حُجَجُ اللهِ عَلَیکُم وَ فاطِمَةُ حُجَّةٌ عَلَینا». یعنی ما حجّت های خداوند بر شماییم و فاطمه علیها سلام الله حجّت بر ماست.
جستجو در پایگاه شما را سریعتر به هدف میرساند

چهل حدیث از چهل کتاب اهل سنت {مهدی}

شنبه, ۱۵ تیر ۱۳۹۸، ۰۲:۱۰ ب.ظ

چهل حدیث هاحدیث اول

حافظ، ابوبکر، عبدالرزاق بن همام صنعانی، استاد بخاری، متولّد 126 ه'. و متوفّای 211 ه'. درکتاب گرانقدر: «المُصَنَّف» فصلی را به احادیث حضرت بقیّه اللَّه - ارواحنا فداه - اختصاص داده، احادیث فراوانی را در این رابطه نقل کرده، از جمله از ابن عبّاس روایت می کند که گفت:

«لا یَخْرُجُ الْمَهْدِیُّ حَتَّی تَطْلَعَ مَعَ الشَّمْسِ آیَهٌ»:

«مهدی علیه السّلام ظهور نمی کند جز این که نشانه ای با خورشید ظاهر شود».

- المصنّفِ عبدالرّزاق، ج 11 ص 28 (حدیث 20775).

این نشانه در احادیث شیعه به دو گونه نقل شده است:

1 - سینه و صورتی همراه خورشید در آسمان ظاهر می شود.

- یوم الخلاص، ص 518.

2 - دستی در آسمان ظاهر می شود.

- بحارالانوار، ج 52 ص 233.

چهل حدیث هاحدیث دوم

حافظ، ابوبکر، عبداللَّه بن محمّد بن ابراهیم کوفی، مشهور به: «ابن ابی شیبه» متولّد 159 ه'. و متوفّای 235 ه'. از عبداللَّه بن عمرو در کتاب پر ارج: «المصنّف» روایت می کند که گفت:

«یا اَهْلَ الْکُوفَهِ أَنْتُمْ أَسْعَدُ النَّاسِ بِالْمَهْدِیِّ»:

«ای اهل کوفه، شما به برکت حضرت مهدی علیه السّلام خوشبخت ترین مردم روی زمین هستید».

- المصنّفِ ابن ابی شیبه، ج 15 ص 197 (حدیث 19489).

هنگامی که حکومت واحد جهانی براساس عدالت و آزادی به دست با کفایت حضرت بقیهاللَّه - ارواحنا فداه - تأسیس شود، تمام مرزهای جغرافیائی درهم می ریزد، و بر همه شرق و غرب جهان فقط یک حکومت فرمان روائی می کند، و پایتخت این حکومت در آن روز فرخنده شهر «کوفه» خواهد بود، ازاین رهگذر اهل کوفه خوشبخت ترین مردم در طول قرون و اعصار می باشند.

چهل حدیث هاحدیث سوم

احمد بن حنبل، متولّد 164 ه'. و متوفّای 241 ه'.، بنیانگذار مذهب حنبلی ها، در کتاب کم نظیر «مسند» که شامل بیش از چهل هزار حدیث مسند می باشد، بخشی را به احادیث حضرت بقیهاللَّه - ارواحنا فداه - اختصاص داده، احادیث فراوانی را در این رابطه نقل کرده، از جمله از رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه وآله - روایت می کند که فرمود:

«اُبَشِّرُکُمْ بِالْمَهْدِیِّ،یُبْعَثُ فی اُمَّتی عَلَی اخْتِلافٍ مِنَ النَّاسِ وَ زَلازِلَ، فَیَمْلا َُ اْلأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً کَما مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً، یَرْضی عَنْهُ ساکِنُ السَّماءِ وَ ساکِنُ اْلأَرْضَ، یَقْسِمُ الْمالَ صِحاحاً».

فَقالَ لَهُ رجل: ما صِحاحاً قالَ:«بِالسَّوِیَّهِ بَیْنَ النَّاسِ»

«شما را نوید می دهم به مهدی علیه السّلام، که به هنگام اختلافِ مردم و بحرانِ زندگی، در میان امّت من

برانگیخته می شود و زمین را پر از عدل و داد می کند، چنانکه پر از جور و ستم شده است. ساکنان زمین و آسمان از او خشنود می شوند و مال را «صِحاحاً» تقسیم می کند».

یکی از اصحاب پرسید: «صِحاحاً» یعنی چه؟ فرمود: «یعنی به طور مساوی در میان مردم».

- مسند احمد، ج 3 ص 37.

چهل حدیث هاحدیث چهارم

حافظ، ابوحسین، مسلم بن حجّاج قشیری نیشابوری، متولّد 204 ه'. و متوفّای 261 ه'. در کتاب «صحیح» خود در بخش «فتن» و «اشراط ساعه» از رسول اکرم - صلیّ اللَّه علیه وآله - روایت می کند که فرمود:

«اَلْعَجَبُ أَنَّ ناساً مِنْ اُمَّتی یَؤُمُّونَ بِالْبَیْتِ، بِرَجُلٍ مِنْ قُرَیْشٍ قَدْ لَجَأَ بِالْبَیْتِ، حَتَّی إِذا کانُوا بِالْبَیْداءِ خُسِفَ بِهِمْ»

فَقُلْنا: یا رَسُولَ اللَّهِ! اِنَّ الطَّریقَ قَدْ یَجْمَعُ النَّاسَ. قالَ:

«نَعَمْ، فیهِمُ الْمُسْتَبْصِرُ وَ الْمَجْبُورُ وَ ابْنُ السَّبیلِ، یَهْلِکُونَ مَهْلَکاً واحِداًوَیَصْدُروُنَ مَصادِرَ شَتَّی، یَبْعَثُهُمُ اللَّهُ عَلی نِیّاتِهِمْ»:

«جای شگفت است که گروهی از امّت من به دنبال مردی از قریش که به خانه خدا پناهنده شده، آهنگ خانه خدا را می کنند، چون به سر زمین بیدا برسند، زمین آنها را در کام خود فرو می برد».

راوی می گوید: گفتیم ای رسول خدا ممکن است افراد مختلفی در آن راه گرد آیند، فرمود: «آری در میان آنها برخی آگاه، برخی مجبور و برخی دیگر رهگذر هستند، همگی در یک جا هلاک می شوند، ولی روز قیامت هر کسی بر طبق نیّت خود برانگیخته می شود».

- صحیح مسلم، ج 4 ص 2211 (حدیث 2884).

چهل حدیث هاحدیث پنجم

حافظ، ابو داود، سلیمان بن اشعث سجستانی، متولّد 202 ه'. و متوفّای 275 ه'. در کتاب سنن خود، مشهور به: «سنن ابی داود» که یکی از صحاح ششگانه اهل سنّت است، بخشی را به حضرت مهدی علیه السّلام اختصاص داده، و احادیثی را در این رابطه آورده است، که از آن جمله است حدیث جابر بن سمره از رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - که فرمود:

«لا یَزالُ هذا الدّینُ عَزیزاً اِلی اِثْنَیْ عَشَرَ خَلیفَهً».

«این دین تا دوازده خلیفه من هست، عزیز و سرافراز است».

جابر بن سمره می گوید: آنگاه مردم تکبیر گفتند و سر و صدا کردند، و رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - مطلبی فرمود که برمن پوشیده ماند، از پدرم پرسیدم که رسول خدا چه فرمود؟ پدرم گفت: «کُلُّهُمْ مِنْ قُرَیْشٍ»: «همه آنها از قریش می باشند».

- سنن ابی داود، ج 4 ص 106 (حدیث 4280).

چهل حدیث هاحدیث ششم

حافظ، ابو عبداللَّه، محمّد بن یزید قزوینی، مشهور به: «ابن ماجه» متولّد 207 ه'. و متوفّای 275 ه'. در سنن خود، مشهور به «سنن ابن ماجه» که یکی از صحاح ششگانه اهل سنّت است، بابی را به حضرت مهدی علیه السّلام اختصاص داده، و احادیثی را در این زمینه آورده است، از آن جمله است حدیثی که از رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - روایت کرده که فرمود:

«یَخْرُجُ ناسٌ مِنَ الْمَشْرِقِ، فَیُوَطِّئُونَ لِلْمَهْدِیِّ»:

«گروهی از خاور زمین برمی خیزند و راه را برای مهدی علیه السّلام هموار می کنند».

- سنن ابن ماجه، ج 2 ص 1368 (حدیث 4088).

با توجّه به احادیثی که در آنها از «خراسان» به «مشرق» تعبیر شده است، می توان این حدیث را با خروج سیّد حسنی تطبیق نمود که طبق روایات شیعه از خراسان برمی خیزد و سپاهی را فراهم می سازد و همه را یکجا به محضر مقدّس حضرت بقیّه اللَّه - ارواحنا فداه - تقدیم می کند

چهل حدیث هاحدیث هفتم

حافظ، ابو عیسی، محمّد بن عیسی بن سوره ترمذی، متولّد 209 ه'. و متوفّای 279 ه'. در کتاب «سنن ترمذی» در بخش «انتظار فرج» از رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه وآله - روایت کرده است که فرمود:

«اَفْضَلُ الْعِبادَهِ اِنْتِظارُ الْفَرَجِ»:

«برترین عبادت ها انتظار فرج است».

- سنن ترمذی، ج 5 ص 565 (حدیث 3571).

قندوزی حنفی پس از نقل این حدیث فرموده است: «ای انتظارُ الفرجِ بظهورِ المهدی علیه السّلام».

- ینابیع المودّه، ص 494.

روایات وارده در اهمیّت انتظار فرج بسیار فراوان است و در برخی از آنها آمده است: «کسی که در حال انتظار بمیرد همانند کسی است که

در میدان جنگ به خون خود آغشته شده باشد» و در برخی دیگر آمده است: «بلکه همانند کسی است که در رکاب رسول خدا - صلّی اللَّه علیه وآله - به شهادت رسیده باشد».

- بحار الانوار، ج 52 ص 125.

- محاسن برقی، ج 1 ص 279.

چهل حدیث هاحدیث هشتم

ابو زید، احمد بن سهل بلخی، متولّد 235 ه'. و متوفّای 322 ه'. در کتاب ارزشمند «البدء و التّاریخ» بخشی را به ظهور حضرت مهدی علیه السّلام، نزول حضرت عیسی علیه السّلام و خروج سفیانی اختصاص داده، و در ضمن احادیث مربوطه، از امیرمؤمنان علیّ بن ابی طالب علیه السّلام روایت کرده است که فرمود:

«فَاِذا کانَ ذلِکَ خَرَجَ اِبْنُ اکِلَهِ اْلأَکْبادِ عَلی اِثْرِهِ لِیَسْتَوِلیَ عَلی مِنْبَرِ دِمَشْقٍ، فَاِذا کانَ ذلِکَ فَانْتَظِروُاخُرُوجَ الْمَهْدِیِّ»:

«آنگاه پسر هند جگر خواره - سفیانی - به دنبال او خروج می کند تا بر منبر دمشق سیطره پیدا کند، چون این نشانه ها به وقوع پیوست در انتظار ظهور حضرت مهدی - علیه السّلام - باشید».

- البدء و التاریخ، ج 1 ص 178.

طبق احادیث شیعه خروج سفیانی از نشانه های حتمیّه است، و دقیقاً هشت ماه بعد از خروج سفیانی حضرت بقیّه اللَّه ظهور خواهند فرمود.

- کمال الدین، ص 652.

چهل حدیث هاحدیث نهم

حافظ، ابوالقاسم، سلیمان بن احمد طبرانی، متولّد 260 ه'. و متوفّای 360 ه'. در کتاب گران سنگ «معجم کبیر» دهها حدیث به صدها طریق پیرامون حضرت بقیّه اللَّه - ارواحنا فداه - روایت کرده است، از جمله حدیث زیر است که آن را از رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - نقل کرده، که فرمود:

«یَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ اَهْلِ بَیْتی، یُواطی اِسْمُهُ اِسْمی وَ خُلُقُهُ خُلُقی، یَمْلَأُها عَدْلاً وَ قِسْطاً کَما مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً»:

«مردی از اهلبیت من ظهور می کند که نامش همنام من، و خویش هم خویِ منست، زمین را پر از عدل و داد کند پس از آنکه پر از جور و ستم شده باشد».

- معجم کبیر، ج 10 ص 137 (حدیث 10229).

طبرانی در معجم کبیر خود این حدیث را به بیست طریق از عبداللَّه بن مسعود از رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - روایت کرده است.

- معجم کبیر، ج 10 ص 131 - 137 (حدیث 10208 - 10230).

چهل حدیث هاحدیث دهم

حافظ، ابو سلیمان، حمد بن محمّد بن ابراهیم بن خطّاب خطابی بستی، متولّد 319 ه'. و متوفّای 388 ه'. در کتاب «معالم السّنن» که به عنوان شرح بر سنن ابی داود تألیف کرده، فصلی را به احادیث حضرت ولی عصر - ارواحنا فداه - اختصاص داده، احادیث وارده را نقل و شرح نموده است، از جمله حدیثی را از امّ سلمه از رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - نقل کرده که فرمود:

«اَلْمَهْدِیُّ مِنْ عِتْرَتی مِنْ وُلْدِ فاطِمَهَ».

«مهدی از تبار من، از فرزندان فاطمه است».

و 2 - معالم السّنن، ج 4 ص 344.

3 - نهایه ابن اثیر، ج 3 ص 177.

سپس در شرح حدیث گفته: «عترت» به فرزندان صلبی انسان گفته می شود و به معنای خویشاوندان نیز آمده است.2

ابن اثیر در ذیل حدیث ثقلین می نویسد:

«عترت پیامبر اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - فرزندان عبدالمطلّب هستند، و گفته شده مقصود از عترت خویشاوندان نزدیکتر پیامبر می باشند، که عبارتند از فرزندان رسول اکرم و امیرمؤمنان و فرزندان آن حضرت».3

چهل حدیث هاحدیث یازدهم

حافظ، ابو عبداللَّه، محمّد بن عبداللَّه شافعی نیشابوری، مشهور به: «حاکم» متولّد 321 ه'. و متوفّای 405 ه'. در کتاب مشهور خود «مستدرک الصّحیحین» در بخش «فتن و ملاحم» دهها حدیث پیرامون حضرت مهدی علیه السّلام آورده، از جمله ابو سعید خدری از رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - روایت می کند که فرمود:

«یَنْزِلُ بِاُمَّتی فی آخِرِ الزَّمانِ بَلاءٌ شَدیدٌ مِنْ سُلْطانِهِمْ، لَمْ یُسْمَعْ بَلاءٌ اَشَدَّ مِنْهُ، حَتَّی تَضیقَ عَلَیِهمُ اْلأَرْضُ الرَّحْبَهُ، وَ حَتَّی یُمْلا ََ اْلاَرْضُ جَوْراً وَ ظُلْماً، لایَجِدُ اْلمُؤمِنُ مَلْجَأً یَلْتَجِی ءُ اِلَیْهِ مِنَ الظُلْمِ،

فَیَبْعَثُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ رَجُلاً مِنْ ْ عِتْرَتی، فَیَمْلأُ اْلأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً، کَما مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً، یَرْضی عَنْهُ ساکِنُ السَّماءِ وَ ساکِنُ اْلأَرْضِ، لا تَدَّخِرُ اْلأَرْضُ مِنْ بَذْرِها شَیْئاً اِلاَّ أَخْرَجَتْهُ، وَ لاَ السَّماءُ مِنْ قَطْرِها شَیْئاً اِلاَّ صَبَّهُ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مِدْراراً، یَعیشُ فیهِمْ سَبْعَ سِنینَ، اَوْثَمانَ، اَوْ تِسْعَ، تَتَمَنَّی اْلأَحْیاءُ اْلأَمْواتَ مِمَّاصَنَعَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ بِأَهْلِ اْلأَرْضِ مِنْ خَیْرٍ»:

«بر امّت من در آخر الزّمان بلای سختی از زمامدارشان نازل می شود که بلائی سخت تر از آن شنیده نشده، زمین با همه وسعتش بر آنها تنگ می شود. زمین پر از جور و ستم گردد و شخص با ایمان پناهگاهی نیابد که به آن پناه ببرد. آنگاه خداوند مردی را از عترت من برمی انگیزد که زمین را پر از عدل و داد کند، آن چنانکه پر از جور و ستم شده است. ساکنان زمین و آسمان از او خشنود باشند، زمین همه بذرهایش را می رویاند و آسمان همه باران رحمتش را بر آنها سیل آسا فرو می ریزد. هفت، هشت و یا نه سال در میان آنها زندگی می کند، زندگان آرزو می کنند که ایکاش مرده هایشان زنده بودند و می دیدند که خداوند تبارک و تعالی چه عنایاتی به مردم روی زمین انجام داده است»

- مستدرک صحیحین، ج 4 ص 465.

حاکم بعد از نقل حدیث تأکید می کند که سند حدیث صحیح است.

چهل حدیث هاحدیث دوازدهم

حافظ، ابونُعَیم، احمد بن عبداللَّه اصفهانی، متولّد 336 ه'. و متوفّای 430 ه'. در کتاب معروف: «حلیه الاولیاء» از عبداللَّه بن مسعود روایت می کند که رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه وآله - فرمود:

«لا تَذْهَبُ الدُّنْیا حَتَّی یَمْلِکُ رَجُلٌ مِنْ اَهْلِ بَیْتی یُواطِی ءُ اِسْمُهُ اِسْمی»:

«دنیا سپری نمی شود جز این که مردی از اهلبیت من فرمانروای جهان شود، که نامش همنام منست».

- حلیه الاولیاء، ج 5 ص 75.

ابونعیم به گردآوری احادیث حضرت بقیّهاللَّه - ارواحنا فداه - عنایت خاصّی داشت و لذا چند کتاب مستقل در این زمینه تألیف کرد، که از آن جمله است:

1 - صفه المهدی (علیه السّلام)

2 - مناقب المهدی (علیه السّلام)

3 - اربعون حدیثاً فی المهدی (علیه السّلام)

کتابهای ابونعیم مورد توجّه حافظان و محدّثان بعدی واقع شده، و در این میان کتاب «اربعین» از توجّه خاصیّ برخوردار شده است.

چهل حدیث هاحدیث سیزدهم

محدّث و مورّخ شهیر، ابوبکر، احمد بن علی بن ثابت، مشهور به «خطیب بغدادی»، متولّد 392 ه'. و متوفّای 463 ه'. در کتاب پر ارج «تاریخ بغداد» گذشته از احادیثی که در رابطه با حضرت بقیّهاللَّه - ارواحنا فداه - آورده، حدیثی را در فضیلت شب نیمه شعبان از رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - نقل کرده، که متن آن را در اینجا می آوریم:

«لَیْلَهُ النِّصْفِ مِنْ شَعْبانَ، یَغْفِرُاللَّهُ لِعِبادِهِ، اِلاَّ لِمُشْرِکٍ اَوْ لِعْبدٍ مُشاحِنٍ».

«شب نیمه شعبان خداوند متعال بندگانش را می آمرزد، جز کسی که مشرک یا بدعتگذار باشد».

- تاریخ بغداد، ج 4 ص 285.

«مشاحن» در لغت به معنای شخص کینه توز است، ولی در این حدیث به معنای «بدعتگذار» به کار رفته است، این معنی را ابن اثیر و ابن منظور از «أوزاعی» نقل کرده اند.

- نهایه ابن اثیر، ج 2 ص 449 و لسان العرب، ج 7 ص 48.

چهل حدیث هاحدیث چهاردهم

محدّث معروف، ابو محمّد، حسین بن مسعود بغوی، متوفّای 516 ه'. در کتاب «مصابیح السّنّه» بخشی را به عنوان «اشراط السّاعه» تنظیم نموده و در آن احادیثی را در رابطه با حضرت مهدی علیه السّلام آورده، از جمله از رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - روایت نموده است:

«یَکُونُ فی آخِرِ اُمَّتی خَلیفَهٌ یَحْثیِ اْلمالَ حَثْیاً وَلایَعُدُّهُ عَدّاً»:

«در آخر امّت من خلیفه ای خواهد بود که مال را مشت مشت فرو می ریزد، بدون اینکه آن را بشمارد».

- مصابیح السّنّه، ص 192.

و در حدیث دیگر در مورد فزونی ثروت در عصر ظهور مهدی علیه السّلام نقل می کند که: «مال آنقدر افزایش یابد که انسان زکات

مالش را جدا می کند ولی کسی را پیدا نمی کند که آن را بپذیرد».

و 3 - همان مدرک.

و در حدیث دیگری نقل می کند: «زمین گنجهای درونش را چون استوانه های طلا و نقره بیرون می ریزد، قاتل گوید: برای اینها من آدم کشتم، قاطع رحم گوید: من برای اینها رحم خود را قطع کردم، دزد گوید: برای اینها دست من بریده شد، آنگاه آنها را فرو گذارند و چیزی از آن بر ندارند».3

چهل حدیث هاحدیث پانزدهم

دانشمند شهیر، ابو السّعادات، مجد الدّین، مبارک بن محمّد شیبانی، مشهور به «ابن اثیر جزری» متولّد 544 ه'. و متوفّای 606 ه'. در کتاب: «جامع الاصول من احادیث الرّسول» فصلی را به نزول حضرت عیسی و ظهور حضرت بقیّه اللَّه - ارواحنا فداه - اختصاص داده، احادیثی را از رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - روایت کرده، از جمله این حدیث:

«لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنَ الدَّهْرِ اِلاَّ یَوْمٌ، لَبَعَثَ اللَّهُ رَجُلاً مِنْ اَهْلِ بَیْتی، یَمْلَأُها عَدْلاً کَما مُلِئَتْ جَوْراً»:

«اگر جز یک روز از روزگار باقی نباشد، خداوند در آن روز مردی را از اهلبیت من بر می انگیزد که جهان راپر از عدالت کند، آن چنانکه پر از ستم شده است».

- جامع الاصول، ج 11 ص 49 (حدیث 7811).

ابن اثیر در کتاب «نهایه» نیز احادیثی را در مورد حضرت بقیّه اللَّه - ارواحنا فداه - نقل کرده است.

- النّهایه، ج 1 ص 20، 290، ج 2 ص 172، 325، 386، ج 4 ص 33.

چهل حدیث هاحدیث شانزدهم

مورّخ گرانمایه، ابو الحسن، عزّالدّین، علی بن محمّد شیبانی، مشهور به: «ابن اثیر جزری» [برادر ابو السّعادات] متولّد 555 ه'. و متوفّای 630 ه'. صاحب «الکامل» در کتاب پر ارج: «اسد الغابه» از رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه وآله - روایت می کند که فرمود:

«سَیَکُونُ بَعْدی خُلَفاءُ، وَ مِنْ بَعْدِ الْخُلَفاءِ اُمَراءُ، وَ مِنْ بَعْدِ الاُمَراءِ مُلُوکٌ جَبابِرهٌ، ثُمَّ یَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ اَهْلِ بَیْتی، یَمْلَاءُ الْأَرْضَ عَدْلاً کَما مُلِئَتْ جَوْراً»:

«بعد از من خلفا، پس از خلفا امیران، و بعد از آنها پادشاهان ستمگر خواهند بود، آنگاه مردی از اهلبیت من خارج می شود که زمین را

پر از عدالت می کند، آن چنانکه پر از ستم شده است».

- اسد الغابه، ج 1 ص 260.

چهل حدیث هاحدیث هفدهم

پیشتاز ارباب تصوّف و عرفان، محمّد بن علی بن محمّد طائی، مشهور به: «محی الدّین، ابن عربی» و ملقّب به: «شیخ اکبر»، متولد 560 ه'. و متوفّای 638 ه'. در کتاب معروف: «فتوحات مکّیّه» فصلی را به حضرت مهدی - عجّل اللَّه تعالی فرجه الشّریف - اختصاص داده، احادیثی را از رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - در سیرت آن حضرت روایت کرده، از آن جمله است:

«یَقْفُو أَثَری لا یُخْطی»:

«مهدی علیه السّلام قدم در جای پای من می گذارد و هرگز خطا نمی رود».

- فتوحات مکیّه، ج 3 ص 332 (باب 366).

ابن عربی بر طبق این نصّ صریح رسول خدا - صلّی اللَّه علیه و آله - به عصمت حضرت بقیه اللَّه - ارواحنا فداه - معتقد می شود و در چند مورد از این کتاب، به استناد حدیث فوق، بر عصمت آن حضرت تأکید می کند و می گوید:

«مهدی علیه السّلام حجّت خدا بر اهل زمان است، و مقام او هم سنگ پیامبران عظیم الشّأن الهی است».

- همان مدرک، ص 338.

چهل حدیث هاحدیث هجدهم

محدّث پر آوازه، کمال الدّین، محمّد بن طلحه قرشی نُصَیبی شافعی، متولّد 582 ه'. و متوفّای 652 ه'. در کتاب پر ارج: «مطالبُ السُّئول» بخشی را به وجود مقدّس حضرت بقیّه اللَّه - ارواحنا فداه - اختصاص داده، احادیث فراوانی از رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - نقل کرده، از جمله حدیث زیر است:

«نَحْنُ وُلْدُ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ سادَهُ الْجَنَّهِ: أَنَا وَ حَمْزَهُ وَ جَعْفَرُ وَ عَلِیٌّ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ وَ الْمَهْدِیُّ»:

«ما فرزندان عبد المطّلب سروران اهل بهشتیم: من، حمزه سیّد الشّهداء، جعفر طیّار، علی بن ابی

طالب، حسن، حسین و مهدی».

- مطالب السئول، ج 2 ص 89.

محمّد بن طلحه در این کتاب تأکید می کند که مقصود از حضرت مهدی علیه السّلام، حجّه بن الحسن العسکری - علیه السّلام - است، آنگاه سلسله نسب آن حضرت را تا امیر مؤمنان - علیه السلام - می شمارد و هر احتمال دیگری را با استناد به احادیث صحیحه محکوم می کند.

- همان مدرک ص 88.

چهل حدیث هاحدیث نوزدهم

فقیه مشهور، یوسف بن فرغلی بغدادی، معروف به: «سبط ابن جوزی» متولّد 581 ه'. و متوفّای 654 ه'. در کتاب ارزشمند «تذکره الخواصّ» فصلی را به نام حضرت بقیّه اللَّه - ارواحنا فداه - اختصاص داده، و احادیثی را از رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - روایت کرده است، از جمله از سُدّی نقل می کند که گفت:

«یَجْتَمِعُ الْمَهْدِیُّ وَ عیسیَ بْنُ مَرْیَمَ، فَیَجیی ءُ وَقْتُ الصَّلاهِ، فَیَقُولُ الْمَهْدِیُّ لِعیسی: تَقَدَّمْ، فَیَقُولُ عیسی: أَنْتَ أَوْلی بِالصَّلاهِ، فَیُصَلّی عیسی وَراءَهُ مَأْمُوماً»:

«حضرت مهدی علیه السّلام با حضرت عیسی علیه السّلام گرد می آیند، هنگام نماز فرا می رسد، حضرت مهدی به حضرت عیسی می فرماید: بفرمائید جلو، حضرت عیسی می گوید: نه، شما برای امامت نماز شایسته تر هستید، آنگاه حضرت عیسی به آن حضرت اقتدا می کند و نماز را پشت سر او می خواند».

و 2 - تذکره الخواصّ، ص 325.

ابن جوزی نیز بر عصمت آن حضرت تأکید می کند و سلسله نسب آن حضرت را از امام حسن عسکری تا امیرمؤمنان (علیهما السّلام) می شمارد.2

چهل حدیث هاحدیث بیستم

مورّخ والامقام، ابو حامد، عزّالدیّن، عبد الحمید بن هبه اللَّه معتزلی، مشهور به: «ابن ابی الحدید» متولّد 586 ه'. و متوفّای 655 ه'. در کتاب گرانقدر «شرح نهج البلاغه» در دهها مورد از حضرت بقیّهاللَّه - ارواحنا فداه - سخن گفته، از جمله حدیثی را از امیرمؤمنان - علیه السّلام - روایت کرده که در وصف آن حضرت می فرماید:

«أَجْلَی الْجَبینِ، أَقْنَی الْأَنْفِ، ضَخْمُ الْبَطْنِ، أَزْیَلُ الْفَخِذَیْنِ، أَبْلَجُ الثَّنایا، بِفَخِذِهِ الْأَیْمَنِ شامَهٌ»:

«پیشانی باز، دماغ باریک، سینه ای ستبر، پاهائی گشاد و دندانهائی برّاق دارد، و در ران

راستش خالی هست».

- شرح نهج البلاغه، ج 1 ص 282.

ابن ابی الحدید یکبار دیگر این حدیث را در میان احادیث منتخب خودش - که به عنوان استدراک بر سیّد رضی گرد آورده - نقل می کند، جز این که «ارْبَل» به جای «اَزْیَل» و «اَفْلَج» به جای «اَبْلَج» ضبط کرده، که از نظر معنی فرق نمی کند.

- همان مدرک، ج 19 ص 130.

چهل حدیث هاحدیث بیست و یکم

حافظ، ابو محمّد، عبدالعظیم بن عبد القوی منذری شافعی، متولّد 581 ه'. و متوفّای 656 ه'. سنن ابی داود را با معالم السّنن خطابی تلخیص کرده و آن را «المجتبی» نام نهاده است. این کتاب با تعلیقات «ابن قیّم جوزیه» تحت عنوان: «مختصر سنن ابی داود» انتشار یافته است.

منذری در این کتاب فصلی را به احادیث حضرت بقیّه اللَّه - ارواحنا فداه - اختصاص داده، احادیثی را نقل کرده، از آن جمله است حدیث زیر، که آن را با سند صحیح از رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه وآله - روایت نموده است:

«اَلْمَهْدِیُّ مِنّی، أَجْلَی الْجَبْهَهِ، أَقْنَی الْأَنْفِ، یَمْلا َُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً، کَما مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلماً، یَمْلِکُ سَبْعَ سِنینَ»:

«مهدی از تبار منست، پیشانی گشاده و بینی کشیده دارد، زمین را پر از عدل و داد کند، آن چنانکه پر از جور و ستم شده باشد، هفت سال فرمانروائی کند».

- مختصر ابی داود، ج 6 ص 160 (حدیث 4116).

چهل حدیث هاحدیث بیست و دوم

مفسّر کم نظیر، ابو عبداللَّه، محمّد بن احمد بن ابی بکر قرطبی، متوفّای 671 ه'. صاحب تفسیر پر ارج قرطبی، در کتاب «تذکره» اش بابی را به حضرت بقیّه اللَّه - ارواحنا فداه - اختصاص داده، و احادیث فراوانی در این رابطه گرد آورده است، از آن جمله حدیثی را با سلسه اسناد خود از امام محمّد باقر علیه السّلام روایت می کند که فرمود:

«اِنَّ لِمَهْدِیِّنا آیَتَیْنِ لَمْ یَکُونا مُنْذُ خَلَقَ اللَّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ، یَنْکَسِفُ الْقَمَرُ لِأَوَّلِ لَیْلَهٍ مِنْ رَمَضانَ،وَ تَنْکَسِفُ الشَّمْسُ فیِ النِّصْفِ مِنْهُ»:

«برای مهدی ما دو نشانه است که از آغاز خلقت آسمانها و زمین هرگز چنین چیزی روی

نداده است:

1 - ماه در شب اوّل ماه رمضان گرفته می شود.

2 - خورشید در روز نیمه ماه رمضان گرفته می شود».

- تذکره قرطبی، ج 2 ص 619.

بر طبق ضوابط علم هیئت چنین چیزی هرگز روی نمی دهد ولی در حدیث تصریح شده که این یک استثنا در جهان آفرینش است.

- غیبت شیخ طوسی ص 270.

چهل حدیث هاحدیث بیست و سوم

محدّث عالی مقام، محبّ الدّین، احمد بن عبداللَّه بن محمّد طبری، متولّد 615 ه'. و متوفّای 694 ه'. در کتاب پر ارج: «ذَخائرُ العُقبی» بخشی را به احادیث حضرت مهدی علیه السّلام اختصاص داده و احادیث ارزشمندی در این رابطه نقل کرده است، از جمله حدیثی است که رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - در بستر مرگ به عنوان تسلّی برای حضرت زهرا - سلام اللَّه علیها - بیان فرموده است:

در لحظاتی که رسول خدا جان می سپرد، صدای حضرت فاطمه - سلام اللَّه علیها - به گریه بلند شد، پیامبر اکرم دیدگان خود را گشود و به سوی حضرت فاطمه نگریست و فرمود: «حبیبه ام فاطمه، چرا گریه می کنی؟» عرض کرد: «می ترسم بعد از شما تباهی رخ دهد» فرمود:

«یا حَبیبَتی أَما عَلِمْتِ اَنَّ اللَّهَ اِطَّلَعَ عَلی أَهْلِ الْأَرْضِ اطِّلاعَهً، فَاخْتارَ مِنْها اَباکِ، فَبَعَثَهُ بِرِسالَتِهِ، ثُمَّ اطَّلَعَ اطِّلاعَهً، فَاخْتارَ مِنْها بَعْلَکِ، وَ أَوْحی اِلَیَّ اَنْ اُنْکِحَکِ اِیّاهُ.

یا فاطِمَهُ وَ نَحْنُ اَهْلُ بَیْتٍ، قَدْ اَعْطاناَ اللَّهُ سَبْعَ خِصالٍ لَمْ یُعْطَ اَحَدٌ قَبْلَنا، وَ لا یُعْطی اَحَدٌ بَعْدَنا، اَنَا خاتَمُ النَّبِیّینَ وَ اَکْرَمُهُمْ عَلَی اللَّهِ وَ اَحَبُّ الْمَخْلُوقینَ اِلَی اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ اَنَا اَبُوکِ، وَ وَصِیّی خَیْرُ الأَوصِیاءِ وَ اَحَبُّهُمْ اِلَی اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ هُوَ بَعْلُکِ،

وَ شَهیدُنا خَیْرُ الشُّهَداءِ وَ اَحَبُّهُمْ اِلَی اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ، وَ هُوَ حَمْزَهُ بْنُ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ، عَمُّ اَبیکِ وَ عَمُّ بَعْلِکِ، وَ مِنّا مَنْ لَهُ جَناحانِ اَخْضَرانِ یَطیرُ بِهما فیِ الْجَنَّهِ حَیْثُ یَشاءُ مَعَ الْمَلائِکَهِ، وَ هُوَ ابُنُ عَمِّ اَبیکِ وَ اَخُو بَعْلِکِ، وَ مِنّا سِبطا هذِهِ الْاُمَّهِ وَ هُما اِبْناکِ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ، وَ هُما سَیِّدا شَبابِ اَهْلِ الْجَنَّهِ، وَ اَبُوهُما - وَ الَّذی بَعَثَنی بِالْحَقِّ - خَیْرٌ مِنْهُما.

یا فاطِمَهُ وَ الَّذی بَعَثَنی بِالْحَقِّ اِنَّ مِنْهُما مَهْدِیُّ هذِهِ الْاُمَّهِ، اِذا صارَتِ الدُّنْیا هَرْجاً وَ مَرْجاً، وَ تَظاهَرَتِ الْفِتَنُ، وَ تَقَطَّعَتِ السُّبُلُ، وَ اَغارَ بَعْضُهُمْ عَلی بَعْضٍ، فَلا کَبیرَ یَرْحَمُ صَغیراً وَلا صَغیرَ یُوَقِّرُ کَبیراً، فَیَبْعَثُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ عِنْدَ ذلِکَ مَنْ یَفْتَحُ حُصُونَ الضَّلالَهِ وَ قُلُوباً غُلْفاً، یَقُومُ بِالدّینِ فی آخِرِ الزَّمانِ، کَما قُمْتُ بِهِ فی اَوَّلِ الزَّمانِ، وَ یَمْلَاءُ الْأَرْضَ عَدْلاً کَما مَلِئَتْ جَوْراً»:

«ای ناز دانه من، مگر نمی دانی که خداوند متعال توجّهی به روی زمین فرمود و پدرت را از میان اهل زمین برگزید و او را به رسالت برانگیخت. یکبار دیگر توجّهی نمود و همسرت را برگزید، و به من وحی فرمود که ترا به ازدواج او در آورم.

ای فاطمه، ما خاندانی هستیم که خداوند به ما هفت امتیاز داده، که پیش از ما به کسی داده نشده، و بعد از ما به کسی داده نخواهد شد:

1 - من خاتم پیامبران و گرامی ترین آنان در نزد خداوند و محبوبترین مخلوقات در پیشگاه خداوند هستم، و من پدر تو می باشم.

2 - جانشین من برترین اوصیا و گرامی ترین آنان در پیشگاه خداوند است، و او همسر تست.

3 - شهید ما بهترین

شهیدان و گرامی ترین آنان در نزد پروردگار است، و او حمزه بن عبدالمطلب است، که عموی پدرت و عموی همسرت می باشد.

4 - کسی که دو بال سبز دارد و با آن بالها در بهشت به هر کجا که بخواهد با فرشتگان پرواز می کند، از ماست، و او پسر عموی پدرت و برادر همسرت می باشد.

5 و 6 - دو سبط امّت از ماست، و آنها دو فرزند تو: حسن و حسین می باشند که سرور جوانان بهشتی هستند، سوگند به خدائی که مرا به حق برانگیخت، پدرشان از آنها برتر است.

7 - ای فاطمه - سوگند به خداوندی که مرا به حق برانگیخت - مهدی این امّت نیز از تبار آن دو فرزند تست.

هنگامی که دنیا هرج و مرج شود، فتنه ها روی آورد، راهها ناامن شود، گروهی بر گروه دیگر شبیخون زنند، دیگر بزرگترها بر کوچکترها ترحّم نکنند و کوچکترها بر بزرگترها وقعی ننهند، خداوند در چنین زمانی از تبار آنها کسی را برمی انگیزد که قلعه های ظلالت را بگشاید و دلهای مهر شده را باز گشائی نماید. او در آخر الزّمان پرچم دین را برافرازد، آن چنانکه من در این زمان برافراشتم. و زمین را پر از عدالت نماید، آن چنانکه پر از ستم شده باشد».

- ذخائر العقبی، ص 136.

چهل حدیث هاحدیث بیست و چهارم

محدّث بزگوار، شیخ الاسلام، ابراهیم بن محمّد بن مؤیّد بن حمویه جوینی، متولّد 644 ه'. و متوفّای 722 ه'. در کتاب کم نظیر «فرائد السّمطین» چندین فصل را به حضرت ولی عصر - ارواحنا فداه - اختصاص داده، و احادیث فراوانی را با سلسه اسنادش روایت کرده است، از

جمله حدیث شریف زیر، که آن را ابن عبّاس از رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - روایت کرده است:

«أَنَا وَ عَلِیٌّ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ، وَ تِسْعَهٌ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ، مُطَهَّرُونَ مَعْصُومُونَ»:

«من، علی، حسن، حسین، و نه تن از اولاد حسین، همه پاک و پاکیزه و معصوم هستیم».

- فرائد السّمطین، ج 2 ص 313.

عصمت چهارده معصوم از نظر شیعیان قطعی و تردید ناپذیر است، و از نظر اهل سنّت نیز حدیث فوق یکی از دلائل عصمت معصومین علیهم السّلام می باشد. در ذیل حدیث هفدهم نیز به این نکته اشاره ای داشتیم.

چهل حدیث هاحدیث بیست و پنجم

محدّث جلیل القدر، ولی الدّین، محمّد بن عبد اللَّه عمری، مشهور به «خطیب تبریزی»، متوفّای 741 ه'. در کتاب «مشکاه المصابیح» از ابو سعید خدری روایت می کند که گفت:

«ذَکَرَ رسُولُ اللَّهِ - صلّی اللَّه علیه و آله - بَلاءً یُصیبُ هذِهِ الْأُمَّهَ، حَتّی لا یَجِدَ الرَّجُلُ مَلْجَأً یَلْجَاُ اِلَیْهِ مِنَ الظُّلْمِ، فَیَبْعَثُ اللَّهُ رَجُلاً مِنْ عِتْرَتی وَ اَهْلِ بَیْتی، فَیَمْلا َُ بِهِ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً کَما مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً، یَرْضی عَنْهُ ساکِنُ السَّماءِ وَ ساکِنُ الْاَرْضِ، لا تَدَعُ السَّماءُمِنْ قَطْرِها شَیْئاً اِلاَّ صَبَّتْهُ مِدْراراً، وَ لا تَدَعُ الْأَرْضُ مِنْ نَباتِها شَیْئاً اِلاَّ اَخْرَجَتْهُ، حَتّی یَتَمَنَّی الْأَحْیاءُ الْأَمْواتَ»:

«رسول خدا - صلّی اللَّه علیه و آله - از بلای جانکاهی سخن گفت که دامنگیر این امّت شود و مردم پناهگاهی پیدا نکنند که از ستم به آن پناه ببرند، آنگاه خداوند مردی را از تبار من می فرستد که زمین را پر از عدل و داد کند، آن چنانکه پر از جور و ستم شده باشد. اهل

آسمان و زمین از او خشنود باشند، آسمان همه باران رحمتش را سیل آسا بریزد، زمین همه گیاهانش را برویاند، تا جائی که زندگان مرده های خود را آرزو کنند».

- مشکاه المصابیح، ج 3 ص 184 (حدیث 5457).

چهل حدیث هاحدیث بیست و ششم

محدّث شهیر، ابو عبداللَّه محمّد بن ابی بکر حنبلی، مشهور به «ابن قیّم جوزیه» متولّد 691 ه'. و متوفّای 751 ه'. از شاگردان ابن تیمیّه، و از پایه گذاران وهابیّت، علاوه بر رساله مستقلی که پیرامون حضرت ولی عصر - عجّل اللَّه فرجه - تألیف کرده، در کتاب «المنار المنیف» نیز فصلی را به بررسی احادیث حضرت مهدی علیه السّلام اختصاص داده و بر تواتر احادیث حضرت مهدی تأکید می کند و می گوید: «از رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - احادیث مربوط به حضرت مهدی، و اینکه او پیشوای امّت می باشد و عیسی پشت سرش نماز می خواند، به طور متواتر و مستفیض رسیده است».

و 2 - المنار المنیف، ص 142 و 147.

از احادیثی که ابن قیّم نقل کرده حدیث زیر است:

«یَنْزِلُ عیسیَ بْنُ مَرْیَمَ، فَیَقُولُ أَمیرُهُمُ الْمَهْدِیُّ: تَعالَ صَلِّ بِنا، فَیَقُولُ لا، اِنَّ بَعْضَهُمْ اَمیرُ بَعْضٍ، تَکْرِمَهُ اللَّه لِهذِهِ الْاُمَّهِ»:

«حضرت عیسی علیه السّلام فرود آید، فرمانده مسلمانان حضرت مهدی علیه السّلام به او می فرماید: بیا برای ما نماز را اقامه کن، حضرت عیسی می فرماید، نخیر، بلکه برخی از این امّت امیر برخی دیگر است، و این از عطایای پروردگار است بر این امّت».2

چهل حدیث هاحدیث بیست و هفتم

محّدث و مورّخ شهیر، ابوالفدا، عمادالدّین، اسماعیل بن عمر بن کثیر شافعی، مشهور به: «ابن کثیر» متولّد 700 ه'. و متوفّای 774 ه'. از شاگردان ابن تیمیّه و از پیشوایان وهّابی ها، و از دشمنان شناخته شده تشیّع، در کتاب: «النّهایه» فصلی را به بررسی احادیث حضرت مهدی علیه السّلام اختصاص داده و به صحّت تعدادی از آنها اعتراف کرده، که یکی از آنها

حدیث زیر است:

«اِنَّ فی اُمَّتی الْمَهْدِیَّ، یَخْرُجُ یَعیشُ خَمْساً اَوْ سَبْعاً اَوْ تِسْعاً، [زیدٌ الشّاکّ] فَیَجیی ءُ اِلَیهِ الرَّجُلُ فَیَقُولُ: یامَهْدِیُّ اَعْطِنی، اَعطِنی، فَیَحْثی لَهُ فی ثَوْبِهِ ماَ اسْتَطاعَ اَنْ یَحْمِلَهُ»:

«در امّت من مهدی ظاهر می شود و 5 یا 7 و یا 9 سال زندگی می کندتردید از زید است

هنگامی که شخصی به او بگوید: ای مهدی به من عطا کن، مشت مشت در میان لباس او می ریزد آن قدر که بتواند حمل کند»

- النّهایه، ج 1 ص 30.

چهل حدیث هاحدیث بیست و هشتم

حافظ، ابوالحسن، نورالدّین، علی بن ابی بکر بن سلیمان هیثمی شافعی، متولّد 735 ه'. و متوفّای 807 ه'. در کتاب ارزشمند «مجمع الزَّوائد» در فصل احادیث حضرت مهدی علیه السّلام از رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - روایت کرده است:

«یَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ اُمَّتی یَقُولُ بِسُنَّتی، یُنَزِّلُ اللَّهُ - عَزَّ وَجَلَّ - لَهُ الْقَطْرَ مِنَ السَّماءِ، وَ یُنْبِتُ اللَّهُ لَهُ الْأَرْضَ مِنْ بَرَکَتِها، تُمْلَأُ الْأَرْضُ مِنْهُ قِسْطاً وَ عَدْلاً، کَما مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً، یَعْمَلُ عَلی هذِهِ سَبْعَ سِنینَ، وَ یَنْزِلُ بَیْتَ المَقْدِسِ»:

مردی در میان امّت من ظاهر می شود که سنّت مرا بیان می کند، خداوند متعال به جهت او باران را از آسمان فرو می فرستد، و به خاطر او برکات زمین را می رویاند، زمین به وسیله او پر از عدل و داد شود، آن چنانکه پر از جور و ستم شده است. او هفت سال برای این امّت تلاش می کند، و در بیت المقدس فرود می آید».

- مجمع الزّوائد، ج 7 ص 317.

هیثمی در کتاب دیگرش: «مَوارِدُ الظَّمْآن» نیز فصلی را به احادیث حضرت مهدی علیه السّلام

اختصاص داده است.

- موارد الظّمان، ص 463.

چهل حدیث هاحدیث بیست و نهم

محّدث و مورّخ شهیر، ابوعبداللَّه شمس الدّین محمّد بن احمد بن عثمان بن قایماز، مشهور به «ذهبی» صاحب تاریخ اسلام، میزان اعتدال، و دیگر کتب ارزنده، در کتاب «تلخیص مستدرک» که در ذیل مستدرک حاکم چاپ شده، در بخش «فتن و ملاحم» احادیث حضرت مهدی علیه السّلام را گرد آورده، از جمله حدیث زیر را از رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - روایت کرده است:

«یَخْرُجُ فی آخِرِ اُمَّتی اَلْمَهْدِیُّ، یَسْقیهِ اللَّهُ الْغَیْثَ، وَ تُخْرِجُ الْأَرْضُ نَباتَها، وَ یُعْطیِ الْمالَ صِحاحاً، وَ تَکْثُرُ الْماشِیَهُ، وَ تَعْظُمُ الْاُمَّهُ، یَعیشُ سَبْعاً اَوْثَمانِیاً»:

«در پایان امّت من مهدی - علیه السّلام - ظاهر می شود، خداوند او را از باران سیراب می فرماید، زمین گیاهانش را می رویاند، او مال را به طور مساوی عطا می فرماید، دام در عصر او فراوان می شود، امّت اسلامی عظمت و شکوه پیدا می کند، او هفت و یا هشت سال زندگی می کند».

- مستدرک صحیحین، ج 4، ذیل ص 558.

ذهبی بر صحّت این حدیث تأکید کرده است.

چهل حدیث هاحدیث سی ام

فقیه و مورّخ، نورالدّین، علی بن محمّد بن احمد، مشهور به «ابن صبّاغ مالکی» متولّد 784 ه'. ومتوفّای 855 ه'. درکتاب «الفصول المهمّه» از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که فرمود:

«یُنادی بِاسْمِ الْقائِمِ فی لَیْلَهِ [ثَلاثٍ وَ عِشْرینَ، وَ یَقُومُ فی یَوْمِ] عاشُوراءَ، وَ هُوَ الْیَوْمُ الَّذی قُتِلَ فیهِ الْحُسَیْنُ، وَ لَکَأَنّی بِهِ فی یَوْمِ السَّبْتِ الْعاشِرِ مِنَ الْمُحَرَّمِ، قائِماً بَیْنَ الرُّکْنِ وَ الْمَقامِ، جَبْرَئیلُ عَلَیْهِ السَّلامُ عَنْ یَمینِهِ، یُنادی: «اَلْبَیْعَهُ للَّهِ»، فَتَصیرُ اِلَیْهِ شیعَتُهُ مِنْ اَطْرافِ الْأَرضِ، تُطْوی لَهُمْ طَیّآً، حَتیَّ یُبا یعُوهُ، فَیَمْلا َُ اللَّهُ بِهِ

الْأَرْضَ عَدْلاً کَما مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً»:

«به نام قائم - علیه السّلام - در شب بیست و سوم (رمضان) ندا می شود، و روز عاشورا قیام می کند، و آن روزی است که امام حسین علیه السّلام در آن به شهادت رسیده است، گوئی او را در روز شنبه دهم محّرم به چشم خود می بینم که در میان رکن و مقام ایستاده، جبرئیل در طرف راست او فریاد می زند: «بیعت برای خدا» پس شیعیانش از اطراف زمین با طیّ الأرض گرد آیند و با او بیعت کنند، پس خداوند به دست او زمین را پر از عدالت کند، چنانکه با ظلم و ستم پرشده است».

- الفصول المهمه، ص 302.

چهل حدیث هاحدیث سی و یکم

علاّمه، ابوالمواهب، عبدالوهّاب بن احمد بن علی شافعی شاذلی، مشهور به «شعرانی» متولّد 898 ه'. و متوفّای 973 ه'. در کتاب ارزشمند «الیواقیت و الجواهر» آورده است که:

«لا تَقُوُم السّاعَهُ حَتَّی تطْلُعَ الشَّمْسُ مِنْ مَغْرِبِها، فَاِذا طَلَعَتْ وَرَآهَا النَّاسُ آمَنُوا اَجْمَعُونَ، حینَ: (لا یَنْفَعُ نَفْساً ایمانُها لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ)»:

- سوره انعام آیه 158.

«قیامت بر پا نمی شود جز هنگامی که خورشید از مغرب طلوع کند، در آن هنگام همه ایمان آورند، ولی دیگر دیر شده، آن هنگام ایمان آوردن سودی ندارد برای کسی که پیش از آن ایمان نیاورده».

- الیواقیت و الجواهر، ج 2 ص 130.

و در احادیث فراوانی تأکید شده که بعد از قیام جهانی حضرت مهدی دیگر ایمان آوردن سودی ندارد. و از علی علیه السّلام روایت شده که «مهدی همان خورشیدی است که از مغرب طلوع می کند».

- کمال الدّین، ج 1 ص 18، 30، 336 و ج 2

ص 357، الزام النّاصب، ج 1 ص 57 و المحجّه ص 729.

- روزگار رهائی، ج 2 ص 607.

چهل حدیث هاحدیث سی و دوم

شیخ الاسلام، ابو العبّاس، احمد بن محمّد بن علی بن حجر، مشهور به: «ابن حجر هیتمی» متولّد 909 ه'. و متوفّای 974 ه'. علاوه بر کتاب: «القول المختصر فی علامات المهدی المنتظر» در کتاب «الفتاوی الحدیثیّه» فصلی را به احادیث حضرت بقیّه اللَّه - ارواحنا فداه - اختصاص داده، در آنجا از امام صادق علیه السّلام روایت می کند که فرمود:

«یَظْهَرُ الْمَهْدِیُّ بِمَکَّهَ عِنْدَ الْعِشاءِ، مَعَهُ رایَهُ رَسُولِ اللَّهِ - صلّی اللَّه علیه و آله - وَ قَمیصُهُ وَسَیْفُهُ وَ عَلاماتٌ وَ نُورٌ وَ بَیانٌ، فَاِذا صَلَّی الْعِشاءَ خَطَبَ خُطْبَهً بِأَعْلی صَوتِهِ... فَیَظْهَرُ فی ثَلاثِمِائَهٍ وَ ثَلاثَهَ عَشَرَ رَجُلاً - عَدَدَ اَهْلِ بَدْرٍ - عَلی غَیْرِ میعادٍ، رُهْبانٌ بِاللَّیلِ، اُسْدٌ بِالنَّهارِ، فَیَفْتَحُ اللَّهُ لَهُ اَرْضَ الْحِجْرِ، وَ یَسْتَخْرِجُ مَنْ کانَ فیِ السِّجْنِ مِنْ بَنی هاشِمَ، وَ تَنْزِلُ الرَّایاتُ السُّودُ بِالْکُوفَهِ، فَیُبْعَثُ بِالْبَعْثِ اِلیَ الْمَهْدِیِّ، وَ یَبْعَثُ الْمَهْدِیُّ جُنُودَهُ اِلیَ الْافاقِ، وَ یُمیتُ الْجَوْرَ وَ اَهْلَهُ، وَ تَسْتَقیمُ لَهُ الْبُلْدانُ، وَ یَفْتَحُ اللَّهُ عَلی یَدَیْهِ الْقُسْطَنْطَنِیَّهَ»:

«حضرت مهدی علیه السّلام به هنگام نماز عشا در مکّه معظّمه ظاهر می شود، در حالی که پرچم، پیراهن و شمشیر رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - همراه اوست، او با نشانه ها، با چهره ای نورانی و بیانی رسا ظاهر می شود، خطبه ای با صدای بسیار بلند ایراد می کند، آنگاه در میان 313 نفر از اصحابش - به تعداد اهل بدر - بدون وعده قبلی ظاهر می شود. اصحابی که راهبان شب و شیران روزند، خدواند متعال

دژهای مستحکم را به دست او می گشاید، او زندانیهای بنی هاشم را رها می سازد، پرچمهای سیاه در کوفه فرود می آیند و سپاهیان را به محضر حضرت مهدی علیه السّلام گسیل می دارند، آنگاه حضرت مهدی علیه السّلام لشکریانش را به اطراف و اکناف جهان می فرستد، ستم و ستمگر را ریشه کن می سازد، همه کشورها در اختیار او قرار می گیرد، و خداوند قسطنطنیّه - استانبول - را به دست او فتح می کند».

- الفتاوی الحدیثیّه، ص 42.

ابن حجر در کتاب «الصّواعق المحرقه» نیز فصلی را به احادیث حضرت مهدی علیه السّلام اختصاص داده، بر صحّت و تواتر احادیث وارده در این رابطه تأکید می کند.

- الصواعق المحرقه، ص 160 - 167.

چهل حدیث هاحدیث سی و سوم

محّدث والاقدر، علاءالدّین، علی بن حسام الدّین برهان فوری، مشهور به «متّقی هندی» متولّد 885 ه'. و متوفّای 975 ه'. علاوه بر کتابهای: «البرهان» و «تلخیص البیان» در کتاب پرارج «کنزالعّمال» نیز فصلی به احادیث حضرت بقیّه اللَّه - ارواحنا فداه - اختصاص داده، احادیث فراوانی را در این رابطه روایت کرده، از جمله حدیثی که رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - می فرماید:

«کَیْفَ تَهْلِکُ اُمَّهٌ أَنَا فی أَوَّلِها وَ عیسَی بْنُ مَرْیَمَ فی آخِرِها وَالْمَهْدِیُّ مِنْ اَهْلِ بَیْتی فی وَسَطِها»:

«چگونه هلاک می شود امّتی که من در سرآغاز آن، حضرت عیسی علیه السّلام در پایان آن، و مهدی از اهلبیت من در میان آن است».

- کنزالعمال، ج 14 ص 269 (حدیث 38682).

متّقی این حدیث را در کتاب «البرهان» نیز آورده است.

- البرهان فی علامات مهدی آخر الزّمان، ص 159.

ابن حجر بعد از نقل

این حدیث می گوید: مقصود از «وسط» پیش از آخر است، نه وسط حقیقی.

- القول المختصر فی علامات المهدی المنتظر - مخطوط -.

چهل حدیث هاحدیث سی و چهارم

محدّث شهیر، علی بن سلطان محمّد هروی، مشهور به: «ملاّ علی قاری» متوفّای 1014 ه'. علاوه بر کتاب: «المشرب الوردی فی اخبار المهدی» در کتاب «مرقاه المفاتیح» نیز فصلی را به اخبار حضرت بقیّه اللَّه - روحی و ارواح العالمین له الفداء - اختصاص داده و احادیث فراوانی را نقل و شرح کرده، از جمله حدیث زیر را از طریق امّ سلمه از رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - روایت کرده که فرمود:

«یَکُونُ اِخْتِلافٌ عِنْدَ مَوْتِ خَلیفَهٍ، فَیَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْمَدینَهِ هارِباً اِلی مَکَّهَ، فَیَأْتیهِ ناسٌ مِنْ أَهْلِ مَکَّهَ، فَیُخْرِجُونَهُ وَ هُوَ کارِهٌ، فَیُبا یِعُونَهُ بَیْنَ الرُّکْنِ وَ الْمَقامِ، وَ یُبْعَثُ اِلَیْهِ بَعْثٌ مِنَ الشّامِ، فَیُخْسَفُ بِهِمْ بِالْبَیْداءِ، بَیْنَ مَکَّهَ وَ الْمَدینَهِ، فَاِذا رَأیَ النّاسُ ذلِکَ، أَتاهُ اَبْدالُ الشّامِ وَ عَصائِبُ أَهْلِ الْعِراقِ، فَیُبایِعُونَهُ.

ثُمَّ یَنْشَأُ رَجُلٌ مِنْ قُرَیْشٍ، أَخْوالُهُ کَلْبٌ، فَیَبْعَثُ اِلَیْهِمْ بَعْثاً، فَیَظْهَروُنَ عَلَیْهمْ، وَ ذلِکَ بَعْثُ کَلْبٍ.

وَ یَعْمَلُ فیِ النّاسِ بِسُنَّهِ نَبِیِّهِمْ، وَ یُلْقیِ الْاِسْلامُ بِجِرانِهِ فیِ الْأَرْضِ، فَیَلْبَثُ سَبْعَ سِنینَ، ثُمَّ یُتَوَفّی وَ یُصَلّی عَلَیْهِ الْمُسْلِمُونَ»:

«مردی از اهل مدینه به سوی مکّه پناه می برد، جمعی از اهل مکّه آهنگ او را می کنند و در میان رکن و مقام با او بیعت می کنند، در حالی که او اکراه دارد.

لشکری از شام به سوی او گسیل می شود، در سرزمین بیدا - میان مکّه و مدینه - در زمین فرو می روند. چون مردم این واقعه را مشاهده کنند، ابدال شام و اخیار عراق

به سویش می شتابند و با او بیعت می نمایند.

آنگاه یک نفر قرشی که مادرش از قبیله کلب است خروج می کند، و لشکری به طرف او گسیل می دارد، که از قبیله کلب هستند، و سپاهیان - حضرت مهدی - بر آنها پیروز می شوند.

او در میان مردم به سیره پیامبرشان عمل می کند، پس همه احکام اسلام پیاده می شود، هفت سال حکومت می کند، آنگاه رحلت می کند و مسلمانان بر پیکرش نماز می خوانند».

- مرقاه المفاتیح، ج 5 ص 180 - 182.

در روایات اهلبیت علیهم السّلام تأکید شده که امام حسین علیه السّلام رجعت می کند و آن حضرت را تجهیز می کند و به خاک می سپارد.

- روضه کافی، ج 2 ص 3، بحار، ج 51 ص 56، تفسیر عیّاشی، ج 2 ص 281.

چهل حدیث هاحدیث سی و پنجم

مورّخ مشهور، ابوالعبّاس، احمد بن یوسف بن احمد قَرَمانی، متولّد 939 ه'. و متوفّای 1019 ه'. در کتاب معروف خود: «اَخبار الدُّوَل و آثار الاُوَل» فصلی را به تاریخ حضرت بقیّهاللَّه - ارواحنا فداه - اختصاص داده، و احادیثی را در این رابطه آورده، از جمله از عبدالکریم نخعی نقل می کند که گفت:

به خدمت امام صادق علیه السّلام عرض کردم: حضرت قائم علیه السّلام چند سال فرمانروائی می کند؟ فرمود:

«سَبْعَ سِنینَ، تَطُولُ لَهُ اْلأَیَّامُ وَ الَّلیالی، حَتَّی تَکُونَ السَّنَهُ مِنْ سِنینِهِ بِمِقْدارِ عَشْرِسِنینَ، فَیَکُونُ مُدَّهُ مُلْکِهِ سَبْعینَ سَنَهً مِنْ سِنینِکُمْ»:

«هفت سال، ولی روزها و شبها طولانی می شود و یکسال در عصر او برابر ده سال می گردد، پس مدّت حکومت او با سالهای شما معادل هفتاد سال می شود».

- اخبار الدّول، ص 118.

در برخی روایت مدّت حکومت آن حضرت چهل سال آمده است، که بر اساس روایت فوق معادل چهارصد سال می شود.

- البیان، ص 111.

چهل حدیث هاحدیث سی و ششم

محدّث شهیر، عبدالرّؤف بن تاج العارفین حدّادی، مشهور به «محمّد مناوی» متولّد 952 ه'. و متوفّای 1031 ه'. در کتاب پر ارج «فیضُ القدیر» احادیث فراوانی را در مورد حضرت بقیه اللَّه - ارواحنا فداه - آورده، که از آن جمله است حدیث زیر:

«لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنْیا اِلاَّ یَوْمٌ لَطَوَّلَهُ اللَّهُ، حَتَّی یَمْلِکَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ بَیْتی، یَمْلِکُ جَبَلَ الدَّیْلَمِ وَالْقُسْطَنْطَنیَّهَ»:

«اگر از عمر دنیا جز یک روز باقی نباشد، خداوند آن روز را آنقدر طولانی گرداند که در آن مردی از اهلبیت من به حکومت برسد، بر کوه های دیلم و قسطنطنیّه فرمان روائی کند».

- فیض القدیر، ج 5 ص 332 (حدیث 7491).

کوه های دیلم: ارتفاعات سیاهکل - در نواحی لاهیجان - می باشد و شاید به همین مناسبت بود که در قدیم همه گیلان را دیلم می گفتند، و نام قصبه و بندری در استان بوشهر است.

قسطنطنیّه: استانبول امروزی است.

چهل حدیث هاحدیث سی و هفتم

مفسّر و محدّث جلیل القدر، محمّد بن رسول حسنی شهرزوری، مشهور به: «محمّد برزنجی»متولّد 1040 ه'. و متوفّای 1103 ه'. صاحب کتاب پر ارج «بغیه الطّالب لإیمان أبی طالب» در کتاب ارزشمند «الإشاعه» بخش مهمّی را به احادیث حضرت بقیه اللَّه - ارواحنا فداه - اختصاص داده، احادیث فراوانی را نقل کرده، از جمله روایت زیر را از امیرمؤمنان علیه السّلام آورده است که فرمود:

«اِذا نادی مُنادٍ مِنَ السَّماءِ أَنَّ الْحَقَّ فی آلِ مُحَمَّدٍ، فَعِنْدَ ذلِکَ یَظْهَرُ الْمَهْدِیُّ عَلی اَفْواهِ النَّاسِ، وَ یُشْرَبُونَ حُبَّهُ، وَلا یَکُونُ لَهُمْ

ذِکْرٌ غَیْرَهُ»:

«هنگامی که منادی آسمانی ندا می کند که: حق با آل محمّد - صلوات اللَّه علیهم - می باشد، نام حضرت مهدی علیه السّلام بر سرِ زبانها می افتد و دلها مالامال از محبت او شود، دیگر مردم را کاری جز عشق بازی با یاد او و نام او نباشد».

- الإشاعه لأشراط السّاعه، ص 117.

چهل حدیث هاحدیث سی و هشتم

محدّث و مورّخ شهیر، ابوالعون، شمس الدّین، محمّد بن احمد حنبلی نابلسی، مشهور به: «محمّد سفارینی» متولّد 1114 ه'. و متوفّای 1188 ه'. احادیث فراوانی را در کتاب «لوائح الأنوار البهیّه» پیرامون حضرت مهدی علیه السّلام آورده، از جمله حدیث زیر است:

«لا تُحْشَرُ اُمَّتی حَتّی یَخْرُجَ الْمَهْدِیُّ، یَمُدُّهُ اللَّهُ بِثَلاثَهِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِکَهِ، وَ یَخْرُجُ اِلَیْهِ الْأَبْدالُ مِنَ الشّامِ، وَ النُّجَباءُ مِنْ مِصْرَ، وَ عَصائِبُ اَهْلِ الشَّرْقِ، حَتّی یَأتُوا مَکَّهَ، فَیُبایَعُ لَهُ بَیْنَ الرُّکْنِ وَ الْمَقامِ، ثُمَّ یَتَوَجَّهُ اِلیَ الشّامِ وَ جِبْریلُ عَلی مُقَدِّمَتِهِ، وَ میکائیلُ عَلی یَسارِهِ، وَ مَعَهُ اَهْلُ الْکَهْفِ اَعْوانٌ لَهُ، فَیَفْرَحُ بِهِ اَهْلُ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ الطَّیْرُ وَ الْوَحْشُ وَ الْحیتانُ فیِ الْبَحْرِ، وَ تَزیدُ الْمِیاهُ وَ تَمْتَدُّ الْأَنْهارُ، وَ تُضْعِفُ الْأَرْضُ اُکُلَها، فَیَقْدُمُ اِلیَ الشّامِ، فَیَأْخُذُ السُّفیانِیَّ، فَیُذْبَحُ تَحْتَ الشَّجَرَهِ الَّتی أَغْصانُها اِلی بُحَیْرَهِ طَبَرِیَّه»:

«امّت من وارد محشر نمی شود تا مهدی علیه السّلام ظهور کند، خداوند او را با سه هزار فرشته یاری می کند. ابدال شام، نجیبان مصر و برگزیدگان خاور زمین همراه او خروج می کنند. همگی در مکّه گرد می آیند، و در میان رکن و مقام با او بیعت می نمایند، آنگاه به سوی شام عزیمت می نمایند، در حالی که جبرئیل پیشاپیش آن حضرت، میکائیل

طرف چپ او، و اصحاب کهف در حضور آن حضرت و یاوران وی باشند.

اهل آسمان و زمین از ظهور او خرسند باشند، پرندگان هوا، درندگان صحرا و ماهیان دریا شادمانی کنند.

آبها فراوان شود، رودخانه ها گسترش یابند، زمین میوه هایش را افزایش دهد.

آنگاه وارد شام شود و سفیانی را دستگیر کند، و در کنار دریاچه طبریّه، در زیر درختی که شاخه هایش بر فراز دریا گسترده است او را سر می برند».

- لوائح الانوار البهیّه، ج 2 ص 78.

چهل حدیث هاحدیث سی و نهم

دانشمند معروف، ابوعرفان، محمّد بن علی صبّان مصری، متوفّای 1206 ه'. درکتاب پر ارج «إسعاف الرّاغبین» فصلی را به احادیث حضرت ولی عصر - ارواحنا فداه - اختصاص داده، احادیث فراوانی را در این رابطه گرد آورده، از جمله از رسول گرامی اسلام روایت نموده که فرمود:

«الْمَهْدِیُّ مِنْ وُلْدی، وَجْهُهُ کَالْکَوْکَبِ الدُّرِّیِّ، اَلَّلوْنُ لَوْنٌ عَرَبِیٌّ، وَالْجِسْمُ جِسْمٌ اِسْرائیلِیٌّ، یَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلاً، کَما مُلِئَتْ جَوْراً، یَرْضی لِخِلافَتِهِ اَهْلُ السَّماءِ وَ أَهْلُ الْأَرْضِ»:

«مهدی از تبار منست، چهره اش همانند ستاره ای فروزان، سیمایش سیمای عربی، و هیکلش چون هیکل اسرائیلی است [یعنی: قامتش بلند و رشید] زمین را پر از عدل و داد کند، آن چنانکه پر از ستم شده باشد. اهل آسمان و زمین از خلافتش دلشاد می شوند».

- إسعاف الرّاغبین، ص 134 (در حاشیه نور الأخبار).

چهل حدیث هاحدیث سی و هفتم

حافظ، سلیمان بن ابراهیم قندوزی حنفی، متوفّای 1294 ه' در کتاب ارزشمند «ینابیع المودّه» فصلی را به حضرت بقیّه اللَّه - ارواحنا فداه - اختصاص داده، و صدها حدیث معتبر در این رابطه روایت کرده است، از جمله حدیثی است که از جابر بن عبداللَّه انصاری نقل می

کند:

جابر می گوید: به حضرت رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - گفتم: آیا پیروان حضرت مهدی علیه السّلام در عصر غیبت از وجودش بهره مند می شوند؟ فرمود:

«وَالَّذی بَعَثَنی بِالْحَّقِ نَبِیّاً، اِنَّهُمْ یَسْتَضیئُونَ بِنُورِهِ وَ یَنْتَفِعُونَ بِوِلایَتِهِ فی غَیْبَتِهِ، کَانْتِفاعِ النَّاسِ بالشَّمْسِ اِذا سَتَرَها سَحابٌ، یا جابِرُ هذا مِنْ مَکْنُونِ سِرِّ اللَّهِ وَ مَخْزُونِ عِلْمِهِ، فَاکْتُمْهُ اِلاَّ عَنْ اَهْلِهِ».

«سوگند به خدائی که مرا به حق به پیامبری برانگیخت، آنان در زمان غیبت از نور او کسب نور می کنند و از ولایتش بهره مند می شوند، آن چنانکه مردم از خورشید بهره می برند، هنگامی که در پشت ابر نهان باشد. ای جابر این از اسرار پنهان و از علوم غیبی پروردگار است، آن را مخفی بدار، جز از اهلش».

- ینابیع المودّه، ص 422.

چهل حدیث هاحدیث سی و هشتم

محدّث و مورّخ شهیر، ابوالعون، شمس الدّین، محمّد بن احمد حنبلی نابلسی، مشهور به: «محمّد سفارینی» متولّد 1114 ه'. و متوفّای 1188 ه'. احادیث فراوانی را در کتاب «لوائح الأنوار البهیّه» پیرامون حضرت مهدی علیه السّلام آورده، از جمله حدیث زیر است:

«لا تُحْشَرُ اُمَّتی حَتّی یَخْرُجَ الْمَهْدِیُّ، یَمُدُّهُ اللَّهُ بِثَلاثَهِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِکَهِ، وَ یَخْرُجُ اِلَیْهِ الْأَبْدالُ مِنَ الشّامِ، وَ النُّجَباءُ مِنْ مِصْرَ، وَ عَصائِبُ اَهْلِ الشَّرْقِ، حَتّی یَأتُوا مَکَّهَ، فَیُبایَعُ لَهُ بَیْنَ الرُّکْنِ وَ الْمَقامِ، ثُمَّ یَتَوَجَّهُ اِلیَ الشّامِ وَ جِبْریلُ عَلی مُقَدِّمَتِهِ، وَ میکائیلُ عَلی یَسارِهِ، وَ مَعَهُ اَهْلُ الْکَهْفِ اَعْوانٌ لَهُ، فَیَفْرَحُ بِهِ اَهْلُ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ الطَّیْرُ وَ الْوَحْشُ وَ الْحیتانُ فیِ الْبَحْرِ، وَ تَزیدُ الْمِیاهُ وَ تَمْتَدُّ الْأَنْهارُ، وَ تُضْعِفُ الْأَرْضُ اُکُلَها، فَیَقْدُمُ اِلیَ الشّامِ، فَیَأْخُذُ السُّفیانِیَّ، فَیُذْبَحُ تَحْتَ الشَّجَرَهِ الَّتی أَغْصانُها

اِلی بُحَیْرَهِ طَبَرِیَّه»:

«امّت من وارد محشر نمی شود تا مهدی علیه السّلام ظهور کند، خداوند او را با سه هزار فرشته یاری می کند. ابدال شام، نجیبان مصر و برگزیدگان خاور زمین همراه او خروج می کنند. همگی در مکّه گرد می آیند، و در میان رکن و مقام با او بیعت می نمایند، آنگاه به سوی شام عزیمت می نمایند، در حالی که جبرئیل پیشاپیش آن حضرت، میکائیل طرف چپ او، و اصحاب کهف در حضور آن حضرت و یاوران وی باشند.

اهل آسمان و زمین از ظهور او خرسند باشند، پرندگان هوا، درندگان صحرا و ماهیان دریا شادمانی کنند.

آبها فراوان شود، رودخانه ها گسترش یابند، زمین میوه هایش را افزایش دهد.

آنگاه وارد شام شود و سفیانی را دستگیر کند، و در کنار دریاچه طبریّه، در زیر درختی که شاخه هایش بر فراز دریا گسترده است او را سر می برند».

- لوائح الانوار البهیّه، ج 2 ص 78.

چهل حدیث هاحدیث سی و نهم

دانشمند معروف، ابوعرفان، محمّد بن علی صبّان مصری، متوفّای 1206 ه'. درکتاب پر ارج «إسعاف الرّاغبین» فصلی را به احادیث حضرت ولی عصر - ارواحنا فداه - اختصاص داده، احادیث فراوانی را در این رابطه گرد آورده، از جمله از رسول گرامی اسلام روایت نموده که فرمود:

«الْمَهْدِیُّ مِنْ وُلْدی، وَجْهُهُ کَالْکَوْکَبِ الدُّرِّیِّ، اَلَّلوْنُ لَوْنٌ عَرَبِیٌّ، وَالْجِسْمُ جِسْمٌ اِسْرائیلِیٌّ، یَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلاً، کَما مُلِئَتْ جَوْراً، یَرْضی لِخِلافَتِهِ اَهْلُ السَّماءِ وَ أَهْلُ الْأَرْضِ»:

«مهدی از تبار منست، چهره اش همانند ستاره ای فروزان، سیمایش سیمای عربی، و هیکلش چون هیکل اسرائیلی است [یعنی: قامتش بلند و رشید] زمین را پر از عدل و داد کند، آن چنانکه پر از ستم

شده باشد. اهل آسمان و زمین از خلافتش دلشاد می شوند».

- إسعاف الرّاغبین، ص 134 (در حاشیه نور الأخبار).

چهل حدیث هاحدیث چهلم

حافظ، سلیمان بن ابراهیم قندوزی حنفی، متوفّای 1294 ه' در کتاب ارزشمند «ینابیع المودّه» فصلی را به حضرت بقیّه اللَّه - ارواحنا فداه - اختصاص داده، و صدها حدیث معتبر در این رابطه روایت کرده است، از جمله حدیثی است که از جابر بن عبداللَّه انصاری نقل می کند:

جابر می گوید: به حضرت رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - گفتم: آیا پیروان حضرت مهدی علیه السّلام در عصر غیبت از وجودش بهره مند می شوند؟ فرمود:

«وَالَّذی بَعَثَنی بِالْحَّقِ نَبِیّاً، اِنَّهُمْ یَسْتَضیئُونَ بِنُورِهِ وَ یَنْتَفِعُونَ بِوِلایَتِهِ فی غَیْبَتِهِ، کَانْتِفاعِ النَّاسِ بالشَّمْسِ اِذا سَتَرَها سَحابٌ، یا جابِرُ هذا مِنْ مَکْنُونِ سِرِّ اللَّهِ وَ مَخْزُونِ عِلْمِهِ، فَاکْتُمْهُ اِلاَّ عَنْ اَهْلِهِ».

«سوگند به خدائی که مرا به حق به پیامبری برانگیخت، آنان در زمان غیبت از نور او کسب نور می کنند و از ولایتش بهره مند می شوند، آن چنانکه مردم از خورشید بهره می برند، هنگامی که در پشت ابر نهان باشد. ای جابر این از اسرار پنهان و از علوم غیبی پروردگار است، آن را مخفی بدار، جز از اهلش».

- ینابیع المودّه، ص 422.

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی